Адам қанша жыл өмір сүрсе де, қандай іспен айналысса да, өмірдегі ең ұмытылмас сәттер болып мектепте өткізген уақыт деп ойлаймын. Мектеп – білім айдынындағы үлкен кеме, осы кемеде 11 жылды әр бала өткізеді. Мектеп табалдырығын тарыдай болып аттап, таудай болып шығамыз. Алғашқыда мектепке келіп әрбір әріпті, әрбір санды жазып үйрену қалай қиынға соққан еді? Уақыт өте бәрі де өзгереді. Жазуды да, оқуды да, санауды да үйреніп шығамыз. “Қашан ғана осы мектепті бітіреді екем?” деп ойлайтын кездерім көп болды, бірақ қазір сол мектебімді бітірейін деп жатқаныма әлі де сенбеймінКөзімді ашып жұмғанша міне, 11 – жылда өтті де шықты..Мектеп қабырғасында өткізген әрбір күнім, әрбір қырық бес минуттарым балалық шағымның балғын уақыты болып қалмақ. Мектеп біздің “екінші отбасымыз, ақылшы анамыз, ұстазымыз”! Мектепте біз шынайы дос табамыз, білім алып, өмірді үйренеміз. Мектеп бізге көп бақытты күндер сыйлады, тірек болды, жылулық пен бақыт сыйлады. Ал ұстаздарымыз болса, бізге білім үйретуден еш жалықпайды.
Однажды я заболел. После посещения врача, он выписал мне все необходимые для выздоровления лекарства. В этот же день я купил их в аптеке. Честно скажу, я не хотел идти в школу, следовательно, и не хотел лечиться. Родители думали, почему я не поправляюсь, хотя уже достаточно времени для этого. Естественно, я хотел продлить свои каникулы, и для этого упорно не пил прописанные мне микстуры и таблетки. Когда я пришёл к врачу, мне сказали что нужно посидеть дома ещё немного времени. Но я рано обрадовался. На следующий день мне позвонили мои одноклассники, и сказали что со следующей недели у них каникулы, и что я буду ходить на дополнительные занятия, а они отдыхать. Естественно, мне было обидно. В итоге я понял- плохие поступки ни к чему хорошему не приводят. Нельзя никого обманывать. Ведь на каждое действие есть своё противодействие.
