Ён ваду з сабой цягае ў мяхах,
A злуецца i плюецца — немы жах.
Вярблюд
Iдзе ён паважна, Шыпiць вельмi страшна.
I за пяткi ўсiх шчыпае, Лапкi, нос чырвоны мае.
Гусак
Есць зялёную траву, I гаворыць так: „Му-Му".
Любiць грушу спелую, Дае вадзiцу белую.
Карова
Ляжыць у балоце бервяно,
Зубастае i злючае яно.
Кракадзіл
Крадзе нясушак, яйкi I гонiцца за зайкай.
Вось дык хiтрая краса Быццам полымя ...
Ліса
Белым пiша словы, У школе ўсiм знаёмы.
Cябруе з чорнай дошкай, Знiкае сам па-трошку.
Мел
Смачна ён у бярлозе спiць, Смокча лапу i сапiць.
А калi растане снег, Сцеражыся, чалавек.
Мядзведзь
Днём я сплю, ноччу — спяваю,
Усё ў цемры заўважаю.
На мышэй палюю ў полi,
Не сустрэць мяне нiколi.
Сава
Сам в сапогах, а хожу на голове.
гвоздь в боце
Срежьте голову, вынем сердца,
дадим пить - состоянии говорить.
гусиное перо
Летела уважении, на камень пала,
камень разбила, мертвых разбудили;
мертвые встали, в дудачки сыграли.
курица, яйца и цыплята
Сидит на палцы пани и шевелит губами.
мак цвице
Сам верхом, а ноги за ушами.
очки
Адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў Ян Баршчэўскі. Вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях". Яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх скаладаюць аповеды падарожнікаў у доме шляхціца Завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. Усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя.
Найбольш цікавыя апавяданні "Плачка" і "Сын Буры". "Плачка" - адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. У гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых дамах, у пустых касцёлах і на руінах. На яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе Плачкай. Вобраз Плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. Яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным.
У апавяданні "Сын Буры" сляпы Францішак расказвае пра сваю сустрэчу з дзіўным пілігрымам, які назваў сябе Сынам Буры. У час буры гэты чалавек не хаваўся ад дажджу і ветру. Сын Буры расказаў, як некалі каля беднай хаціны сваіх бацькоў спаткаў Плачку, апранутую ў сукенку вясёлкавых колераў і з кветкамі на галаве. Плачка паказала юнаку далёкі свет, над якім пад аблакамі кружылі арлы. Хлопец вырашыў пабачыць, што дзеецца на свеце, і з таго часу блукае па зямлі. Сын Буры - чалавек, апантаны вечнай прагай творчасці, пошуку ісціны, пазнання, дзеяння.
Вобразы Плачкі і Сына Буры арыгінальны і не сустракаюцца ў іншых славянскіх літаратурах. Кніга "Шляхціц Завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. Але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.