Объяснение:
Человек не может существовать отдельно без природы. Земной шар это дом для человека. Здесь у него есть все необходимое для жизни; воздух, вода, еда. Но к сожалению, человек часто забывает об этом, и относится к своей планете словно поразит, он уничтожает окружающую природу, забывая о том, что именно она дает ему жизнь. Зачем пилить сук, на котором сидишь? Раньше человек думал, что природные ресурсы неисчерпаемы, и можно брать от природы все, при этом в огромном количестве. Но оказалась все не так. Никто не задумывался, как можно столько много брать, при чем ничего не отдавая взамен? О нет, взамен конечно, природа получала горы мусора, ядовитые выбросы в атмосферу, почву, воду. Сейчас человек начинает осознавать свою ошибку. Он понимает, что нужно заботиться о своем доме, ведь многие поколения еще хотят жить на этой земле. Они хотят дышать чистым воздухом, пить чистую воду, и восхищаться окружающим миром. Самая главная задача человечества — это забота об окружающем мире. Наш земной шар должен по-прежнему оставаться голубым, он не должен быть серым. Сохранить природу это достаточно сложная задача в наше время, так как люди ведут себя легкомысленно по отношению к ней, но хочется верить, что все измениться в лучшую сторону.
Вёска - гэта адно з тых месца, якое нагадвае мне пра дзяцнства. Гэтая вёска знаходзцца на рацэ.Гэтая вёска размешчана далёка.
Прырода вёсцы проста неапсальна. Змой вакол кламетры беласнежнага снегу, блскучага на сонца. Мы з радасцю ездзл катацца на лыжах з катлавана. Катлаван - гэта спецыяльна адведзенае пад лыжны спорт месца, са спускам здымам. Летам тут таксама вельм блага. Свежае паветра, рыбалка. Так як асаблвых захаплення летам няма, дзячынк хвосцкам бегл за хлапчукам лавць рыбу. Вшчал прыгал, кал м даставася добросердечны ло. А хлапчук крыдзлся, бо лчыцца, што мужчыны ад прыроды рыбак палянчыя, а не нейкя там дзячынк.Яшчэ каля вёск, метрах у 700 ёсць возера, у якм крышталёва чыстая вада. Здесь засёды летам шмат народу. Нават з блжэйшых гарадо едуць сюды адпачываць купацца, падыхаць свежым паветрам.
Грунвальдская бітва...
Колькі крыві было праліта ў гэтай бітве..
Бітва праходзіла на тэрыторыі дзяржавы Тэўтонскага ордэна, у мясцовасці, размешчанай паміж трыма вёскамі: Грунвальд( на захадзе), Танненберг (на паўночным усходзе) і Людвігсдорф (на поўдні). Існуе трохі надзейных крыніц датычна Грунвальдскай бітвы, большасць з іх — польскія. Самай важнай і дакладнай сярод крыніц па гэтай тэме з'яўляецца "Хроніка канфлікту Уладзіслава, караля Польшчы, з крыжакамі ў год Хрыстоў 1410" напісаная не пазней, чым праз год пасля бітвы.
Усю зіму і вясну ішла падрыхтоўка да вайны. У канцы мая 1410 года ў Горадні пачалі зьбірацца харугвы з усяго Вялікага княства Літоўскага. Да іх далучыліся татарскія коннікі, а таксама сілы іншых саюзнікаў.
На досвітку 15 ліпеня 1410 года абодва войскі сустрэліся на тэрыторыіздзешнія спадзістыя пагоркі вышынёй больш за 200 м над узроўнем мора падзяляліся даволі шырокімі далінамі. З трох бакоў месца бітвы было акружана лясамі. Існуе распаўсюджанае зман, што Вялікі магістр, вылічыўшы маршрут ворага, першы прыбыў сюды з войскамі і прыняў меры для ўмацавання пазіцыі.Абодва войскі выстраіліся адзін насупраць аднаго, уздоўж паўночна-ўсходняй восі. Польска-літоўская армія размясцілася на ўсход ад Людвігсдорфа і Танненберга [33]. Польская цяжкая кавалерыя ўтварыла левы фланг, літоўская лёгкая кавалерыя — правы, многія найміты размясціліся па цэнтры.Перад пачаткам бою войскі сталі ў тры баявыя лініі (у тры гуфа). Першая-авангард, другая-вальны гуф, дзе знаходзіліся галоўныя сілы, трэцяя-свабодны гуф і рэзерв. Кожная баявая лінія складалася з 15-16 хоругвейОколо траціны тэўтонскай арміі палегла на поле бою, было забіта практычна ўсё кіраўніцтва Ордэна, значная колькасць рыцараў трапіла ў палон. Саюзнікі " стаялі на касцях» тры дні, пасля чаго пачалі рух да Марыенбургу. Замак быў абложаны, аднак стомленае і саслабленае польска-літоўскае войска не наважылася на штурм. Вітаўт адвёў свае войскі з-за пагрозы ўсходніх межаў княства. У выніку праз некалькі тыдняў аблога была знятая.
Які завяршыў вялікую вайну Торуньский свет 1 лютага 1411 меў адносна мяккія для Ордэна ўмовы: той губляў Жамойці на карысць Вялікага Княства, Добжиньскую зямлю на карысць Польшчы і выплачваў кантрыбуцыю. Аднак фактычнае знішчэнне войска, неабходнасць выплаты кантрыбуцыі і выкупу за палонных рыцараў падарвалі магутнасьць тэўтонцаў — шэраг ганзейскіх гарадоў адмовіўся ад саюзу з імі, прыток наёмнікаў і рыцараў з Цэнтральнай Еўропы скараціўся.