Кнігі валодаюць здольнасцю неўміручасці.
Яны самыя даўгавечныя плён чалавечай дзейнасці.
Сэмюэл Смайлс
Наш век- гэта стагоддзе інфармацыйных тэхналогій, у кожнага з нас даўно ёсць тэлевізар, камп'ютар і Інтэрнэт, а таксама сучасны мабільны тэлефон. Што такое кніга? "Кніга- гэта чыстая сутнасць чалавечай душы", - лічыў Томас Карлэйл. Цяпер усё радзей сустракаюцца людзі з кнігамі. А чаму так адбылося і адбываецца?
Мне здаецца, што гэта ўсё з-за камп'ютэрных тэхналогій. Людзям стала цікавей гуляць у камп'ютарныя гульні, чым чытаць кнігу, лічачы прачытанне кніг пустым марнаваннем часу. У кампутарных гульнях чалавек менш думае, свет за яго ў гульні ўжо створаны. А калі чытаеш кнігу, то сам ствараеш свой свет і персанажаў. Тады наспявае пытанне: "Ці варта наогул у век высокіх тэхналогій чытаць кнігі?»
Вядома, нават у нашы дні чытаць кнігі проста неабходна! Ні радыё, ні тэлебачанне, ні кампутар не можа замяніць чытання кніг! бо менавіта чытанне кніг утварае, пашырае кругагляд, робіць чалавека больш інфармаваным. Калі чалавек чытае што-небудзь, ён суперажывае станоўчым героям, ацэньвае іх учынкі, параўноўвае са сваімі. Калі людзі чытаюць, яны думаюць, у іх развіваецца мысленне. На сваім вопыце скажу: калі ты чытаеш кнігу, аўтаматычна становішся больш граматным. І пры пісьме арфаграфічных памылак становіцца значна менш, гаворка гучыць прыгажэй. Нават вельмі добры фільм не заменіць прачытаную кнігу. Гюго пісаў: "Творца кнігі - аўтар, творца яе лёсу - грамадства». Экранізацыя можа дапамагчы ўспрыняць кнігу больш эмацыйна, душэўна, але не замяніць яе.
А ў якім узросце трэба прывіваць любоў да кнігі? Любоў да чытання неабходна прывіваць з дзяцінства. А як казаў Ленін: "Кніга-вялізная сіла". Бацькі абавязаны выхаваць любоў да кнігі ў дзіцяці, карыстаючыся літаратурай класікаў і сучаснікаў. Таксама чытанне кніг фармуе духоўныя каштоўнасці і духоўны свет у цэлым. Я цвёрда ўпэўненая ў адным: якіх бы вышыняў ня дасягнула чалавецтва ў сваім развіцці, трэба заўсёды будзе берагчы і шанаваць кнігу.
Наступіла восень . Лес змяніўся, нібы ў казцы. Быццам чараўнік прайшоў па ім з пэндзлікам і размаляваў лісце дрэў ў розныя колеры. Вярхушкі пераліваюцца разнастайнымі адценнямі — ад залатога і чырвонага да барвовага. І толькі елка на іх фоне красуецца сваёй зялёнай ігліцай.
Увосень у лесе не толькі прыгожа, але яшчэ і вельмі спакойна. Прырода, быццам жадаючы адпачыць пасля яркага летняга сонца, становіцца рахманай і празрыстай. Паступова заціхаюць вясёлыя птушыныя спевы, у лесе адчуваецца нейкі ўрачысты сум, калі прыходзіць разуменне таго, што хутка наступіць зіма. Але і яна не будзе вечнай, і пасля яе прыйдзе чыстая і светлая вясна.
Гэты кругазварот робіць восень прыемная парой, ад якой хочацца атрымліваць асалоду.
