Нақадар оддий, аммо шу билан бирга ҳаётий фикрлар. Бундан минг йиллар олдин айтилган бу сўзлар бугун ҳам ўз қадр-қийматини йўқотгани йўқ. Нега? Бунинг сабаби не? Ўйлаб кўрайлик-чи? А, лаббай? Вақтингиз борми? Олтинга тенг дақиқаларингизни биз учун ажрата оласизми? Нима сабабдан бундай деяётганлигимни мақола интиҳосида тушуниб оласиз. Унда бир мулоҳаза қилиб кўрайлик?
Фахр нима? Ўз ишингни севиш! Қилаётган амалларингдан лаззат олиш! Бу дунёда ҳамма касбнинг, ҳунарнинг бир-бирини такрорланмас даражадаги сир-синоати, жозибаси бор. Мен ҳеч бирини ажратиб кўрсатмоқчи эмасман. Уларга иддао ҳам қилмайман. Шунчаки, ўзимнинг касбимни севаман! Умид қиламанки, худди сиз каби!
Ўқитувчи бўлиш шараф! Унинг нони қаттиқ. Айтаётган гапинг, ўқувчиларга бераётган билиминг одил, ҳаққоний бўлиши керак.
Унда яхшини ёмон, ёмонни яхши дейиш ярамайди.
Унда сохталикка йўл қўйиш – фожиага олиб келади. Ситқидилдан ўз тажрибаларингни ёшларга улашишинг керак! Сен Давлат ва Миллат ўртасидаги кўприк бўласан! Бирини иккинчиси қарши қўймайсан. Бирини бошқасидан устун кўрмайсан.
Ана шу амалларга амал қилсанг, сен чин ўқитувчи бўла оласан! Қаддингни ур! Кам бўлма. Аммо...
Гуруч курмаксиз бўлмайди. Жалолиддин Румий айтади: “Қуёш ҳамманинг устига бир хил нур сочар, аммо гул бошқа ҳид, ахлат эса бошқа ҳид тарқатади”.
Одамларнинг ҳам гул-у ахлатлари бор! Юқорида зикр этилган амалларга амал қилиб, ўзидан атрофга фойда келтираётган гуллар ёнида, аҳлатлар ҳам бор. Ғурур ҳиссини туядиган касбимизда унга доғ туширадиган “ўқитувчилар” ҳам йўқми орамизда?
Унда улар ким?
Бир гап айтай:
Улар ўқитувчи эмас!
Бу касбнинг машаққатли бўлади, димоғ ила юрадиган, яқинлари, дўстлари, ҳамкасбларини менсимай, ишидан фақат кибр ҳиссини туйиш ўқитувчиликка эмас!
“Ўроқда бор-у, машоқда йўқ!” деган нақл кетидан қувиб, ёшларга жамиятни иллатлардан ҳалос бўлишга ундайдиган, лекин ўзи унга амал қилмайдиган ўқитувчи эмас!
Бугун кўпчиликка дарс бераётган “чаласавод”, асл мутахассислиги бошқа бўлган, ўқитувчи бўлиб олиб, энсани қотирувчи гапларни айтиб, ўзидан “профессер” санаб, фақат номигагина дарс бериш ўқитувчиликка эмас!
Ўзи ким ўқитувчилар? Қандай касб бу ўқитувчилик мана ҳозирги вақтда ўқитувчиларга давлатимиз томонидан кенг имконятлар яратилмоқда, маош масаласида ҳам камчилик йўқ.
Кечалари билан ухламасдан ўқиётган китоблари, тайёрлаётган дарсликлари, ўз билим ва кўрсатмаларини ўқивчиларга ситқидилдан ўргатадиган асл ўқитувчилардир!
Юртимиз тинч! Кўз тегмасин! Ана шу юрт фарзандларига ҳормай-толмай дарс бериб келаётган ўқитувчиларга тақсинлар айтишимиз керак.
Бугун бутун дунёда тинчлик ҳукум суриб юрипти илмий ишлар қилиш учун кетган ўз тажрибаларини янада кенгайтириш илинжида кетган ўқитувчию профессерларга мақтовлар айтсак арзийди!
“Ўзимдан муносиб шогирд чиқарай! Эртага юртга, жамиятга муносиб фарзанд, яхши кадр бўлсин!” дея ўз жигаридек сабоқ берадиган ҳақиқий муаллим саналади!
Юқорида ҳамма ўз ишини қилсин дедим.!
