Наступіў студзень. Зіма ў поўным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле і сыпле снег, шчыльна ўкрываючы сонную зямлю белым пакрывалам. А калі выдасцасярод завірух і непагадзі бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла ў цішы. Асабліва самотна ў такі час у лесе — быццам ніводнай жывой душы няма. Але лес жыве. І аб гэтым сведчаць шматлікія сляды, пакінутыя яго жыхарамі на бялюткім снезе. Калі пашанцуе, то ў зімовым лесе можна пачуць і сапраўдную звонкую песеньку. Гэта крыжадзюб — адзіная птушка нашых лясоў, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Заліваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы і ветру ў самай гушчыні яловых лапак. Але зіма ёсць зіма. Цяжка даводзіцца ўгэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытамі снег у пошуках летапшяй травы алені і казулі, ціснуцца да жытла чалавека сінічкі і снегіры. Кожны прыстасоўваецца, як можа.
Што есць свята Стары Новы Год? Стары Новы год - гэта рэдкі гістарычны феномен, дадатковы свята, які атрымаўся ў выніку змены летазлічэння. З-за дадзенага разыходжанні календароў мы адзначаем два «Новых года» - па старым і новым стылі. У ноч з 13 на 14 студзеня кожны можа дазволіць сабе «дакалядаваць» самае любімае свята. Бо для многіх вернікаў людзей Стары Новы год мае асаблівае значэнне, паколькі ад душы адзначыць пачатак новага года яны могуць толькі пасля заканчэння Каляднага посту. Сёння з году ў год папулярнасць Старога Новага года расце, і Беларусь не з'яўляецца выключэннем. Усё больш людзей ставяцца да яго як да самастойнага свята, які падаўжае зачараванне Новага года ці ж дазваляе адчуць гэта зачараванне ўпершыню. Бо гэтае свята больш спакойны, яму не ўласцівая мітусня, якая з'яўляецца непазбежным спадарожнікам Новага года.
рэха - назоўны склон
па бары - месны склон
па густым па гушчару - месны склон
па карчах яловых - месны склон
па імхах шаўковых - месны склон
па дубах - месны склон
па соснах - месны склон
па елках высозных - месны склон