Эту книгу написал Виктор Астафьев - выдающийся советский и российский писатель. Герой Социалистического Труда. Он родился 1 маю 1924 года в поселке/городе/стране Овсянка. Умер 29 ноября 2001 года (77 лет ему было) в Красноярске - Россия. Он за свою жизнь написал много хороших книг. Написал сказку "Стрижонок Скрип" Виктор Астафьев. Когда я читал эту сказку, мне становилось потихоньку грустно всё с каждой минутой. Основная мысль произведения в том, что эта сказка учит труду и самостоятельности. События происходит рядом у речки/озера. Мне показалось интересным и наибольшее впечатления о трудных временах в семье Скрип, но вскоре один из семьи Скрип научился самостоятельности. Мне понравился герой Стрижонок Скрип, потому что он в начале был таким маленьким, пока ничего не знал, хотел познать мир, вскоре он научился много чему. Мне запомнилось то, как соловей-разбойник перехитрил маму-стрижиху из семьи Скрип и убил её.. Мне показалось необыкновенным, как он начал ловить себе пищу, делать свою норку и летать над водой. Меня обогатила сказка тем, что она учит 2-е хороших поступков. Иллюстрации мне понять всю суть, что хотел донести автор. Сюжет мне понравился всему, что автор там описывает, где они живут, местонахождение и т. д. Вообще-м всё-всё он описал. Первоначальное впечатление меня поразило, что они живут около реки/озера/моря/океана. Герои была вся семья Скрип. Была мама, сестры, братья и конечно-же главный герой Стрижонок скрип, несколько раз был Мудрый стриж. Впечатление о рассказе меня всем впечатлили, там было всё, что есть в природе. Настроение о прочитанной сказке меня за душу схватили. Мне понравилась сказка тем, что эта сказка учит терпения, труда и самостоятельности, в чем то мне рассказ и
1.Стрижонок Скрип вылупился из яйца в тёмной норке. Мама стрижиха хотела научить Скрипа , что не нужно быть жадным, а когда стрижонок забирал у братьев и сестёр еду, то мама как долбанет Скрипач по голове и он отходит 2.появление стрижонка на свет невоспитанный Скрип урок от матери обида на родственников тоска по отцу Скрип учится летать прощание с домом 3.Стриж научился летать, тогда когда белое брюшко вытащило его из норки и ему нужно было взлетать. А он боялся, но другие стрижи не давали ему упасть и тут он уже понял что летит сам 4.Он чувствовал в этот момент, что его гладят 6.Не хотели покидать дом, тосковали, предчувствуя долгую разлуку, боясь не вернуться обратно
Яралы кошлар кебек
Сызлана үләннәр дә,
Табигать мәрхәмәтле,
Кадерен белгәннәргә.
Матурлыклар кипмәсен,
Урманда, болыннарда.
Барча тереклек калсын
Киләчәк буыннарга.
З. Минһаҗева.
Табигать-безнең туган йортыбыз. Балыклар сусыз, җәнлекләр урмансыз, урманнар агачларсыз була алмаган кебек, кешеләр дә табигатьсез яши алмый. Адәм баласы кая гына яшәмәсен, шәһәр, авыл, ул һәрвакыт үсемлекләр, хайваннар, кошлар, бөҗәкләр белән әйләндереп алынган. Шуңа күрә дә кеше табигатьнең аерылгысыз бер кисәге дип әйтер идем мин.
Туган як, туган җир дибез. Бу сүзләрнең никадәр кыйммәтле булуын аңлыйбыз. Минем дә туган ягым бик матур. Ә туган якның матурлыгы, әлбәттә, ул аның табигате. Ямьле Идел елгасы буенда яшим мин. Балачагым Идел елгасының каләм белән язып, тел белән сөйләп бетерерлек булмаган искиткеч гүзәллегенә сокланып үтә минем. Әллә кайлардагы диңгез-океан буйлары бер якта торсын!
2013 ел-экологик культура һәм әйләнә-тирәне саклау елы дип игълан ителде. Мәктәптә дә, аеруча татар теле һәм татар әдәбияты дәресләрендә, табигатьне саклау турында бик күп чараларда катнашабыз, әдәби әсәрләр бик күп укыйбыз, төрле конференцияләр, диспут-дәресләр үткәрәбез. Табигатьне саклау турындагы экологик проблемалар элек-электән әдипләребез тарафыннан күп әсәрләрдә күтәрелгән. Әмма кеше барыбер үзенекен итә. Табигатьне пычрата, агулый һәм шулай итеп, аңлы рәвештә, юкка чыгара. Әйе, аңлы рәвештә, чөнки Аллаһы Тагәлә тарафыннан кешегә, хайваннардан аермалы, акыл, зиһен бирелгән. Шуңа күрә кеше табигатьне аңлы рәвештә һәлакәткә илтә дип әйтер идем мин.
Аннан башка яши алмаганын да белә ул. Чөнки адәм баласы табигатьтән башка бер көн дә яши алмый. Табигать-безнең яшәү чыганагыбыз.
Елдан-ел суларыбыз пычрана, очсыз-кырыйсыз урманнарыбыз бер мәгънәсезгә киселә, химия заводларының агулы газлары белән чиста һавабыз бозыла. Болар әле кешелек дөньясының табигатебезгә салган зыянының бер өлеше генә. Без-киләчәк буын. Ә киләчәк буынның яшәеше табигать белән бәйле. Табигатьне, туган йортыбызны, зарарланудан без туктатмасак, ни булыр соң? Уйлавы да куркыныч. Берничә дистә елдан соң, бөтен тереклек көеп, чүл уртасында калмабызмы? Менә шул турыда, һичшиксез, һәрбер кешегә уйларга кирәк, минемчә. Адәм баласы иртәгә нәрсә буласы турында уйламаганга күрә, табигатькә карата шундый рәхимсез мөнәсәбәттә, минемчә.
Кеше туганым! Әйдә туган табигатебезне саклыйк! Һәрберебез, булдыра алганча, үзебездән өлеш кертик. Агачлар утыртыйк, яшеллекне саклыйк, тирә-ягыбызны чүп-чарлардан чистартыйк, күбрәк җәяү йөрик! Бер-беребезнең сүзләренә колак салып, изге эшләргә тотынсак, табигатебез дә безгә карата мәрхәмәтлерәк булыр иде. Өлкән, урта, яшь буын кешесеме син, барыбер. Туган йортыбыз безгә ничек кадерле булган кебек, табигатебезнең дә кадерен белеп яшик. Пычратмыйк, зарарламыйк, агуламыйк аны. Киресенчә, яшь буын яшәргән кебек матурайсын, чистарсын гүзәлләнгәннән гүзәлләнсен иде ул. Бер-беребезне туктатмасак, моңа ирешә алмаячакбыз.