Қазақтың дәстүрлері - көптеген идеялар, рәсімдер, әдеттер мен дағдылар және қазақтардың практикалық және қоғамдық іс-әрекеттері.
Қазақтар өте қонақжай халық, қонақтарды қабылдау олар үшін ерекше маңызды оқиға.Ұзақ уақыттан бері қазақтың дәстүрінде: Егер су мен тамақ сұраған қонақ қалағанын ала алмаса, онда ол билерге шағымдана алады, ол үшін үй иелері айыппұл төлейді. Егер қонақ затқа мұқият қараса, онда оны иелері тіпті назар аудармауы керек, оны алуға құқығы жоқ.
Бұл олардың қонақтарды құрметтейтінін және әрдайым қонақтың көңілінен шығуға тырысатындығын білдіреді.
Қонақты жылы жүзбен қарсы алып, ең құрметті орынға жайғастырды, үйдегі бар жақсылықты жасады. Алдымен қонаққа қымыз, шұбат немесе айран, одан кейін сүт немесе қаймақ қосылған шай, бауырсақ, мейіз, иримшик, құрт ұсынылды.Кез-келген дастарханның безендірілуі және қазақтар арасында ең сүйікті тағам әрқашан ет (қазақ еті) болған. Қайнатылған ет әдетте үлкен, кесілмеген бөліктерде берілетін. Иесі әр қонақты дәмді морсалармен сыйлап, етті кесіп алды: құрметті қарттарға жамбас сүйектері мен жіліншіктерін, күйеу баласына немесе келініне төс, қыздарға жатыр мойны омыртқалары және т.с.с берді. Иесі ең құрметті қонаққа ерекше тәсілмен пісірілген қошқардың басын сыйлады. Қонаққа қонақтарға, қарт адамдарға, балаларға, жақын және алыс туыстарына деген ежелгі құрмет қатынастарын көрсететін белгілі бір рәсімді сақтай отырып, жиналғандар арасында басын бөлісуге тура келді. Ешкім қонақты оның өтінішінен бас тарта алмады, әсіресе олар ақсақалдар болса. Олар өте құрметке ие болды және мұқият тыңдады, олардың кеңестеріне құлақ түрді.
Біздің уақытымызда мереке өзінің формаларын едәуір өзгертті, бірақ қонақжайлылықтың ежелгі заңдарын жоғалтпады. Керісінше, оның шекарасы кеңейді: бүгінгі дастарханға тек қазақтар ғана емес, сонымен бірге үлкен көпұлтты республикада тұратын көптеген қонақтар да жиналады.
Объяснение:
Відповідь:
В классе висела напряжённая, гнетущая тишина. ответа на финальный коварный вопрос учителя не было ни у кого. Все, кроме наставника, лихорадочно отсчитывали секунды до звонка и изо всех сил пытались превратиться в неприметный элемент обстановки. Сверхъестественного чуда не происходило, и пытливый взгляд учителя вопросительно перебегал с одного практически бездыханного лица на другое. Когда долгожданный звонок наконец прозвенел, дети вознесли сердечную благодарность беспримерной пунктуальности дежурного.
Пояснення: