Стилистика ғылымында оның көптеген түсінігі бар. Олай болу себебі, біріншіден, стилистика ғылымының тарихи даму жағдайымен түсіндірілсе, екіншіден, «стиль» ұғымының күрделілігінен туындайды [1;22]. Стиль – латынша stylos (қазақша – жазу құралы) деген сөз. Латын тілінде кейіннен стиль сөзі «жазу мәнері» деген мағынада қолданылатын болған [2;4]. Стилистика – ең алдымен стиль туралы ғылым. Стиль деп белгілі бір тілдегі лексикалық, грамматикалық және фонетикалық тәсілдердің қолданылу принциптерін айтамыз. Бір ұғымды айтып, не жазып жеткізу үшін қажетті тілдік тәсілдерді сұрыптап қолдануға болады [2;5].
Дәстүрлі практикалық стилистикада «стиль» термині тілдің нормативті-стилистикалық ережелеріне сәйкес келу дәрежесін білдіреді (мысалы, «жақсы стиль», «жаман стиль»). Стиль терминінің кең мағынасы – сөйлеу мәнерін білдіріп келсе, тар мағынасы – жеке шығарманың немесе жазушы шығармашылығының тілдік ерекшелігі (көркем әдебиет стилистикасы тұрғысынан алғанда) дегенді білдіреді. Соңғы мағынасында «стиль» термині әдебиеттік стилистикада да қолданылады.
Барлық жағдайда да «стиль» термині тәлдәк қолданымға байланысты айтылады. Стильді тілдің стилистикалық бояуға ие құралдарының жиынтығы ретінде түсіну тілдік құрылымның стилистикалық белгілеріне арнайы назар аударудан туған түсінік.
Ғылымда «тіл стилі», «сөйлеу стилі» ұғымдары да бар. Тіл стильдері мен сөйлеу стильдерінің ерекшеліктері тіл мен сөйлеудің ерекшеліктеріне сәйкес келеді. Тіл – қатынас құралы, сөйлеу – сол құралдың іске асуы, яғни белгілі бір қызметтегі көрінісі. Сондықтан сөйлеу стильдері дегенді тіл стильдерінің іске асуының нәтижесі, іс жүзіндегі көрінісі деп қарауға болады. Сөйлеу стильдері әр уақытта жанрлармен байланысты болып келеді.
Тіл стильдері, сөйлеу стильдері, сөйлеу жанрлары арасындағы тәуелділікті мынадан байқауға болады. Тіл стильдері сөйлеу стильдерімен сәйкесті болса, соңғыларының нақты көрінісі сөйлеудің әртүрлі композициялық формаларында немесе жанрларында жүзеге асады.
Территория посольства государства по нормам международного права считается территорией того государства, которое оно представляет.
Действие законов государства обычно ограничено территорией государства и распространяются на всей его территории.
Таким образом, в посольтве государства N, как на территории N, действуют законы государства N.
Получается, что не смотря на то, что это посольство на ходится на территории другого государства и не смотря на то, что Игорь является гражданином другого государства, он будет отвечать по законам государства N.
Вот так, интересно.
Есть еще более интересный пример. После Второй Мировой Войны, на территории, например, Японии находится много военных баз НАТО и военнослужащих США. И вот если военнослужащий США выходит с территории базы и совершает преступление, что с ним потом делать, ведь его невозможно арестовать, он не подчиняется силовым структурам и силовикам Японии...
1. Обезличенное поведение, бесстрашное, безответственное.
2. Большая численность субъектов толпы рождает новое, «массовое» настроение. Это наделяет отдельный субъект огромной силой, ведь он(а) не один, таких много. Это настроение является заразительным. Действие и вектор мышления передаются от субъекта к субъекту молниеносно.
3. Толпа не имеет лица, поэтому каждого субъекта толпы посещает «стадное» чувство, когда он(а) готов действовать не по собственной воле, а по воле толпы.
4. Поведение на митингах, в среде болельщиков на стадионе, концертах, когда толпа действует иррационально, иногда жестоко.
5. Общественное мышление рождается не из толпы. Толпа, как правило, имеет плоское мышление, поэтому её действия разрознены и не скоординированы. Общественное мнение имеет более рациональный вид и оно формируется не только массами, но также лидерами масс. Но толпа не имеет лидера, не имеет лица.