Мне кажется взрослому надо на несколько мгновений самому стать ребёнком в душе, прочувствовать всю боль и обиду, радость и доброту, которую ребёнок чувствует ежеминутно, ежесекундно. На мой взгляд многие взрослые не прислушиваются к своим детям, в чем и допускают огромную ошибку в общение с ребёнком. Но также понять ребёнка можно просто поговорив с ним на откровенные темы, в которых ребёнок может и плакать и смеяться, и не в коем случае не надо ругать своего ребеночка за что-то ни будь! Ведь можно просто сказать о том, что прав или не прав твой ребёнок. В общение с ребёнком нужно быть искренним, добрым и честным. Сойдёт?
Калі жывеш на Беларусі, Цябе задумацца прымусяць: “Я дзе ж знаходжуся, панове? Зусім не чую слоў на мове, Што тут жыла з сівой даўніны, Што перажыла забароны, Якую рвалі бомбы, міны, Што выжывала скрозь праклёны, Што беларускаю завецца, Што, як крыніца, з вуснаў льецца, Якая з намі праз стагоддзі, Чаму яна цяпер не ў модзе? Мне сорамна за вас, народзе. Вы матчыне прынеслі здраду, І людзі ёсць, хто нават рады! Няма нідзе такога ў свеце, Не разумеюць нас суседзі. Няўжо ж вы змірыцеся з гэтым, Што знікне нацыя з планеты, І знікне слова “беларусы”, А хто ж вас да таго прымусіў?”
Я — маладое пакаленне, Не пацярплю яе знікнення, І дачакаюся я часу, Калі пранікне мова ў масы І зажыве тут назаўсёды, І не сустрэне больш няўзгоды. І стане хутка раўнапраўнай З другімі мовамі Еўропы. Еўропы нашай, вольнай, братняй, І стане ва ўсіх хатах хатняй...
