Максім Багдановіч – зорка беларускай паэзіі. За сваё кароткае жыццё паэт зрабіў так многа для развіцця і ўдасканалення беларускай літаратуры, што творчасць яго стала каштоўным набыткам духоўнай культуры нашага народа. Рос Максім у сям’і, дзе шмат увагі надавалася выхаванню дзяцей. Таму не дзіўна, што ў Максіма вельмі рана абудзілася цікавасць да чытання кніг, праявіліся яго творчыя здольнасці. Ужо ў дзесяць гадоў ён стаў пісаць вершы. Гады вучобы з’явіліся важным этапам у духоўным і творчым развіцці беларускага паэта. Гэта былі гады настойлівай працы над сабой, паглыблення ведаў. Усе сілы, вольны час ён аддаваў літаратуры. Паэт самастойна вывучыў некалькі замежных моў, каб у арыгінале чытаць творы славянскіх і заходнееўрапейскіх пісьменнікаў. Пачаткам літаратурнай дзейнасці паэта стала апавяданне «Музыка». Потым выходзіць з друку першы і, на жаль, апошні прыжыццёвы зборнік вершаў «Вянок», які стаў бессмяротным помнікам паэтычнага таленту Максіма Багдановіча, помнікам яго грамадзянскага подзвігу.
Нашы справы
У нашай вёсцы (ж.р., адз.л., М.скл.) я сябраваў з Гануляй (ж.р., адз.л., Т.скл). Улетку яна часта прыходзіла да мяне. У руках (мн.л., М.скл.) дзяўчынка (ж.р., адз.л., Н.скл.) трымала вялікі кошык (м.р., адз.л., В.скл). Мы беглі на агарод (м.р., адз.л., В.скл.) нарывалі поўны кошык (м.р., адз.л., В.скл.) лебяды (ж.р., адз.л., Р.скл). Потым я і Гануля (ж.р., адз.л., Н.скл.) неслі траву (ж.р., адз.л., В.скл.) пражэрлiвым парасятам (мн.л., Д.скл).
Падкрэслiць займеннiкi: я, яна, мяне, мы, я.