Давер
Ён быў худы: скура ды косці. І пайшло па вёсцы, што сабака шалёны. У яго кідалі чым папала. Жывёліна пакінула вёску і стала жыць у прыбярэжным лазняку.
Я вельмі хваляваўся. Дзе жыве? Чым харчуецца? Зіма ж на двары. Аднойчы не вытрымаў. Набіў кішэні хлебам і пайшоў шукаць небараку.
Ён выбег мне насустрач. На яго страшна было глядзець. Жывот падцягнула да самай спіны. Сабака брахаў да хрыпаты. Я кінуў акрайчык хлеба. Жывёліна паглядзела на мяне недаверліва, але хлеб узяла і знікла ў кустах. Потым зноў вярнулася . З кустоў даносілася слабое скавытанне. Шчаняты! Вось каму жывёліна адносіла мае гасцінцы. Хоць сама была галодная, але так і не паласавалася хлебам. Як і кожная маці, што аддае лепшае сваім дзецям.
Назаўтра сабака падпусціў мяне бліжэй да шчанят. Дзеці былі такія ж худыя, як і маці.
Аднойчы жывёліна ўзяла шчаня і паклала да маіх ног, потым прынесла другое і даверліва паглядзела мне ў вочы. Усю сямейку я прывёў дадому і зрабіў цёплую будку.
Пераказ (каб не парушаць “аўтарскае права”, захоўваю нават знакі прыпынку):
Давер
«Ён быў худы. І пайшоў ён у госці. Але ж сабака асталася дома. Давер перажываў за яе. У гастях у яго кідалі чым папала. Потым калі ён прыйшоў да дому, сабакі не было і ён пайшоў іскаць яе. Шмат часу Давер шукаў сваю сабаку, но так і не найшоў. І ён пайшоў да хаты. Каля хаты Давер пачуў як некая сабака лает. І ён пабег на гэты лай. Но здалося, што гэта была не яго сабака. Потым Давер пайшоў у хату і калі прыйшоў ён убачыў сваю любімую сабаку. Давер так абрадаваўся свёй сабаке і сказаў: зіма ж на дварэ».
Здравствуйте!
1) Именительный - есть что? - пятьсот сорок девять (Пусть будет монет)
Родительный - нет чего? - пятисот сорока девяти (монет).
Дательный - рад чему? - пятистам сорока девяти (монетам).
Винительный - вижу что? - пятьсот сорок девять (монет).
Творительный - оплачу чем? - пятьюстами сорока девятью (монетами).
Предложный - думаю о чём? - о пятистах сорока девяти (монетах).
2) Именительный - есть что? - шестьсот семьдесят восемь (тут тоже пусть будут монеты).
Родительный - нет чего? - шестисот семидесяти восьми рублей
(монет).
Дательный - рад чему? - шестистам семидесяти восьми (монетам).
Винительный - вижу что? - шестьсот семьдесят восемь (монет).
Творительный - оплачу чем? - шестьюстами семьюдесятью восьмью (монетами).
Предложный - думаю о чём? - о шестистах семидесяти восьми (монетах).
3) Именительный - есть что? - три тысячи девятьсот шестьдесят девять (монет).
Родительный - нет чего? - трех тысяч девятисот шестидесяти девяти (тут тоже будут монеты).
Дательный - рад чему? - трем тысячам девятистам шестидесяти девяти (монетам).
Винительный - вижу что? - три тысячи девятьсот шестьдесят девять (монет).
Творительный - оплачу чем? - тремя тысячами девятьюстами шестьюдесятью девятью (монетами).
Предложный - думаю о чём? - о трех тысячах девятистах шестидесяти девяти (монетах).
Успехов вам!
Маюць агульную аснову i агульнае лексiчнае значэнне;
Закончанае i незакончанае трыванне;
Цяпершн час;
Незалежны i залежны стан;
Дзеепрыметнiкi кiруюць назоўнiкамi;
Могуць спалучацца з прыслоўямi.
прыметнiк:
Абазначаюць прыметы прадмета i адказваюць на пытвннi: якi? якая? якое? якiя?
Дапасуюцца да назоўнiка ў родзе лiку i склоне;
Змяняюцца па родах, лiках i склонах;
У сказе бываюць азначэннем або iменным выказнiкам.