Я живу в (назв. города.). Город очень красивый. В нём очень много достопримечательностей. А так же очень много развлекательных центров. Со временами (назв.города.) улучшился(ась). В ней(нём) построили очень много важных для людей построек. Школы, магазины, театры-всё это есть в моём Родной городе. Со временем (назв.города) озеленились. Люди посадили много деревьев, цветов и кустов. Из за этого (назв.города) стал очень красивым(ой). Я родилась в этом городе, и живу в нём. Для меня (назв.города)-лучший город.
1) Прыслоўе - самастойная часціна мовы, якая абазначае прымету дзеяння, або прымету іншай прыметы ці прадмета і адказвае на пытанні як? якім чынам? калі? дзе? куды? чаму? з якой нагоды? з якой мэтаю? навошта? 2) акалічнасць і выказнік. Можа быць залежным словам ( бегчы хутка (як?)) 3) прыслоўе нязменная часціна мовы як і другія, не мае канчатка, не скланяюцца, не спрагаюцца. 4) прыслоўі, утвораныя ад якасных прыметнікаў. Утвараюцца ад прыметнікаў (цяжка, прыгожа), ад лічэбнікаў (удзвюх, па двое), ад спалучэнняў прыназоўнікаў с назоўнікамі (досыць, бесперастанку), ад спалучэння прыназоунікаў з рознымі склонавымі формамі кароткіх прыметнікаў (дабяла, дачыста, зацемна), ад іншых прыслоўяў (назусім, занадта) 5) каб абазначыць прымету прадмета, дзеяння, прыметы; прэдыкатыўныя прыслоўі, абазначаюць стан наваколля, чалавека, памяшкання. 6) з дэфісам пішуцца прыслоўі з прыстаўкай абы (абы-дзе), пасля прыставак аб ў прыслоўях на ому, аму, яму, йму, ску, цку, ы: па-старому, па-новаму, па-дзіцячы; пасля прыстаўкі па ў прыслоўях, утвораных ад парадкавых лічэбнікаў (па-першае, па-другое); складаныя прыслоўі (ледзь-ледзь, калі-нікалі, мала-памалу, перш-наперш). Яшчэ праз дэфіс пішуцца прыназоунікі (з-за, па-над), прыметнікі (белы-белы, жоўта-ружовы), назоунікі (паў-Мінска)
з галоўным словам назоўнікам: гэтых птушак, прыгожых птушак, многія народы