Сяджу я неяк вечарам у кватэры, гляджу тэлік, п'ю каву, нікога не чапаю кошка сядзіць каля дзвярэй у сенцах і рыкае на ўсіх праходзяць за дзвярыма (вось такая вось яна баявая). раптам рык змаўкае і праз некалькі хвілін раздаецца жудасны лямант я ўскокваю з крэсла, бягу на кухню - нічога, у пакой - таксама. і потым толькі да мяне пачынае даходзіць, што крыкі з ваннай. па дарозе ўспамінаю, што сёння з раніцы пафарбаваў батарэю. заходжу ў ванную: на батарэі ў метры ад падлогі вісіць кошак, хвост абматаны вакол трубы (зусім прыліп, однако), галава ўніз, лапы ў розныя бакі і вельмі гучна "размаўляе" з выкарыстаннем каціных ідыёматычны выразаў.
Күлмәк хатын-кызлар иске вера иде длинными һәм украшенными кулдан вышивкой яки кружевом. Куллары скрывали өчен длинными рукавами, сужающимися к запястьям. Бу күлмәк иде, шулай ук капка стойка, украшенный кружевом һәм тыгыз обхватывающий муеннарына. Плотным кольцом талия обхватывал һәм күн пояс.
Балалар костюм кызлар өчен бөтенләй диярлек отличался нче өлкән наряда. Күлмәк, шулай ук, җитәрлек иде закрытым, әмма артык кыска. Малайлар кадәр унөч ел түгел носили накидку "цитит". Аның позволялось кияргә генә, шуның өчен кем җиткән балигъ булгач, отпраздновав бармицву. Нәкъ менә шуннан соң вакыйгалар малай считался мужчиной.
Аксессуарлар һәм аяк киеме
Һәр яһүд үзенең традицион наряд дополняет головным убором. Кайчакта аларны, кайчагында хәтта берничә берьюлы – ермолка һәм поверх аның "каскет" яки шул ук "дашек". "Каскеты" тышкы төре хәтерләтә кепка иске фасона һәм киң распространены арасында евреев территориясендә яшәүче Россия-Польша.
Көндәлек тормышта бер өлеше традицион яһүд костюмы булып кара шляпа. Бу лаконичный баш убор карамастан, кажущуюся простоту, бик күп сөйләргә мөмкин үзенең гражданинның үзендә.