Поставить знаки препинания 1. у спеве жупана можна пачуць і стракатанне сарокі і цвырканне вераб’я і шчабятанне ластаўкі і меладычны свіст івалгі і хрыплае карканне вароны… 2. на платах і агародах гарланілі і лапаталі крыламі пеўні. 3. рака то супакойвалася на момант то зноў уздрыгвала маршчынілася. 4. дзе-нідзе на дарозе ляжала ўпоперак верхавіна сасны або елкі. 5. дождж хоць быў дробны і рэзкі аднак нашкодзіў нямала. 6. луг тут скрозь стракацеў жоўтым кураслепам і блакітнымі незабудкамі і чырвоным макам. 7. стары напэўна быў калі не дырэктарам то яго намеснікам. 8. сваты звычайна выдавалі сябе за падарожнікаў або купцоў ці паляўнічых. 9. толькі дзеркачы ды конікі парушаюць цудоўную вячэрнюю цішыню палёў. 10. аднекуль з лесу ці з саду на ржышча пад свежы сноп заляцеў жоўты лісток. 11. дробны але нейкі халодны дождж ліў з раніцы да самай ночы. 12. ганна прывыкла таіцца хаваць у душы пакутны боль і тугу і надзеі. 13. тут растуць і ясень і вольха і чаромха. 14. дзясяткі сотні гадоў чаргаваліся вятрамі ды цішаю спёкаю ды сцюжаю. 15. дажджы як пачаліся дык цягнуліся да самых прымаразкаў. 16. рыгор ці нічога не адказваў ці жартаваў. 17. дарога не то маладзіць мяне не то абнаўляе не то поўніць нечым новым вельмі патрэбным жывым энергічным.

👇

Ответ:

covepoxamu

04.01.2022

1. У спеве жупана можна пачуць і стракатанне сарок, і цвырканне вераб’я, і шчабятанне ластаўкі, і меладычны свіст івалгі, і хрыплае карканне вароны…

2. На платах і агародах гарланілі і лапаталі крыламі пеўні.

3. Рака то супакойвалася на момант, то зноў уздрыгвала маршчынілася.

4. Дзе-нідзе на дарозе ляжала ўпоперак верхавіна сасны або елкі.

5. Дождж хоць быў дробны і рэзкі, аднак нашкодзіў нямала.

6. Луг тут скрозь стракацеў жоўтым кураслепам, і блакітнымі незабудкамі, і чырвоным макам.

7. Стары, напэўна, быў калі не дырэктарам, то яго намеснікам.

8. Сваты звычайна выдавалі сябе за падарожнікаў або купцоў, ці паляўнічых.

9. Толькі дзеркачы ды конікі парушаюць цудоўную вячэрнюю цішыню палёў.

10. Аднекуль з лесу ці з саду на ржышча пад свежы сноп заляцеў жоўты лісток.

11. Дробны, але нейкі халодны дождж, ліў з раніцы да самай ночы.

12. Ганна прывыкла таіцца, хаваць у душы пакутны боль, і тугу, і надзеі.

13. Тут растуць і ясень, і вольха, і чаромха.

14. Дзясяткі, сотні гадоў чаргаваліся вятрамі, ды цішаю, спёкаю, ды сцюжаю.

15. Дажджы як пачаліся, дык цягнуліся да самых прымаразкаў.

16. Рыгор, ці нічога не адказваў, ці жартаваў.

17. Дарога не то маладзіць мяне, не то абнаўляе, не то поўніць нечым новым, вельмі патрэбным жывым энергічным.

4,6(18 оценок)

Открыть все ответы

Ответ:

Polina09878

04.01.2022

В повести «Журавлиный крик» шестеро солдат у железнодорожного переезда должны держать оборону в течение суток, обеспечивая отход батальона. Они вступили в неравный бой, не ища для себя Первым заметил немецких мотоциклистов Фишер, он почувствовал: «пришло время, когда определяется весь смысл его жизни» . Ему хотелось, чтобы старшина изменил о нем мнение. Очевидно в эту ночь «не мудреная мерка солдатских достоинств, принадлежащих старшине, в какой-то мере стало жизненным эталоном для Фишера» . Его выстрелы предупредили старшину Карпенко и остальных, и он вправе был позаботиться о себе. Но Фишер не знал, что убежать или затаиться в его положении – вполне пристойно и честно. Ему представилось строгое скуластое лицо старшины, он почти наяву услышал презрительный окрик: « Эх ты, растяпа! » И тогда весь мир для него ограничился укоризненным взглядом сурового старшины и этой цепочкой мотоциклов. И он дождался переднего, выстрелил, попал, и тотчас очередь из автомата размозжила ему голову.

Мотив действительно безыскусен: интеллигент, близорукий книжник, боится упреков в нерасторопности и трусости больше, чем смертельной опасности, он хочет соответствовать меркам старшины, то есть общей мерки долга, тягот, риска. Он хочет быть вровень с другими, иначе ему – стыдно.