Буларнинг бари касбини севиш орқалидир. Ҳар ким ўз касбини севиб унга амал қилиши керак шундагина у ўз сохасини мутахасиси бўла олади
Если сравнивать эти две системы, то отличий много. Все перечислять то много получится. Вот несколько: Золотая Орда как тайфун налетела на Киевскую Русь, уничтожая всё на своем пути: города, деревни; уничтожали всех: мужчин, детей, женщин. Такжен пытались внедрять свою культуру и обычаи. А вот Литовское княжества, то они не нападали на Русь. Они пришли на русские земли, чтобы людям. Они людям восстанавливать потерянное. Литовцы просто приходили и садились на трон города. Единственно, что объединяло эти два народа, было то, что оба онидержали русские земли под контролем.
Говорят под Новый год, Что не пожелается, Всё всегда произойдёт, Всё всегда сбывается. Может Паша наконец, Прокачает Мудрого. Может Рома Дикунов обыграет Гурина. Бобров Вова наконец Спорить перестанет. Чудо модер от души Голдов всем накидает. Может Рио наконец Лопнет вдруг от скромности Может Наденька Бунтарь Удержится от колкости. Может имя? тоже вдруг Ругаться перестанет, И Иришку кто нибудь Вернуться к нам заставит. А Гураля в новый год Первым станет в топе. Может приложенье "Wiz" Выйдет и в Европе. Вэл Ефремов наконец Карты все докупит. Макс Барышкин на турнире Титул свой уступит. Таня Оберц наконец, Выскажется матом, И со стульев упадут Те кто будут рядом. Куба Дунски может быть Одолжит корову. Майк Гриднёв под новый год В чат заскочит снова. Миша Бабичев возможно Казино сломает нам. Лекс конечно же примчится И устроит мне за спам. Настенька Нерад наверное Нам шампанского нальёт. Гордиенко под нос что то Хриплым голосом споёт. Вот Тарасова Катюша, Будет в новеньком плаще. И Волчонок,хмурый парень, Не появится вообще. Ну а Игорь Гизатулин С "добрым" к нам опять прийдёт. Бобрышев Серёжа снова Нам мешок идей припрёт Модераторы толпой Разом подобреют. Флудеры на это глядя Спамить не посмеют. Может Дедушка Мороз Нам раздаст подарки, Или может новый бот Всем надаёт по шапке. Как же много в Новый год Может вдруг случиться, ...А поэмы мне писать Надо подучиться
Жизнь идёт, забот немало, Вот и праздники напали. Новый Год спешит к нам всем, Горе унесет совесем. Оживит администраторов, Подбодрит реаниматоров., Вы про нас не забывайте, Обновленья нам давайте! Будем очень рады мы, А ж до следуйщей зимы. Но надеюсь будет больше Нам подарочков хороших. Впереди нас ждет турнир, Он затронет целый мир. Так же ждем мы третий том, Ух сыграем мы потом За воротами непреодолимыми, С ботами непобедимыми. А кристалы отнесем В шахту страшную. Потом Добрый гномик-подрывник Обменяет напрямик. Два кристалла - значит голд Будет ровно через год. И по сотне серебра Другу дай ты навсегда, Подданный получит приз С ним иди на компромисс, Не ругайся, не шали, Очень добрый он внутри. Вот куранты бьют пол ночи Вы разуйте свои очи, Веселитесь и гуляйте, И друзей всех поздравляйте!
Самый красивейший праздник-Зимой! Хотел провести его я-с тобой, Не смог я прости,но скажу почему Мой верный соратник,бывал я везде,Но Нет лучшей зимы на земле, Чем ту что я видел бывая во сне Ухабы,сугробы,красотища для глаз! В Визардии просто прекрасно зимой! Спешу уходить,но скажу я постой.
Открою тебе секрет неземной Те жители где побывал в гостях я, Хотели оставить меня у себя, И сам я был бы непрочь оставаться, Но постепенно начинал просыпаться В последний лишь миг ,успел я узнать Жильцы их страны,существуют лишь там, Где царит,доброта,теплота и любовь Все это-встретилось нам по пути Мы встретили праздник-главный праздник зимы. Любимый праздник от мала до велика,Провел я в домике лесника И эту страну я представил на диво- Вот оно чудо,вот моя мечта! Туда навсегда я вернуться хочу. Мой рай,Визардия я тебя очень люблю):D
Донишманддан сўраган эканлар:
- “Инсон қандай ҳолатда бахтли бўлади?”
Донишманд жавоб берган экан:
- “Ўзининг севган ишини қилса! Ундан роҳат олиб, элига, юртига, атрофдагиларга фойда келтирса!”
