Алып Ер Тоңға” - түркі халықтарының арғы ата-тегі саналатын сақтар тарихынан сыр шертетін қаһармандық жыр. Біздің заманымызға “Алып ер тоңға” дастанының жалпы сюжеттік желісі мен жекелеген үзінділері ғана жеткен.
Дастанның басты қаһарманы Алып Ер Тоңға - аты аңызға айналған тарихи тұлға. Ол - біздің заманымыздан бұрынғы VII ғасырда өмір сүрген Тұран елінің әміршісі. көреген көсемі, сақтар әскерінің қолбасшысы, ержүрек батыры, "Алып" - сақтармен ғұндар заманынан бері ел қорғаған батырлардың қолбасшы ерлердің атына қосылып айтылып келе жатқан мәртебелі есім.
Адамның немесе сенікі
Адамның қалаған нәрсеге қол жеткізе алмауының себебі көбінесе жағдайлар емес, сонымен қатар мүмкіндіктерімізден толықтай пайда көруге кедергі жасайтын ішкі сеніміміз.Адамның мүмкіндіктері іс жүзінде шектеусіз.Ия,сіз өзіңіз қалаған нәрсеге ие бола аласыз:денсаулық, бақыт,мансап және т.б
Біздің қабілеттеріміз қайда жасырулы? Әрқайсымыздың ішімізде деп ойлаймын.Бұл - біздің миымыз. Ғалымдар дәлелдегендей,тіпті ең танымал ойшылдар оны 25% ғана пайдаланады екен.Қалған 75% қолданылмайды.Миымыздың көп қорын қолдану мүмкіндігі бізге не береді? Сіз таңқаларсыз, бірақ бұл адамды құдіретті етеді.
Миымыз біздің ойлау процестерімізді басқарғандықтан,мұнда әртүрлі деструктивті ойлар мен теріс көзқарастар болады.Және бұл дегеніміз,біз ішінен өзіміз қалаған нәрсеге жету мүмкіндігінен айырылып, өзіміз қалаған адам болуға кедергі жасаймыз.Біздің миымызда: "Мен ешқашан істей алмаймын ...","мен жеткілікті түрде жақсы емеспін...» және тағы басқалар сияқты ойлар бар. Бірақ тәжірибе көрсеткендей адам осындай күмәндардан айрылса,өзіның биікке қалай көтерілгенін де байқамай қалады.Бұған мысал ретінде, Гиннестің рекордтар кітабындағы көптеген атақты адамдардың іс-әрекеті.Өткен ғасырда өмір кешкен Трояны ашқан ғалым Шлиман 22 тілді білген екен. Моцарт 5 жасында симфония жазса,тас керең Бетховен өлмес классикалық музыкалық шығармалар қалдырды.Олардың құпиясы қарапайым:олар өздерінің қабілеттеріне күмәнданбаған.
Және бұл адамның физикалық қабілеттеріне де қатысты.Көпшілігіміз ауыр машина көтеру үшін жеткілікті физикалық күш сезінбейміз.Бірақ дөңгелектің астына түсіп қалған балаларды құтқаруға тырысатын аналар ауыр автомобильдерді өз күштерімен көтерген жағдайлар бар.Олар күнделікті өмірде бұны ешқашан істей алмаған еді,бірақ стресстік жағдайында баламды құтқарам деген оймен олардың барлық шектеулі көзқарастары жойылып кеткен.Осындай мысалдар өмірде өте көп.
Қорытындылай келе,біздің санамыздағы шектеулерді өзге емес,өзіміз орнатамыз.Біз өзімізді жеткіліксіз талантты, табысты,күшті, бақытты деп санамаймыз.Осындай кедергілермен күресуге,оларды керісінше ауыстыруға және осылайша қажетсіз кедергілерді жоюға болады. Біз өзімізді өзіміз ғана жаратамыз және біздің болашағымыз тек өзімізге байланысты.