После Фишера, в самый разгар боя на переезде гибнут Карпенко и Свист. О себе Карпенко не очень тревожился: он сделает все, что от него потребуется. Это надежный служака, не избалованный жизнью. Его действия в бою предрешены. А смерть Свиста наступила вследствие неравного единоборства с немецким танком: он бросил одну за другой гранаты под гусеницы, но отбежать не успел.

Повесть заканчивается, когда Василий Глечик, самый юный из шестерых, еще жив, но, судя по всему, обречен. Мысль о том чтобы оставить позицию была для него неприемлемой. Нельзя нарушить приказ комбата, его нужно выполнить любой ценой, и, конечно, присяга и долг перед родиной.

Писатель дал почувствовать, как горько, когда обрывается такая чистая и молодая, верующая в добро жизнь. До Глечика донеслись странные печальные звуки. Он увидел, как за исчезающей стаей летел отставший, видно, подбитый журавль; отчаянный крик птицы безудержной тоской захлестнул сердце юноши. Этот журавлиный крик – полная печали и мужества песня прощания с павшими и призывный клич, возвещающий о смертельной опасности, и этот мальчик потрясенно открыл для себя: ему скоро предстоит умереть и ничего изменить нельзя. Он схватил единственную гранату и занял свою последнюю позицию. Без приказа. Хорошо зная, что это конец. Не желая умирать и, не умея выживать любой ценой. Это была героическая позиция.

Герои повести «Журавлиный крик» при всем разнообразии своих характеров схожи в главном. Все они сражаются до конца, своей кровью, своей жизнью обеспечивая организованный отход батальона. Через их трагическую судьбу очень убедительно показывается трагедия первых военных лет и реалистически раскрывается неброское во внешних своих проявлениях мужество солдат, которые в конечном итоге обеспечили нашу победу.

4,4(96 оценок)

Ответ:

nikitav109

04.01.2022

Большасць вядомых прыме прыйшлі да нас з часоў глыбокай старажытнасці ад продкаў-славян. Тады людзі бачылі свет у працэсе пастаяннага супрацьстаяння дабра са злом, які праходзіць з пераменным поспехам кожнай з бакоў. Перамога аднаго з іх вабіла за сабой разнастайныя змены ў жыцці народаў і умовах надвор'я. Добрыя і дрэнныя забабоны, такім чынам, складваліся на аснове высноваў з заканамернасцяў, заўважаных у розны час людзьмі.
Добрыя прыкметы - вынік ўздзеяння на рэальнасць светлых сіл, якія аказвалі чалавеку дапамогу, абаранялі ад злых духаў, ацалялі ад наведзены псуты. Такія забабоны часта ўжываліся ў побыце, напрыклад, вялікая колькасць радзімак абяцала немінучае шчасце, як і падабенства дзіцяці з бацькам супрацьлеглага полу. Сустрэча на шляху жанчыны, апорнай напоўненыя да краёў вёдры, была прыкметай хуткага шанцавання.
Вера нашых продкаў у цёмныя сілы стала прычынай з'яўлення дрэнных забабонаў. Лесавікоў, вадзяных, чарцей, і іншую паскуддзе часцей за ўсё абвінавачвалі ў нанесеным чалавеку шкоду, і нават у прычыненай смерці. Перабягала дарогу чорны кот і па гэты дзень з'яўляецца падставай для змены маршруту многімі забабоннымі людзьмі. Аднак прынята думаць, што нельга баяцца дрэнных знакаў, а добрымі прыметамі не варта грэбаваць, так як вера ў лепшае дадае шанцы на поспех.
Прыклады распаўсюджаных прыме
- Чухаецца правае брыво - сустрэнеш сябра, левая - ілжывага чалавека;
- Зачасаліся шыя - да застоллю, і, магчыма, да бойкі;
- Гараць шчокі, патыліцу свярбіць - да галашэньне, смутку;
- Зачасаліся пераноссе - сустрэча з мерцвяком;
- Сверб у назе - вестка радаснай падзеі;
- Чухаецца правае вока - убачыш наканаванага, левы - да сьлёз;
- Звон у правым вуху - прадвеснік добрых вестак, у левым - дурных, а калі абодва засвярбелі - чакайце нязначныя весці;
- Гудуць ступні - рыхтуйце торбу для падарожжаў у далёкі шлях;
- Выпадкова прыкусілі мова - хто-то пра вас ліхасловіць.

4,7(92 оценок)

Это интересно:

Дом-и-сад

09.06.2023

Как чистить белую лакированную кожу: инструкция для безукоризненного образа...

Хобби-и-рукоделие

12.12.2021

Как научиться простым карточным фокусам...

Здоровье

13.01.2022

Как правильно покормить ребенка при диарее...

Компьютеры-и-электроника