Шумер, Сумер – Месопотамия ойпатының оңтүстігінде орналасқан ежелгі тарихи аймақ. Ол Тигр мен Евфрат өзендерінің аралығында, қазіргі Ирак аум-ның оңтүстік бөлігінде болған. Қазіргі күнге жеткен жазба деректер бойынша Шумерді — біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықтың соңында негізінен шумерлер және аздаған мөлшерде шығыс семиттер – аккадтар мекендеген. Аккадтар шамамен — біздің заманымыздан бұрын 2400 жылы Аккаде қ-ның негізін қалады. Осы уақыттан бастап Шумердің солтүстік облысы Аккад деп атала бастады. Джемдет-Наср және одан да ертеректегі Урук пен эль-Обейд археол. мәдениеттеріне тән ескерткіштер шумерлердің бұл аймақты біздің заманымыздан бұрын 5 – 4-мыңжылдықта мекендей бастағанын дәлелдейді. Шамамен біздің заманымыздан бұрын 3-мыңжылдықта Шумерде алғашқы мемлекеттік құрылым қалыптаса бастады. Зерттеушілер сына жазуы пайда болып, орныққан б.з.б. 2700 – 2300 жылы аралығын ерте әулеттік кезеңге жатқызады. Ол кезде бұл аймақта сыртында үлкен отбасылық қауымдар өмір сүрген көптеген қала-мемлекеттер құрылды. Ондағы негізгі халық толық құқық-ты қауым мүшелері мен оларға тәуелді қалалық ғибадатхана тұрғындары еді. Қалаларда дәулетті қауымдық ақсүйектер пайда болды. Шаруашылық жүргізу өзен суы және су қоймаларына жиналған жауын-шашын суын пайдаланып, егіншілікпен айналысуға негізделді. Сондықтан негізгі каналдар мен суландырылған жерлер үшін үздіксіз соғыстар жүргізіліп тұрды. Кейбір жекелеген қала-мемлекеттердің әскери көсемдері (ертеректегілерінен неғұрлым белгілері б.з.б., 28 – 27 ғ-лардағы Киштің, Уруктың І-әулетінің, кейіннен Ур, Лагаштың билеушілері, т.б.) көршілес қалаларға кезекпе-кезек үстемдік ете бастады. Қалалардың өз ішінде де билік үшін күрес жүріп жатты. Бұл күрестің неғұрлым белгілі көрінісі Лагаштағы б.з.б. 24 ғ-дағы Урукагинаның (Уруинимгинаның) реформалары болды.
«Жібек Жолы» (Ұлы «Жібек Жолы») — Қытайдың Ши-ан деген жерінен басталып, Шыңжаң, Орталық Азия арқылы Таяу Шығысқа баратын керуендік жол бағыты. Атауды алманиялық ғалымдары Ф. фон Рихтһофен (F. von Richthofen) бен А. Һерман (А Hеrman) 19 ғасырда ұсынған. Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасағын тарихи ескерткіштердің бірі. Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол, Еуропа мен Азияның-Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болған. Оның Қазақстан жерін кесіп өтетін тұсында, VI ғасырдан бастап екі бағыт: Сырдария және Тянь-Шань жолдары бағыттары кең өрістелген. Бірінші жол Қытайдан басталып, Шығыс Түркістан Қашқар арқылы Жетісуға, содан Сырдарияны жағалап, Арал маңынан әрі қарай Батыс елдеріне өткен.
К его главному фасаду ведет Кленовая аллея, украшенная монументом Петра I работы скульптора К. Растрелли. Каждый из четырех фасадов замка решен своеобразно и не повторяет другой. Наибольшей сложностью и богатством обработки отличается главный, прорезанный парадным въездом во внутренний двор юго-восточный фасад, В центральной своей части он облицован мрамором и декорирован мраморными колоннами, обелисками и скульптурой. Фриз над колоннадой исполнен из шокшинского порфира. Барельеф в тимпане фронтона на тему «История заносит на свои скрижали славу России» изваян скульптором П. Стаджи.
Фасад, обращенный на реку Мойку, в сторону Летнего сада, в художественном отношении не уступает главному. Два сильно выступающих ризалита по сторонам центральной части, увенчанной высоким аттиком, богато обработанным скульптурой, связаны здесь колоннадой из парных дорических колонн розоватого олонецкого мрамора. Колонны поддерживают открытую террасу на уровне второго этажа. Великолепная лестница, ведущая в сад, украшена статуями Геркулеса и Флоры на высоких гранитных пьедесталах. Отделка здания была закончена в ноябре 1800 года.
В 1823 году в замке было размещено Главное инженерное училище. С этого времени он стал называться Инженерным замком. При перестройке здания для нужд училища были изменены и уничтожены некоторые дворцовые интерьеры. Однако часть помещений сохранила первоначальную обработку до наших дней. Общий характер планировки, где преобладают сложные по конфигурации помещения — круглые, овальные, многоугольные и прямоугольные с нишами и завершениями в виде экседр, остается неизменным. Из числа дворцовых помещений лучше других сохранились главная лестница, Тронный зал, Рафаэлевская галерея, овальный и церковный залы. В ряде залов имеются фрагменты первоначальной обработки — карнизы, плафоны, барельефы и т. п.