Есць на Беларусі вёска Забалаць. Зусім звычайная вёсачка, але вельмі ганарацца яе жыхары , сваімі прыгожымі лясамі, сваім возерам і сваім гістарычным мінулым. У гэтай вёсцы жіве мая любімая бабуля, да якой я езджу толькі у летні час.
Забалаць - цудоуная мясціна. Яна маніць да сябе сваей прыгажосцю, сваей прастатою, сваімі вельмі ветлівымі жыхарамі. Па велічыне вёска невялікая, складаецца з двух-чатырох вуліц. Тут жывуць ветлівыя людзі, с багатай гісторыяй свайго роднага кута. Кожны ведае адзін аднаго, і калі у вёске якое-небудзь свята, то яго святкуюць усей вёскай. Жыхары вёскі ганарацца сваімі прыгожымі лясамі з багатым звярыным мірам. Калі заходзіш у лес, адразу адчуваеш свежае і чыстае паветра, становіцца лягчэй дыхаць. А калі азірнешся вакол сябе, убачыш нейкі другі асобны ад вёскі мір, у якім кіруе велічнасць лясных дрэвау. Гаспадар леса – дуб-волат. Ён узвышаецца увысь над іншымі дрэвамі, яго вялікія, грамадныя галінкі, як бацькоускія рукі, абдымаюць дрэвы, якія стаяць побач з ім. Вакол дуба многа другіх прыгожых дрэу: прыгажуні-елкі, бярозкі, асіны, вольхі….Лес- родны кут для усіх звяроу. Каго толькі не сустрэніш у ім. Па галінках дрэу скачуць ваверкі-працауніцы, лятаюць галасістыя птушкі, і ходзяць гаспадары звяроу: ласі, дзікія кабаны і мядзведзі. Нікто з жыхароу вёскі,ніколі не крыудзіць асабістаму жыццю лясного насельніцва. Таксама жыхары вёскі ганарацца сваім святым старажытным касцелам, якімі быу пабудаваны многа гадоу назад. Калі уваходзіш унутр бачыш цудоуныя абразы святых, якія застерагаюць жыхароу вёскі. Забалаць - старажытная вёска, с багатай гісторыяй. Там зауседы прыемна пабываць, падыхаць свежым паветрам, пагутарць з ветлівымі жыхарамі. Кожны чалавек павінен мець такі родны куток. вы можите поставить своё название вёски.
