Мне нравится многие стихотворения Александра Сергеевича Пушкина, но больше всего я люблю его сказки в стихах. "Сказка о рыбаке и рыбке", "Сказка о золотом петушке", "Сказка о мертвой царевне и семи богатырях"... Я даже не могу выбрать, какая из них моя самая любимая.
Что меня больше всего восхищает в сказках Пушкина, так это то, что они современны даже в двадцать первом веке, хотя написаны в начале девятнадцатого. Они написаны настолько живым языком, что забываешь, сколько на самом деле лет этим сказкам. Два века! За двести лет русский язык довольно сильно изменился, а сказки Пушкина остались такими же чудесными.
Кроме того, сказки Пушкина многому нас учат. Например, в "Сказке о рыбаке и рыбке" золотая рыбка исполняла желания старика, благодаря его за то, что тот сохранил ей жизнь. Но жене старика все было мало, и жадная старуха была в конце концов наказана. Из этой сказки даже самый маленький ребенок легко поймет, что благодарным быть хорошо, а жадным - плохо. Наказан был и царь Дадон из "Сказки о золотом петушке". Недаром Пушкин заканчивает эту сказку словами: "Сказка - ложь, да в ней намек, добрым молодцам урок".
Ідэалам дзяржаўнага ўладара ў паэме М.Гусоўскага «Песня пра зубра» выступав Вітаўт. Ён у часы свайго княжання, як ніхто, узвысіў шляхту. Заручыўшыся яе падтрымкай, Вітаўт скарыў гардыню ўдзельных князёў, дабіўся цэнтралізацыі ўлады. Пры яго княжанні Вялікае княства Літоўскае дасягнула найбольшых граніц і вяло адносна незалежную палітыку. Княжанне Вітаўта паўстае ў паэме як час гераічных спаборніцтваў, у якіх кожны чалавек меў прастору для подзвігаў і сцвярджэння сваёй годнасці:
Доблесць пры ім афіцыйна лічылася першай Якасцю воіна, і на вайсковых аглядах Ён, як аптэкар на вагах, узважваў, хто лепшы, Лепшаму там жа за доблесць і дзякаваў шчодра. Ох, не любіў баязліўцаў і пестаў з магнатаў!
Услаўляючы Вітаўта і яго гераічны век, Мікола Гусоўскі звяртае ўвагу на тое, што «ён быў набожны і першы з народамі княства сам ахрысціўся», «цэрквы Богу адзінаму скрозь будаваў». Паэт славіць устаноўленыя Вітаўтам паляванні спаборніцтвы як сапраўдную школу вайсковага выхавання. характар князя быу нейкi гераiчны.
