Ćwiczenie 14 Wstaw właściwą formę celownika wyrazów podanych w nawiasach. Na urodziny podarowałem (brat) sympatycznego psa. Przekazujemy pozdro- wienia (nasza babcia), która mieszka w Krakowie. Listonosz wręcza (sąsiad) list polecony. Rodzice zabronili (swój syn) chodzić na dyskotekę. Przypomnijmy (nasz nauczyciel) o jutrzejszej wycieczce po Wrocławiu. Towarzyszyłam (moja koleżan- ka) w trudnych chwilach. Przyglądamy się (to morze) przed burzą. Nie ufaj (zwie- rzę), którego nie znasz. Przekaż (była sąsiadka) tę wiadomość. Przedstawiamy się (pani Anna). Nikt nie jest w stanie zapobiec (tegoroczna susza). Przygotowaliśmy niespodziankę (nasza nauczycielka).
Победоносцев отстаивал один из основных в консервативной идеологии тезисов о недопустимости механистического взгляда на органичную жизнь, применение к которой любого положения науки и философии «имеет значение вероятного предположения, гипотезы, которую необходимо всякий раз проверить здравым смыслом». Разрыв теории и практики, «общих начал» и действительных основ жизни являются, по мнению Победоносцева, наиболее порочной и опасной тенденцией общественного развития, главной «болезнью нашего времени». Ярчайший пример течения этой «болезни» – идея народовластия. Вытекающая из этой идеи теория парламентаризма была, как считал автор «Московского сборника», тем центром, из которого расходились круги более частных инновационных принципов и концепций, требующих решительных изменений различных элементов веками складывавшейся политической системы. По этой причине критика этой «лжи», идей конституционализма и парламентаризма занимала ум Победоносцева на протяжении всего периода его обер-прокурорства. Не случайно, что 19 октября – после появления Манифеста от 17 октября 1905 г. – он подал в отставку и покинул пост обер-прокурора, оставив за собой звание члена Государственного совета.
Қобыз - халықта қасиетті болып есептелген. Жай халық бұл аспапты қолдарында ұстауға да қорқады. Өйткені, қобыз - бұл аспаптың иесі бақсы сияқты ерекше сиқырлы қасиетке ие және адам тағдырына әсер етеді деген наным бар. Аңыз-естеліктер бойынша қобыз және қобыздық музыка адам денесінен ауыр рухтарды, аурулар мен өлімді қуған. Қобыз - екі қылды шекті, ысқысы бар аспап. Ол Сібір, Орта Азия, Повольжья, Закавказья және басқа да халықтарда сақталған, ысқысы бар аспаптар тобына жатады. Әрбір халықтың мұндай ысқылы аспаптарының өз атауы бар, олардың құрылысы, қылды шектері, ойнау тәсілдері ұқсас. Ерте заманғы аспап екендігін аспап құрылымынан аңғаруға болады. Қобыз арша, қайың сияқты ағаштың тұтас бөлігінен жасалады. Аспап үш бөліктен тұрады: бас, кеуде, аяқ, негізгі бөлігі ашық кесе түрінде болады. Аспаптың төменгі бөлігі терімен тартылады. Оған тиек қойылады. Қобызға арналған шектер әлі күнге ат қылынан жасалады. Ысқы доға түрінде болады және жебені еске салады: екі жағы қайырылған бұтаққа ат қылы байланып, түйе жүнінен жасалған мықты жіппен бекітіледі. Орындаушы ысқыны алақанымен жабады. Шамандық аспап ерекше болған, оның басына үкінің қауырсыны, мүйіз тәріздес темір пластинкалар, құстардың бейнесі ілінгең олар музыка әуенімен тербелетін болған, шанақ түбіне айна орнатылады. Осының барлығы жәй сәндік безендірмелер емес, шамандық, бақсылық белгілемелер болған. Қобыз ерекше бай және әрқилы дауысты беретін аспап. Қобызбен осы аспапты өмірге әкелген Қорқыт туралы философиялық аңыз тығыз байланысты.
