Новый год в России не раз менял свое календарное положение. До конца 14 в. Его отмечали с приходом марта как символ весны. Затем вплоть до петровских времен его наступление приходилось на 1 сентября и было связано со сбором урожая. В 1699 г. высочайшим указом было велено впредь Новый год праздновать в ночь с 31 декабря на 1 января. Тогда же было положено начало европейской традиции украшать дома ветвями хвойных деревьев. Воспринят сей обычай был не сразу, так как ель на Руси являлась символом траура. Потребовалось время, чтобы она превратилась в олицетворение райского дерева. До середины 19 в. Было принято обходиться ветвями и лишь на Новый 1852 год в Петербурге была установлена елка. Украшениями новогоднего дерева вплоть до революции 1917 г. служили фрукты, орехи, сладости, которые с радостью съедались детьми. В царской России Новый год, в отличии от Рождества, не являлся семейным праздником. В это время было принято выходить в свет, устраивать маскарады и гуляния с фейерверками. Неизменным атрибутом новогоднего застолья считался жареный поросенок. Он служил символом плодородия и достатка. Гусь с яблоками составил ему компанию в середине 19 в. Его появление ознаменовало скорый захват новогоднего стола пернатой дичью. Так было изжито давнее суеверие, что счастье под Новый год может улететь подобно птице. После Октябрьской революции Новый год впал в немилость как буржуазный и поповский праздник. Его триумфальное возвращение состоялось в 1935 г., когда первая кремлевская елка. И именно тогда появляется добрый Дедушка Мороз. Это прежний Морозко, или Мороз, которого в России раньше представляли как властителя зимнего холода с седой бородой, в длинной шубе и с посохом в руках. Теперь же он стал разносить подарки детям и класть их под елку. А вскоре у него появилась внучка Снегурочка, стройная белокурая девушка с длинной косой. Транспортом им стали сани, запряженные тройкой резвых лошадей. Дед Мороз не просто веселый старичок, в годы Великой Отечественной войны он стал героем антифашистских плакатов. Спустя два года после победы - 1 января был объявлен выходным днем. В это время складываются знакомые всем традиции. Совсем скоро зажигаются знаменитые «Голубые огоньки», а на столах советских граждан появляется легендарный салат «Оливье». От изобретения Люсьена Оливье вековой давности осталось одно название. Новый «Оливье» отверг все излишества в виде рябчиков, вареных языков, раковых шеек и черной икры. До революции Новый год в богатых домах не обходился без игристых вин из Франции. В 1950-х шампанское вернулось, гордо неся название «Советское".
Безнең чиксез киң илебездә матур шәһәрләр һәм авыллар бик күп. Тик бөек татар телендә аңлашып, сөйләшеп, татар халкының гореф-гадәтләренә буйсынып яшәгән кешеләр, әлбәтта, Татарстан республикасында гомер кичерә. Татарстан республикасы экономик яктан һәм кеше саны буенча Русиянең иң зур республикалыраның берсе. Шулай ук хәзерге Татарстан йөздән артык милләткә туган йорт, туган як. Ул күп милләтле республика. Татарстан үзенең бай тарихы һәм уникаль табигать ресурслары белән халкында горурлык хисе уята, шуңа күрә дә бу табигать почмагы туристларның игътибарын яулап алган. Зур уңыш бирә торган киң басулар, күп миллионлы шәһәрләр зәңгәр сулы Кама, Идел елгалары һәм яшел урманнар белән алмаша. Республика җир асты байлыклары белән дә горурлана ала.
Татарстан республикасында татар мөселман һәм рус православие мәдәниятенең үзара бәйләнеп яшәвенең үрнәге күрсәтелгән.Тарихының авыр вакыйгаларына карамастан, татар һәм рус халкы татулыкта һәм бердәмлектә яши.
Татарстанда буыннан-буынга күчеп килгән гореф-гадәтләр, бәйрәмнәр бик күп. Шуларның берсе - Сабантуй бәйрәме. Бу милли бәйрәм язгы чәчу тәмамлануга багышлана. Элек-электән Сабантуйның күрке - ат чабышлары, әлеге Татарстанда да бу спорт төренә бик әһәмиятле урын бирелә. Сабантуй бәйрәме Татарстанда гына түгел, ә татарлар яшәгән барлык регионнарда да, хәтта чит илләрдә дә үткәрелә.
Татар халкының милли бәйрәмнәре белән бергә республикада яшәүче башка милләтләрнең дә бәйрәмнәренә дә зур игътибар салынган.
Татар көйләре бигрәк тә моңлы булып тоела. Башка телләргә тәрҗемә ителми торган моң сүзе татар халкының күңелен сыйфатлый. Татар шигырьяте һәм җыр иҗаты белән бер рәттә татар мәдәниятендә традицион һөнәрләр дә зур урын алып тора, алар татар халкының рухи дөньясын чагылдыралар. Мәсәлән, татар халкының ювелир сәнгате бөтен дөньяга билгеле. Шулай итеп, татар сәнгате безнең – татарларның - борынгы буыннарыбызның яшәү рәвешен, мәдәниятен чагылдыра. Без, егерме беренче гасыр кешеләре, үз халкыбызның, үз туган ягыбызның гореф-гадәтләрен ихтирам итеп яшәргә тиешбез.