Қорқыт атаның нақыл сөздері адам мәселесі, оның өмір сүру қағидалары, мақсат-мұраттары және қоғам мен ұлттық болмыс хақындағы әлеуметтік- тұрмыстық толғаныстарына алып келеді. Онда халқының болашағы, жалпы адамгершілік құндылықтар мен қасиеттерді сақтау, тәлім-тәрбие, ата салтын, дәстүрін құрметтеу мен қастерлеу мәселелері сөз болды. Қорқыт Атаны жалпы түркі халықтарының мәдени-дәстүрінің негізін салушылардың бірі деп қарастыруға болады. Қорқыт ата дана-ақылшы ретінде, біріншіден, даналық толғаныстары мен тұжырымдары, өсиетнамалардан, ғибратнамалар арқылы көрінсе, екіншіден, жырларының идеясы мен ішкі формасынан, үшіншіден, әрбір жыр соңындағы қорытынды сөздерінің ақыл-кеңестері мен батасынан сезімдік сипатты тәлімдік-тәрбиелік ой толғаныстарынан байқатады.
Согласно византийским летописным источникам славяне были высокими, светловолосыми с серыми глазами. Византийские авторы, конечно, пренебрежительно отзывались о быте славян, называя их жилища жалкими, а язык и обычаи варварскими, но при этом уважительно относились к храбрости славян и восхищались их силой и выносливостью. Так, византийский писатель VI века Маврикий-Стратег отдавал должное военной смекалке славян, которые «врагов любят они подстеречь в лесной чаще, в ущельях и крутизнах; пользуются в достаточной мере засадами, внезапными нападениями и хитростями, и ночью, и днем изобретая всевозможные способы борьбы».
Славяне отличались дружелюбностью и гостеприимством. Они мирно сосуществовали практически со всеми окружающими племенами, но, если приходилось воевать – собирали ополчение и били врага до полного его уничтожения.