арайлап атып, алаулап батуда. Адамдардың көбі пәни дүниенің қамын жеп, өздерінің мына дүниеге қайдан, не үшін келгендерін, қайда баратындарын ұмытқан. Бәрі сағым қуғандай бір арманнан екінші бір арманның, бір белестен екінші белестің ізіне түсуде. Біріне енді жеттім дегенде, екіншісі анау жақтан мен мұндалап тұрады. Бірақ адам бәрібір тоймайды, бәрібір қанағаттанбайды. Енді асыл арманыма, аңсаған мақсат-мұратыма жеттім дегенде, өлім оны өкшелеп жетеді. Сөйтіп, адам мына пәнидің алдамшы қызылына қызығып, қайран бір ғұмырды жоқ етеді.
Бұл күнде адамдар өмірдегі өзіне жүктелген міндетін орындау үшін тамақ ішпейді, керісінше, тамақ ішу үшін өмір сүреді. Яғни, өмірдегі мақсаты – қарын тойдыру. Ойланғанға екеуі екі бөлек. Тамақты мақсат ететіндей ғаламдағы ең саналы жаратылыс – адамның осындай мағынасыз жаратылғаны ма? Сонда адамның құрсағын
Картина Гаврилова «Последние васильки» словно пропитана знойным воздухом настоящего лета, и, глядя на это полотно, мы незримо ощущаем теплоту и наполняющую нас необычайную радость этого милого натюрморта, полного жизненной искренности и уюта.
Первый план произведения – ласкающий взор букет синих васильков, по-домашнему поставленный в обыкновенную кастрюлю, что добавляет этой картине дополнительный штрих простоты и обыденности. Стоящая рядом низкая вазочка с красными цветами приглушенного оттенка призвана оттенять васильковый букет, и этот прием с успехом обыгрывается автором.
Не менее интересным и примечательным нюансом натюрморта является и открытая книга, на страницах которой располагается скудная композиция красных цветов, лишь подчеркивающая красоту и богатство щедрой охапки васильков. Это сочетание повествует нам о романтичности и мечтательности натуры, внезапно погрузившейся в мысли о прекрасном во время чтения и, забыв обо всем вокруг, поставившей на раскрытой книге скромный красный букет, словно точку в конце увлекательного рассказа.
Теплый оттенок деревянной столешницы, как основы представленной нам композиции, великолепно дополняет домашнюю, полную гармоничного уюта картину. А там, за простым окрашенным окном, за редкой россыпью полевых цветов, раскинулось поле спелого хлеба, и этот золотистый, слегка колыхающийся покров напоминает о грядущей осени, сменяющей жаркую негу обильного и ароматного августа.
Кружащиеся над полем птицы придают всему пейзажу живости и органичной естественности, и мы подспудно чувствуем это бойкое движение, сопровождаемое легким «дыханием» стройных колосьев пшеницы под едва ощутимыми дуновениями летнего ветерка. Яркость и солнечный оттенок поля создают изумительный в своей природной прелести контраст с глубоким синим цветом последних васильков, сокрытых в уютной тени оконного проема, тогда как солнце царствует на поле, даря всему живому свой любвеобильный и ласковый свет.
Своим тенистым покровом будто манит нас вдаль густой лес, темной зеленой стеной вырастающий за пшеничным полем. И словно живительный глоток прохладной влаги, освежающей и ободряющей в летнюю жару, зовет к себе речка, неспешно катящая свои воды вдалеке. Тонкой дымкой подернут лесистый берег за рекой, но лишь свободным птицам дано в полной мере ощутить всю прелесть влажной прохлады того воздуха.
Картина «Последние васильки» - это средоточие доброты и всеобъемлющей природной гармонии, это тихая и скромная прелесть родного края, это с детских лет любимая родина, к которой в чужих пределах так стремится душа.
Объяснение:
арайлап атып, алаулап батуда. Адамдардың көбі пәни дүниенің қамын жеп, өздерінің мына дүниеге қайдан, не үшін келгендерін, қайда баратындарын ұмытқан. Бәрі сағым қуғандай бір арманнан екінші бір арманның, бір белестен екінші белестің ізіне түсуде. Біріне енді жеттім дегенде, екіншісі анау жақтан мен мұндалап тұрады. Бірақ адам бәрібір тоймайды, бәрібір қанағаттанбайды. Енді асыл арманыма, аңсаған мақсат-мұратыма жеттім дегенде, өлім оны өкшелеп жетеді. Сөйтіп, адам мына пәнидің алдамшы қызылына қызығып, қайран бір ғұмырды жоқ етеді.
Бұл күнде адамдар өмірдегі өзіне жүктелген міндетін орындау үшін тамақ ішпейді, керісінше, тамақ ішу үшін өмір сүреді. Яғни, өмірдегі мақсаты – қарын тойдыру. Ойланғанға екеуі екі бөлек. Тамақты мақсат ететіндей ғаламдағы ең саналы жаратылыс – адамның осындай мағынасыз жаратылғаны ма? Сонда адамның құрсағын