Во время игры в баскетбол случаются следующие нарушения правил: пробежка, неправильное ведение или двойное ведение мяча, задержка мяча, нарушение 3 секунд, нарушение 5 секунд, нарушение 10 секунд, нарушение 30 секунд, возвращение мяча в тыловую зону, умышленная игра ногой, неправильная игра руками, блокировка в нападении или защите, широко расставленные локти, задержка игрока, толчок или столкновение (игрока без мяча), столкновение (игрока с мячом), неспортивное поведение и др.
Объяснение:
Во время игры в баскетбол случаются следующие нарушения правил: пробежка, неправильное ведение или двойное ведение мяча, задержка мяча, нарушение 3 секунд, нарушение 5 секунд, нарушение 10 секунд, нарушение 30 секунд, возвращение мяча в тыловую зону, умышленная игра ногой, неправильная игра руками, блокировка в нападении или защите, широко расставленные локти, задержка игрока, толчок или столкновение (игрока без мяча), столкновение (игрока с мячом), неспортивное поведение и др.
Теңге ілу» — ұлттық ойын.
Ойынға қатынасушылар тепе-тең екі топқа бөлінеді. Әрқайсысы жеке-жеке шыбықты «ат» қып мінеді. Ойынды бастаушы жүргізеді.
Ойын кезегі басталатын жерге сызық сызылады. Одан әрі 20—30 метрдей жерден тереңдігі бір қарыстай екі шұңқыр қазылады. Шұңқырға он-оннан тас салады. Содан екі топтан екі сайыскер шығады да, сызыққа келіп, қатарласып тұрады. Бастаушының белгісі бойынша шыбық аттарын құйғытып, шаба жөнеледі. Сол беттерімен әлгі шұңқырға жетіп, қол сұғып жібереді де, тасты іліп алып, әрі өтіп кетеді. Шұңқыр тұсында бөгелуге болмайды.
Ұпай әр сайыскердің іліп алған тастарының санына қарай есептеледі. Қай топ көп ұпай жинаса, сол топ жеңеді. Ойын жылдамдықты дамытып, тез әрі дәл әрекет етуді үйретеді.[1]
Теңге ілу – бозбалалар мен жігіттердің атпен ойнайтын ойыны. Көбіне қыз ұзатылатын және сүндет тойларының думанында ойналады. Жігіттің атқа мықтылығы, ат үстіндегі самдағай әрекеті, денесін игеріп, билеп алған ептілігі сынға салынады. Теңгені іліп ала алмай, аттан ауып қалып жататындар да көп болады. Кейде бір ауылға келін ұзағырақ жылдардан кейін түсіп, беті ашылғаннан кейінгі сайранда ырым үшін де ойналады. Сонда жас келін өзінің шолпысын не алқа күмістерін орамалға түйіп, бір қарыстай терең қазылған, қолдың басы ғана сиятын шұңқырға салып қояды. Сәйгүлік мінген жігіттер жүз, жүз елу метрдей жерден екпіндете шауып келіп, сол ағынымен шұңқырдағы орамалды іліп әкетуге тиіс. Шұңқыр тұсында іркіліп, тоқтауға не аттың шабысын бәсеңдетуге болмайды. Кімде-кім орамалды іліп әкетсе, оны өзіне тартылған жас келіннің тарту сыйы деп біледі. Оны өзі алып қалмайды, қалаған адамына сыйлайды.
