Проблема вкуса, как проблема эстетического отношения, — одна из самых актуальных. Сейчас молодёжь стремится к прекрасному и возвышенному, но, к сожалению, не может отличить истинную красоту от ложной « красивости ». Впрочем, о вкусах, как говорят, не спорят. Часто, чтобы защитить безвкусицу, можно услышать в ответ множество пословиц и поговорок: «На вкус и цвет товарищей нет», «Всяк молодец на свой образец». Мне кажется, о вкусах стоит поспорить вопреки народной мудрости. Но сначала нужно уяснить: «А что же такое вкус? Какова его природа? » Каждый человек в меру своего воспитания по-разному судит о вкусе. Если у человека хороший вкус, мне кажется, он не будет черствым к людям. Можно видеть у нас в школе старшеклассниц с не в меру накрашенными глазами, от которых веет чем-то мефистофельским. Мне, например, не нравится, когда юноша приходит в школу в спортивных брюках… Внешний вид человека — это и есть уже первый показатель вкуса. Это и начищенная обувь, и аккуратно отглаженная одежда, и носовой платок в кармане, и умение держать себя в обществе. Можно сказать, хороший вкус — неотъемлемая примета общей культуры человека. Вкус к хорошей книге, хорошей музыке, хорошей одежде, к умению вести беседу вырабатывается у человека на протяжении всей его жизни. А говорят, что о вкусах не спорят те, кому привычна вседозволенность, нетребовательность к себе. Культура, вкусы настоящего… Они неразделимы. К нам много пришло из культуры, искусства минувших веков, и когда говорят, что все это устарело, думаю, неверно. Как могут устареть, уйти в Пушкин и Лермонтов, Толстой и Достоевский? Как могут устареть Чайковский и Григ? Да, молодым людям нравится современная музыка, но отвергать классику нелепо. Нормальный вкус — это своеобразный щит, ограждающий человека от дурных влияний, пошлости, низменных страстей. Вкус — это представление человека о красоте, его интересы, увлечения, его манера поведения, общение с людьми. И вовсе не роскошью определяется он. Я вполне согласен с другой народной мудростью: «Встречают по одежке, а провожают по уму».
Сочинение / Казанга экскурсия
Менә без Казанда экскурсиядә. Республикабызның башкаласы булган Казан − Идел буендагы иң борынгы шәһәрләрнең берсе. Аңа 1000 ел элек нигез салынган. Бүгенге көндә Казан − миллионнан артык халкы булган зур шәһәр. Ул истәлекле урыннарга бик бай.
Экскурсиябезне Кремльдән башлап җибәрдек. Кремль Казанның үзәгендә урнашкан. Ерактанрак карасаң, әйтерсең лә ул бер утрауны биләп тора. Кичләрен шушы утрауны төрле төстәге утлар яктырта. Бу − искиткеч күренеш. Кремльгә кергән юлда ап-ак манарасы урнашкан. Аны сәгать бизи. Кремль янында герой шагыйребез Муса Җәлилгә һәйкәл куелган. Ул әсирлектә дә үлемсез шигырьләр язган, батырларча һәлак булган. Без аның шигырьләрен яратып укыйбыз.
Казанны һич тә Сөембикә манарасыннан башка күз алдына китереп булмый. Тирә-якка нур бөркеп торучы бу манара Казанның йөзек кашына һәм гүзәл тарихи символына әйләнде. Сөембикә − татар халкының горурлыгы, иминлек билгесе, иманы, кыйбласы ул. Кремльдә без Сөембикә манарасының тарихы белән таныштык. Ул − бик борынгы корылма, һәм дөньядагы авып баручы берничә шундый корылмалар исемлегенә кертелгән. Хәзерге көндә төзүчеләр аның авышып баруын туктатканнар. Яңа корылмалардан булган Кол Шәриф мәчетен дә озаклап карадык. Ул искиткеч матур һәм зур мәчет икән, һәм, хаклы рәвештә, илебезнең җиде могҗизасы исемлегенә керергә тиеш. Кремль безгә бик ошады.
Аннан соң Казанның бүтән истәлекле урыннарына юнәлдек.
Казан − студентлар шәһәре. Ул инде күптәннән Россиянең югары белем, фән, нәшрият үзәге булган. Татарстан өчен генә түгел, ә бөтен Идел буе, Урта Азия халыклары өчен мөгаллимнәр, фән эшлеклеләре әзерләгән, дәреслекләр һәм китаплар бастырып торган. Шуңа күрә дә анда бик күп уку йортлары урнашкан.
Университет − Казаныбызның горурлыгы. Анда меңнәрчә студент югары белем ала. Минем әти-әниләрем, күп туганнарым да аны тәмамлаган. Минем дә шул университетта укыйсым килә.
Казанның үзәгендә урнашкан Татар дәүләт гуманитар-педагогика университеты да республикабыз горурлыгы. Ә аның каршында халкыбызның сөекле улы, композитор Салих Сәйдәшевкә һәйкәл куелган.
Без тагын Татар дәүләт академия театры бинасы янында булдык. Ул Г. Камал исемен йөртә. Театр Кабан күле буенда урнашкан. Без шунда күңелле ял иттек.
Казанның тагын бер истәлекле урыны булган Тукай музеена да бардык. Атаклы шагыйребезнең тормыш һәм иҗат юлы буенча күп мәгълүмат алдык. Казан шәһәре миңа бик тә ошады.
Мин үз туган ягымны бик яратам һәм аның белән горурланам.