Што такое шчасце? для кагосьці шчасце гэта каханне, для кагосьці - поспех у працы, а для пана скамарохи, шчасце шчасце гэта грошы. пан скамароха гэта галоўны герой твора яна баршчэускага "белая сарока" у гэтым творы я. баршчэуски паказвае барацьбу сіл дабра і зла. але для таго каб паказаць гэтую барацьбу, ён выбірае герояў-сімвалаў, якія служаць дабру або злу. першыя - гэтя справядлівыя людзі, якія служацым богу, працуюць на карысць сваёй радзімы. другія - гэтя служкі д'ябла, прыхільнікі зла. вось ды апошніх і адносіцца адна з галоўных герояў твора - белая сарока. гэтая сарока хоча ўсім паказаць што яна добрая, пра гэта сведчыць яе чорнае апярэнне з белымі плямамі. але на самой справе яе выгляд-гэта падман. спосаб заваяваць давер іншых людзей і ў канчатковым выніку падмануць таго, хто ёй даверыўся. белая сарока - дэманічная істота, жанчына-птушка, якаючы прыносіць в е сабой бязладдзе. па змест апавяданне белая сарока прыляцела ў нашу краіна з далёкая. яна ўляцела ў акно дома пана скамарохи, якое шмат у старажытных звычаяў лічылася парталам праз які праходзяць усе злыя духі. таму людзі на ноч перакрыжоўваюцца вокны і завешваць шторы. усё расказаў скамароха чароўнай пані пра свой багаты і дзівосны край. пасвілі сам з сабою знікнення з'явілся сам з сабою пасланец в е велізарным мяхі золата. і перадаў, што сарока прасіла расказаць усім людзям пра яе і знайсці як мага больш людзей якія будуць служыць ёй. скамароха выканаў наказ сарокі. але ў хуткі гадзіне з'явіліся чараўніцы і ваўкалакі. белая сарока, чуючы людскія праклёны і даведаўшыся пекла д'яблаў, што стральцы высочваюць сам з сабою, адляцела далёкую і больш не з'яўлялася ў нашым краі. але зло, якое яна пакінула, распаўзлося па ўсім наваколлі. я лічу што ў гэтым творы аўтар паказвае нам што не трэба быць такім сквапным чалавекам, як пан скамароха. ня трэба падпускаць да сябе блізка двудушных людзей, як белая сарока. а калі такія людзі, і сустракаюцца табе на шлях-сыходзіць ад іх як мага далей, таму што ў далейшым можна моцна пашкадаваць аб зробленых учынках
Центральное место на картине занимают три богатыря: Илья Муромец, Алеша Попович и Добрыня Никитич. В свойственной ему манере, Васнецов прописывает малейшие детали. Композиция картины продумана до мелочей. Взгляд зрителя в первую очередь обращается на Илью Муромца, который нарисован в центре. Этот былинный герой занимает одно из важнейших мест в русских былинах.
Лицо этого умудренного опытом богатыря сурово. Он внимательно вглядывается вдаль, приложив руку ко лбу. На ней висит палица, в другой руке зажато копье. Фигура Ильи Муромца поражает мощью. Под стать седоку и конь. От богатыря веет силой. Это надежный страж земли русской. В тоже время есть что-то в герое мягкое и ласковое, доброе, свойственное открытой русской душе.
Не таков Алеша Попович. В лице самого младшего из богатырей видна хитринка, лукавинка. Это веселый балагур, шутник. Но в любой момент веселость слетит с лица героя, и он ринется в бой на защиту родной земли. Его рука крепко держит лук, а на боку наготове колчан со стрелами.
Тревожен окружающий богатырей пейзаж. Ветер треплет гривы коней, пригибает к земле ковыль. Облака собираются в грозовые тучи. Кони настороженно пригнули головы, лишь конь Добрыни Никитича вскинул ее, почуяв опасность. Но стражи наготове. Добрыня Никитич слегка вынул меч из ножен. Его взгляд направлен в ту же сторону, что и взгляд Ильи Муромца. Богатыри надежно хранят покой родных просторов. Никакая сила им не страшна.
