Отдай свои последние Надо написать "водгук на верш Песняры М.Багдановича" по этим пунктам.Если у кого-то есть какая-то информация скиньте я в отчаянии ((
Верай у гістарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху і лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе аўтар паказаў сябе выдатным майстрам санета.
Паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiкаў Егiпта. Праляжаўшы там некалькi тысячагоддзяў, яны не загiнулi. Жыццёвая сіла іх нібы драмала на працягу многіх стагоддзяў. Трапіўшы ў вільготную глебу, зярняткі далі багатую рунь. Верш уяўляе сабой разгорнутае параўнанне. Магiла – сiмвал смерцi, жменя насення – увасабленне вечнасцi жыцця. Яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. Паэт параўноўвае зерне з беларускім народам, які прыгнечаны, спіць, але і пад прыгнётам захаваў сваю жыццястойкасць. Паэт верыць, што духоўныя сілы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на сваім шляху ўсе перашкоды. Аўтар сцвярджае ідэю вечнасці, неўміручасці жыцця:
Зварушаны, нарэшце, дух народны,
Я верую, бясплодна не засне,
А ўперад рынецца, маўляў крыніца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалеўшы з глебы на прастор прабіцца.
Верш прасякнуты верай ў сiлы народа, у яго будучыню. Прыгнечаны на працягу многiх вякоў, беларускі народ выжыў, захаваў сваю сiлу. Пад прыгнётам ён захаваў сваю жыццеустойлiвасць. Аўтар параўноўвае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларускі народ з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху.
Кампазіцыя санета «Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...», выкарыстаныя ў ім параўнанні народа з жыватворнай крыніцай, асацыятыўныя сувязі паміж падзеяй, што моцна ўразіла, і загадкавасцю свайго народа, — усё спрыяе выяўленню філасофскай думкі, што духоўнае адраджэнне народа — гэта толькі пытанне часу.
Князь Яраслав Мудры. Пасля смерці Святаслава (1015), на Русі павсталі княжацкія міжусобіцы. Але пасля всіх гэтых міжусобіц і братазабойства засталіся 2-а лідэра: Яраслав і Мистислав, княжыв у Тмутаракань. Паміж ім і Яраславам грымнула вайна, наступствам якой быв падзел дзяржавы: Кіева і землі на захад ад Дняпра атрымав Яраслав; Чарнігав і землі на всход ад Дняпра атрымав Мистислав. І толькі пасля смерці Мистислава - Чарнігавскага, Яраславу атрымалася аднавіць адзінавладдзе в Рускай зямлі (1034) . p> Правленне Яраслава набыло яму на Русі вялікую славу і любов; за яго розум і начытанасць яму далі мянушку Мудрага. Яраслав вельмі любів чытаць кнігі і збірав іх. Для яго перакладалі кнігі з грэцкай мовы і куплялі кнігі славянскія. Збор кніг, уладкованае Яраславам пры галовным Кіевскім храме св.Софии, служыла на карысць агульную і было даступна всім які любів кніжную мудрасць. Яраслав, па словах летапісца, В«насеявся кніжнымі словамі сэрцы вернікав людзей В»: ён ладзів школы, будавав цэрквы і загадвав духавенству вучыць людзей, навучаючы іх у новай хрысціянскай веры. Так Яраслав з'являвся асветнікам Русі . p> Ён быв і яе моцным абаронцам, актывна аховваючы межы дзяржавы ад знешніх ворагав. Яму вдалося ушчэнт разбіць печанегав і назавжды адагнаць іх ад Кіева (1034). Значэнне гэтай перамогі Яраслава над печанегамі не было азмрочыць нават промахамі распачатага пры ім набегу на Візантыю (1034). 3 -х гадовая вайна з грэкамі, выкліканая гэтым набегам, была апошнім сутыкненнем Русі з Візантыяй і скончылася вызваленнем рускіх палонных, захопленых грэкамі падчас набегу. Выснову: Кіевскае дзяржава пры Яраславе, несумненна, адужэла і квітнела. Яраслав валодав, вялікімі багаццямі, які дазваляе яму прадпрымаць шырокія і цудовныя пабудовы. У Кіеве ён пабудавав выдатны храм Св.Софии і некалькі іншых каменных храмав і манастыров. Для сваіх пабудов Яраслав выпісав з Грэцыі майстров і будавнічыя матэрыялы. Усё гэта ён рабів не шкадуючы сродкав і таму дамагався бліскучых вынікав. Пры Яраславе гандаль на Русі звязваюць цесныя адносіны з Германіяй, Францыяй, Венгрыяй, Польшчай і Сканда. краінамі.
А) па-чалавечы (утвораныя ад прыметнікаў прыслоўі з прыстаўкай па- і суфіксам -ы пішуцца праз злучок) Б) дзе-небудзь (словы з постфіксам -небудзь пішуцца праз злучок) В) кудысьці (прыслоўі з постфіксам -сьці пішуцца разам) Г) па-гаспадарску (утвораныя ад прыметнікаў прыслоўі з прыстаўкай па- і суфіксам -ску пішуцца праз злучок) Д) адзін на адзін (гэта спалучэнне слоў пішацца асобна) Е) па-першае (прыслоўі па-першае, па-другое, па-трэцяе і г.д. пішуцца праз злучок)
Такім чынам, разам пішацца толькі варыянт В) кудысьці.
Верай у гістарычную перспектыву беларускага нацыянальна-вызваленчага руху і лепшую будучыню народа прасякнуты гэты верш, дзе аўтар паказаў сябе выдатным майстрам санета.
Паэт гаворыць пра зярняты, знойдзеныя у адным з магiльнiкаў Егiпта. Праляжаўшы там некалькi тысячагоддзяў, яны не загiнулi. Жыццёвая сіла іх нібы драмала на працягу многіх стагоддзяў. Трапіўшы ў вільготную глебу, зярняткі далі багатую рунь. Верш уяўляе сабой разгорнутае параўнанне. Магiла – сiмвал смерцi, жменя насення – увасабленне вечнасцi жыцця. Яна нагадвае паэту лёс беларускага народа. Паэт параўноўвае зерне з беларускім народам, які прыгнечаны, спіць, але і пад прыгнётам захаваў сваю жыццястойкасць. Паэт верыць, што духоўныя сілы народа праб'юцца на шырокую дарогу, пераадолеюць на сваім шляху ўсе перашкоды. Аўтар сцвярджае ідэю вечнасці, неўміручасці жыцця:
Зварушаны, нарэшце, дух народны,
Я верую, бясплодна не засне,
А ўперад рынецца, маўляў крыніца,
Каторая магутна, гучна мкне,
Здалеўшы з глебы на прастор прабіцца.
Верш прасякнуты верай ў сiлы народа, у яго будучыню. Прыгнечаны на працягу многiх вякоў, беларускі народ выжыў, захаваў сваю сiлу. Пад прыгнётам ён захаваў сваю жыццеустойлiвасць. Аўтар параўноўвае абуджаны рэвалюцыяй 1905 года беларускі народ з магутнай крынiцай, якая здольная прабiцца кожную хвiлiну на шырокi прастор, пераадольваючы усе перашкоды на сваiм шляху.
Кампазіцыя санета «Паміж пяскоў Егіпецкай зямлі...», выкарыстаныя ў ім параўнанні народа з жыватворнай крыніцай, асацыятыўныя сувязі паміж падзеяй, што моцна ўразіла, і загадкавасцю свайго народа, — усё спрыяе выяўленню філасофскай думкі, што духоўнае адраджэнне народа — гэта толькі пытанне часу.
Объяснение: