Је ИОНЫ [1] 7. Определите время, необходимое для покрытия кубика слоем золота массой 500 г при силе тока в электролите 200 A. Электрохимический эквивалент золота 6,81 - 10-7 кг Кл
Медведь предпочитает зимовать в укромной берлоге, которую подготавливает заранее внедоступном для посторонних месте. Местовыбирается сухим, расположенным в расщелине или скале, или же под упавшим деревом.
В процесс подготовки медведя к зиме, входит накопление жира. Поэтому медведь в это времяактивно ест все найденное, особенно рыбу и орехи, но делается это примерно за месяц до спячки.
Перед наступлением сна медведь ест мало для опустошения желудка и его герметизации. В этом случае животное может спокойно отдыхать в режиме малого пищевого потребления.
При спячке медведь не спит глубоко, дремлет, и в случае опасности встречает врага. Иногда он выходит из убежища для проверки окружающей обстановки. Если берлога оказывается непригодной для проведения зимовки, животное выходит посреди зимы на поиски нового дома. В это время медведь становится очень опасным, и называется медведем-шатуном. У животного в зимний период снижается температура, но накопленный за осень жир не дает ему замерзнуть.
Медведь отдыхает по нескольку дней, если нет сильных холодов, а в округе присутствует еда. Медведь не сосет свою лапу с целью питания, он слизывает свою старую кожу, которая зимой начинает шелушиться и лапа очень сильно зудит.
Алтын көз китүгә, таягына таянып, ап-ак сакаллы кыш кунакка килде. Ул акрын гына җир өстенә күбәләк-күбәләк кар яудырырга кереште. Кар бөртекләре, жемелдәшеп, берсе белән берсе уйнап, җир-анага коелдылар. Озакламый җир өсте ап-ак юрган ябынды. Кыш үзенең ак келәмен җәйде. Елгалар, күлләр өсте көзге кебек шома боз белән капланды. Зифа каеннар кар кызларыдай басып торалар.
Узган җәйнең табигый уңайсызлыкларыннан тәмам аптырап алҗыган урман-кырлар, хәзергә барысы да тукталып торып, киләсе елда эшне яңа көч белән һәм яңача башлап җибәрү өчен ак юрганга төренеп, тирән йокыга талган. Тик песнәкләрнең агач очыннан килеп җитәр-җитмәс нәзек авазлары һәм урман гайбәтчесе — саесканның, юк хәбәрне бар итеп, агачтан агачка сикергәләп, чыркылдап йөрүе генә кышкы урманга бераз җанлылык өрә. Матур кышкы кунакларыбыз — кызылтүшләр инде октябрь ахырында ук килеп җиткәннәр иде. Безнең кышкы урманнар, бакчалар бу матур кошлардан башка бик ямансу булыр иде.
Көзге яңгыр көннәрендә, затлы каурыйларын чылатудан куркып, агач куышында ачлы-туклы гомер уздырган зур чуар тукран, кышкы салкын көннәр урнашкач, һәр көн иртүк торып эшкә тотына: «Тук-тук-тук».
Урман-кырлар өстендә кышкы тантаналы тынлык. Тик басу-кырлар өстеннән туктаусыз агылып торган җәяүле буран гына һәр төбәктә кышкы кырыс тәртипләрнең ныклыгын күзәтеп, барлап йөри. Көннән-көн соңарып чыккан кояш, бераз вакыт салкынча елмаеп, урман-кырларны биләп алган кышкы күренешләргә күз ташлый да, күңелгә ятышсыз вакыйгалардан тизрәк читләшергә ашыккандай, яңадан офыкка таба тәгәри башлый һәм тиздән урман артына төшеп югала.
Тыныч еллар, уңышлы һәм бәхетле еллар килсен! Төкле аякларың белән түрдән уз кыш!