У древних Египтян был солнечный календарь. Новый год начинался 19 июня - в день, когда на небе появлялась звезда Сириус. В Римской империи счет велся от "основания Рима" с 21 апреля 753 г.до н.э. Кроме того, каждый правитель создавал свой календарь, основанный на времени его правления.
Когда к власти в Риме пришел Гай Юлий Цезарь, то он осознал неудобство и неэффективность существовавшей системы летоисчисления. В старом римском году было только 304 дня в 10 месяцах. Поэтому были придуманы дополнительные месяцы, нынешние январь и февраль.
Дальнейшие поправки системы летоисчисления в Древнем Риме были сделаны при Августе в 4 году нашей эры, когда свои имена получили нынешние месяцы июль и август, в честь известных римских правителей. Кроме этого, один раз в четыре года вводился дополнительный день - 29 февраля в високосный год.
Получившийся таким образом юлианский год продолжительностью 365 с четвертью дней лишь на 11 минут не совпадал с продолжительностью вращения нашей планеты. Использовалась такая система летоисчисления до 1582 года.
Таким образом, римская система летоисчисления просуществовала в употреблении более чем в течение тринадцати столетий.
Кожны час года выдатна па -свойму. Я , напрыклад , люблю блукаць зімовым ціхім вечарам па заснежаных вуліцах і любавацца прыродай , якая заснула да вясны. Я выходжу на вуліцу. Дыхаецца глыбока і свежа. Дрэвы пакрытыя шапкамі снегу. На верхавінах - снежныя піраміды. Сонца ўжо зайшло , і неба на гарызонце далікатна- ружовае . Непрыкметна цямнее , і на вуліцах запальваюцца ліхтары. Ад іх святла снег іскрыцца маленькімі агеньчыкамі . Я іду па вячэрняй вуліцы і любуюся зімовым пейзажам . Жамчужынка - сняжынкі ціха падаюць мне на далоні . Па-мойму , няма нічога цікавей , чым любавацца іх мудрагелістай формай. А снег усё ўзмацняецца . І вось ўжо не іскрыстыя кропелькі , а мудрагелістыя шматкі падаюць з неба. А падзьме ветрык - і сярэбраная пыл круціцца ў паветры. Мне здаецца , мільёны маленькіх алмазаў ўюцца пад вулічнымі ліхтарамі. Падымеш галаву - і ўбачыш крыштальныя ледзяшы незвычайнай формы. У двары чуецца нейкі шум. Гэта дзеткі радуюцца які выпаў снезе. Некалькі хвілін - і гатова снежная баба з венікам у руцэ. Але мне пара вяртацца . Я атрымала незвычайны зарад бадзёрасці . Як быццам матушка -зіма ўдыхнула ў мяне новыя сілы. Зімовы вечар , я думаю , непаўторнае па прыгажосці і адчування час.
-97