Што такое шчасце? для кагосьці шчасце гэта каханне, для кагосьці - поспех у працы, а для пана скамарохи, шчасце шчасце гэта грошы. пан скамароха гэта галоўны герой твора яна баршчэускага "белая сарока" у гэтым творы я. баршчэуски паказвае барацьбу сіл дабра і зла. але для таго каб паказаць гэтую барацьбу, ён выбірае герояў-сімвалаў, якія служаць дабру або злу. першыя - гэтя справядлівыя людзі, якія служацым богу, працуюць на карысць сваёй радзімы. другія - гэтя служкі д'ябла, прыхільнікі зла. вось ды апошніх і адносіцца адна з галоўных герояў твора - белая сарока. гэтая сарока хоча ўсім паказаць што яна добрая, пра гэта сведчыць яе чорнае апярэнне з белымі плямамі. але на самой справе яе выгляд-гэта падман. спосаб заваяваць давер іншых людзей і ў канчатковым выніку падмануць таго, хто ёй даверыўся. белая сарока - дэманічная істота, жанчына-птушка, якаючы прыносіць в е сабой бязладдзе. па змест апавяданне белая сарока прыляцела ў нашу краіна з далёкая. яна ўляцела ў акно дома пана скамарохи, якое шмат у старажытных звычаяў лічылася парталам праз які праходзяць усе злыя духі. таму людзі на ноч перакрыжоўваюцца вокны і завешваць шторы. усё расказаў скамароха чароўнай пані пра свой багаты і дзівосны край. пасвілі сам з сабою знікнення з'явілся сам з сабою пасланец в е велізарным мяхі золата. і перадаў, што сарока прасіла расказаць усім людзям пра яе і знайсці як мага больш людзей якія будуць служыць ёй. скамароха выканаў наказ сарокі. але ў хуткі гадзіне з'явіліся чараўніцы і ваўкалакі. белая сарока, чуючы людскія праклёны і даведаўшыся пекла д'яблаў, што стральцы высочваюць сам з сабою, адляцела далёкую і больш не з'яўлялася ў нашым краі. але зло, якое яна пакінула, распаўзлося па ўсім наваколлі. я лічу што ў гэтым творы аўтар паказвае нам што не трэба быць такім сквапным чалавекам, як пан скамароха. ня трэба падпускаць да сябе блізка двудушных людзей, як белая сарока. а калі такія людзі, і сустракаюцца табе на шлях-сыходзіць ад іх як мага далей, таму што ў далейшым можна моцна пашкадаваць аб зробленых учынках
Каждый человек хотя бы раз в жизни задумывался о том, какое место в мире он занимает. И ответ на этот вопрос не так легко найти как кажется на первый взгляд. Для того, чтобы занимать хотя бы сотую часть этого пространства, не достаточно просто родиться и проживать свою жизнь согласно установленным стандартам. Необходимо уделять ему хотя бы минимум своего внимания и отдавать ему хотя бы малую часть того, что ты можешь предложить. Многие люди заблуждаются, когда понимают под миром космос, вселенную, ну и, в конце концов, планету Земля. Мир это нечто иное. Мир - это окружающая нас действительность. А чтобы определить в нём своё место, необходимо ответить на вопрос "Кто я", и тогда всё встанет на свои места. Кто же я? Этот вопрос я задаю себе чуть ли не каждый день. Но ответа на этот вопрос до конца я не могу найти. Поэтому определить своё место в мире в двойне сложней. Ведь я всего лишь человек, который ограничен рамками, поставленные обществом и поэтому живущий по его законам. Всё чаще я прихожу к выводу, что я всего лишь винтик в огромной системе, который имеет своё определённое назначение. Нет, я не хочу принизить значение своего существования, но меня разрывают противоречивые мысли. С одной стороны, я ощущаюсь себя уникальным человеком (хотя кто себя так не ощущает) , который может дать многое и который не хочет быть в тени. Но с другой - понимаю, что я одна из многих.. . Я с уверенностью могу сказать, что каждый человек имеет своё место в мире. И я не являюсь исключением. Но каково же оно и в чём оно заключается ещё предстоит выяснить. Мне кажется, что в этом и заключается смысл существования - в поиске своего места в этом мире.