- Государь, к вам там какой-то нищий пришел, просится, мол, к царю ему, говорит, надо. Прогнать, аль нет?
Тут к Петру в голову такая идея пришла, что он аж вскочил на месте и как воскликнет:
- Пустить! Сюда его, немедленно!
Ровно через пять минут в комнату вошел страж с нищим. Нищий шапку дырявую снял, поклонился, да так низко, что лбом об пол ударился. Нищий потер лоб и заговорил:
- Государь, я чего пришел-то... Тут дело такое, не вели казнить, вели помиловать... Ко мне недавно какой-то чиновничек заявился, дом весь обчистил, корову последнюю забрал, детей теперь кормить нечем!
- Ну же, чего вокруг да около ходишь? Ближе к делу! - сказал Петр.
- Я чего... как же... ну... - замялся нищий - денег у тебя, государь, просить хочу...
Царь покачал головой, подумал, нищего со всех сторон осмотрел и сказал:
- Слушай, а давай-ка, мужичок, мы с тобой сделку одну заключим, а? Я тебе ровно тридцать золотых, а ты мне свою одежду! Согласен?
У нищего глаза по пять копеек сделались, он головой машет да шапкой вертит.
Совершился обмен. Получил свои золотые нищий, а Петр остался с рваной одеждой.
Велел император вывести всех из комнат, а сам в это время переоделся в одежду нищего, сажей руки и лицо измазал и тихонько вышел из дому. Повсюду люди, кареты, кони. Красивые дамы и их кавалеры.
- Ах, Петербург! - воскликнул Петр, подкинув шапку вверх.
- Эй, ты чего у дворца делаешь, нищий? - послышался голос сзади - А ну, пошел отсюда!
- Ах, что вы? Как вы со мной обращайтесь?! Я вам не... - Петр опомнился. Он теперь не император, а обычный человек.
- Чего-чего? А ну, проваливай! - воскликнул голос и Петр тут же вылетел с площади на грязный проулок.
"Что за жизнь! Надо бы потом этого стражника уму разуму-то научить..." - подумал Петр. Вокруг слышался собачий лай, кудахтанье кур и безустанное блеяние овцы. Дома были покосившиеся, заборы, казалось, свалятся прямо сейчас. Петру грустно стало, что живут его люди так плохо. Он встал с земли и побрел по грязной улице. Шел он, шел, как вдруг запнулся и упал прямо в грязь. "Эх, что за дороги!" - подумал Петр. Не успел он опомниться, а к нему уже подбежал мужичок:
- Эй! Ты чего это? - воскликнул мужичок
- Да вот... Задумался, да упал. - ответил Петр.
- Да ты не переживай! Сейчас пойдем ко мне, умоешься, поешь, отдохнешь, ты не здешний, видно? - сказал мужичок.
- Не здешний... - ответил Петр.
Привел мужичонка Петра в домик покосившийся, но уютный. Петра умыли, накормили, спать уложили. В общем, приняли с добром. Проснулся наутро Петр, а мужичок давным-давно не спит.
- О, проснулся! Ничего себе ты поспа... - глаза мужичка расширились, челюсть отвисла - Мать честная! Да ты ж этот... Император!
- Он самый - ответил Петр тебе, что принял тепло. А на одежду не смотри, я тут, в общем, решил слегка приобщиться к народу.
Пришел Петр к дворцу, умытого его, естественно, узнали. Переодели в лучшую одежду, накормили изысканной едой и отправили на покой. Зашел Петр в комнату, сел, взял перо и начал писать:
"Сегодня, я, император великий Петр I, приказываю все плохие дороги и дома отремонтировать, всем нищим выдать по пять золотых монет, да чтоб всё честно и ровно было."
С тех пор все нищие стали жить хорошо, у каждого было по корове. Мужичок добрый стал в новом доме жить-поживать, а Петр начал к народу больше прислушиваться, более внимательнее ко всем относиться.