Главная мысль, как мне кажется, фантастического рассказа Дмитрия Кириллова "Снег в сентябре" : для развития человека (подростка) необходима работа над собой, а роль инопланетянина 77 вторична.
Урокі пані мар'і (па аповесці янкі брыля "сірочы хлеб") п ершым і сапраўдным настаўнікам даніка мальца быў вясковы падполыпчык мікола кужалевіч. аднак жыццё сутыкала героя і з шэрагам іншых настаўнікаў, такіх, як цаба, мар'я, рузя, дулемба. хлопчык, у якога абудзілася пачуццё нацыянальнай самасвядомасці, які адчуў сябе сынам свайго народа, не мог назваць сваімі настаўнікамі паноў цабу, рузю, дулембу, бо тыя ненавідзелі вучняў, абражалі іх, асабліваі пагардліва ставіліся да дзяцей беларусаў. дарагім чалавекам, сябрам і дарадцам стала для даніка пані мар’я, бо яна адкрывала хлопчыку багацце і разнастайнасць свету, радасць і шчасце вучыцца, харашэць душой, адкрывала беларускую і польскую літаратуру, хараство польскага слова. данік любуецца знешнім хараством настаўніцы, з захапленнем глядзіць на мілы твар, які абрамляе шапка кучаравых, коратка пастрыжаных валасоў, на чорныя доўгія вейкі, якія прыкрываюць жывыя карыя вочы, на белую зграбную ручку. даніку так хацелася, каб гэтая рука легла яму на галаву. хлопчык захапляецца непасрэднасцю, шчырасцю настаўніцы, яе здольнасцю паспачуваць чужой бядзе, парадавацца поспеху вучня, яму. пані мар'я любіць сваіх вучняў, падтрымлівае іх стараннасць, карае нядбайнасць, верыць у духоўныя мажлівасці беларускіх дзяцей, у тое, што з цягам часу яны змогуць унесці свой уклад у духоўную скарбніцуі чалавецтва. дзеці таксама любілі сваю «кіраўнічыху», бо яна вылучалася інтэлігентнасцю, дэмакратызмам шчырым жаданнем навучыць, выхаваць, падтрымаць сваіх выхаванцаў. урокі пані мар'і для даніка і іншых падлеткау беларусаў сталі ўрокамі жыцця, далучэння да сусветнай літаратуры і культуры.
Рассказ "чудесный доктор" учит нас состраданию и отзывчивости, учит не оставаться равнодушным к чужому горю. главный герой рассказа попал в тяжелое жизненное положение: заболел. потерял рабочее место, ему нечем было заплатить не только за еду, но и лечение тяжело больных детей! у семьи закончились деньги и терпение… чего они только не делали: просили милостыню, ходили с письмами к бывшему хозяину, но… никто не хотел им ! отец, отчаявшись совершенно, пришел к решению свести счеты с жизнью. но вдруг появляется человек, который смог оказать , вытащить семью из пропасти… это был профессор пирогов. это добрый, внимательный человек, чуткий к чужому горю. главное, что его была от чистого сердца и бескорыстная. во мне рассказ вызвал бурю сопереживаний. «порой нам снится то, что в жизни невозможно, а жизнь преподносит то, что и не снилось». действительно, так хочется верить, что в жизни произойдет что-то волшебное, невероятное, чего и во сне трудно представить!
