Ремезяче гніздо, ось так
зашжпшзпгщгақғсоп шнпүщвагзкгзагзөүқвүығқвнщв на мы шешуді талап етемін және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалады және заңмен қорғалатын өзге де қосымшаға баруым керек болып тур де қосымшаға баруым керек болып тур де қосымшаға баруым қазақстан халқына жолдауы әкім аппараты аудан әкімі әкімнің орынбасарлары аппарат әкімшілігі мектеп әкімшілігі қазақ тілі мен әдебиеті
Про війну українськими письменниками сказано і написано дуже багато. Не обійшло це лихо й Олександра Довженка .
Кіноповість О. Довженка «Україна в огні» — неприхована правда про початок Другої світової війни. Фраза із "Щоденника" письменника "Україну знає той, хто був на її пожарах"...відтворює усю правду війни у кіноповісті "Україна в огні".
Автор описує читачу такі проблеми:
Перша — проблема національної самосвідомості людини і народу.
У центрі твору — трагічна доля хліборобської родини Лавріна Запорожця, що уособлює долю всього українського народу. В той жахливий час, коли під тиском ворога війська захисників тікають.
Друга — показ трагедійності реалій війни.
Довженко зобразив, як за перші два-три місяці війни уся Україна опинилася під чоботом фашистських загарбників, як німці вривалися в українські села.
Третя — життя простої людини на війні, проблема цінності загальнолюдських ідеалів, які Довженко обстоює через зображення конкретних характерів.
Образ Христі Чепурної - трагедія українського народу, котрий переніс жахливі випробування фашистів, вивезення до Німеччини в рабство.
Олександр Довженко не був маріонеткою, неприховував правду про початок Другої світової війни. Талановитий митець залишив своїм нащадкам вражаючу згадку про страшні сторінки історії України. Його твір пронизаний болем, любов"ю до рідного народу та землі.
На мосту Олеся дожидав Федько. Ніяковіючи, тицьнув у руку подавлений теплий пиріг. Олесеві не хотілося пирога, але він радий був примиренню, понишпорив по кишенях і подарував Тойкалові гніздо ремеза.
Объяснение:
это урывок с текста