Нақадар оддий, аммо шу билан бирга ҳаётий фикрлар. Бундан минг йиллар олдин айтилган бу сўзлар бугун ҳам ўз қадр-қийматини йўқотгани йўқ. Нега? Бунинг сабаби не? Ўйлаб кўрайлик-чи? А, лаббай? Вақтингиз борми? Олтинга тенг дақиқаларингизни биз учун ажрата оласизми? Нима сабабдан бундай деяётганлигимни мақола интиҳосида тушуниб оласиз. Унда бир мулоҳаза қилиб кўрайлик?
Фахр нима? Ўз ишингни севиш! Қилаётган амалларингдан лаззат олиш! Бу дунёда ҳамма касбнинг, ҳунарнинг бир-бирини такрорланмас даражадаги сир-синоати, жозибаси бор. Мен ҳеч бирини ажратиб кўрсатмоқчи эмасман. Уларга иддао ҳам қилмайман. Шунчаки, ўзимнинг касбимни севаман! Умид қиламанки, худди сиз каби!
Ўқитувчи бўлиш шараф! Унинг нони қаттиқ. Айтаётган гапинг, ўқувчиларга бераётган билиминг одил, ҳаққоний бўлиши керак.
Унда яхшини ёмон, ёмонни яхши дейиш ярамайди.
Унда сохталикка йўл қўйиш – фожиага олиб келади. Ситқидилдан ўз тажрибаларингни ёшларга улашишинг керак! Сен Давлат ва Миллат ўртасидаги кўприк бўласан! Бирини иккинчиси қарши қўймайсан. Бирини бошқасидан устун кўрмайсан.
Ана шу амалларга амал қилсанг, сен чин ўқитувчи бўла оласан! Қаддингни ур! Кам бўлма. Аммо...
Гуруч курмаксиз бўлмайди. Жалолиддин Румий айтади: “Қуёш ҳамманинг устига бир хил нур сочар, аммо гул бошқа ҳид, ахлат эса бошқа ҳид тарқатади”.
Одамларнинг ҳам гул-у ахлатлари бор! Юқорида зикр этилган амалларга амал қилиб, ўзидан атрофга фойда келтираётган гуллар ёнида, аҳлатлар ҳам бор. Ғурур ҳиссини туядиган касбимизда унга доғ туширадиган “ўқитувчилар” ҳам йўқми орамизда?
Унда улар ким?
Бир гап айтай:
Улар ўқитувчи эмас!
Бу касбнинг машаққатли бўлади, димоғ ила юрадиган, яқинлари, дўстлари, ҳамкасбларини менсимай, ишидан фақат кибр ҳиссини туйиш ўқитувчиликка эмас!
“Ўроқда бор-у, машоқда йўқ!” деган нақл кетидан қувиб, ёшларга жамиятни иллатлардан ҳалос бўлишга ундайдиган, лекин ўзи унга амал қилмайдиган ўқитувчи эмас!
Бугун кўпчиликка дарс бераётган “чаласавод”, асл мутахассислиги бошқа бўлган, ўқитувчи бўлиб олиб, энсани қотирувчи гапларни айтиб, ўзидан “профессер” санаб, фақат номигагина дарс бериш ўқитувчиликка эмас!
Ўзи ким ўқитувчилар? Қандай касб бу ўқитувчилик мана ҳозирги вақтда ўқитувчиларга давлатимиз томонидан кенг имконятлар яратилмоқда, маош масаласида ҳам камчилик йўқ.
Кечалари билан ухламасдан ўқиётган китоблари, тайёрлаётган дарсликлари, ўз билим ва кўрсатмаларини ўқивчиларга ситқидилдан ўргатадиган асл ўқитувчилардир!
Юртимиз тинч! Кўз тегмасин! Ана шу юрт фарзандларига ҳормай-толмай дарс бериб келаётган ўқитувчиларга тақсинлар айтишимиз керак.
Бугун бутун дунёда тинчлик ҳукум суриб юрипти илмий ишлар қилиш учун кетган ўз тажрибаларини янада кенгайтириш илинжида кетган ўқитувчию профессерларга мақтовлар айтсак арзийди!
“Ўзимдан муносиб шогирд чиқарай! Эртага юртга, жамиятга муносиб фарзанд, яхши кадр бўлсин!” дея ўз жигаридек сабоқ берадиган ҳақиқий муаллим саналади!
Юқорида ҳамма ўз ишини қилсин дедим.!
Буларнинг бари касбини севиш орқалидир. Ҳар ким ўз касбини севиб унга амал қилиши керак шундагина у ўз сохасини мутахасиси бўла олади