апынуўшыся ў горадзе лаўрук стаў жыць добра. разбагацеў. пра бацькоў сваіх зусім перастаў думаць. пахароны яго бацькі ніколькі не змянілі яго адносіны да сваіх родных. душа лаўрука ачарствела. любіў ён на розныя святы ездзіць у госці да пана, які дапамог яму выбрацца ў людзі.пасля апошняй
сустрэчай з тэкляй ён не зжаліўся над сваёй маці. выставіў яе за дзверы. тэкля не магла перажыць гэту душэўную боль і у хуткім часе памерла. слухі пра тое, што памерла тэкля аднойчы дашлі і да лаўрука. прайшоў год пасля смерці тэклі. лаўрук купіў чатыры ружы і паехаў шукаць магілу сваёй
маці.
ехаўшы па знаёмым месцам, на лаўрука напала таска. сэрца яго зжалася. ён глядзеў на белыя ружы і ціха ўздыхаў.
убачыўшы магілу маці на яго твары з’явіліся слёзы. доўга сядзеў лаўрук ля магілы, курыў, плакаў. не забыў лаўрук і пра магілу бацькі, таксама паклаў ля яе
дзве ружы. але вярнуць нічога ўжо нельга. і цяпер кожны год на каляды, лаўрук едзе ў знаёмае месца і вязе у руках ружы.
яго бацькі часта прыходзяць да яго ў сне, яны ўсміхаюцца. але іць сэрца лаўрука і будзе заўсёды, бо сваёй памылкі ён ня можа сабе прабачыць. так і дажыў лаўрук усё
жыццё у адзіноце, праклянаючы свой дурны характар.
нашла в инете
