древняя область и царство между Тигром и Евфратом, на юге Месопотамии (территория современного Ирака), возникшее в начале 2-го тысячелетия до н. э. и утратившее независимость в 539 году до н. э. Столицей царства был город Вавилон, по которому оно получило название[1]. Семитский народ амореи, основатели Вавилонии, унаследовали культуру предыдущих царств древнего Двуречья — Шумера и Аккада. Государственным языком Вавилонии был письменный семитский аккадский язык, а вышедший из употребления не родственный ему шумерский язык долго сохранялся как культовый.
Мәхәббәт, өмет, тыныч дан
Алдау безнең өчен озак яшәмәде,
Яшьлек күңелле булды
Төш кебек, иртәнге томан кебек;
Ләкин теләк бездә яна,
Aлемгә китерүче көч камыты астында
Түземсез җан
Ватан чакыруга колак салды.
Без өметсезлек белән көтәбез
Изге минутлар
Яшь гашыйк көткәндә
Тугры дата минутлары.
Без азатлык белән янып торган вакытта
Йөрәкләр хөрмәт өчен тере вакытта
Дустым, без үз ватаныбызга багышларбыз
Ulаннар матур импульслар!
Иптәш, ышан: ул торыр,
Бәхет йолдызы
Россия йокыдан торачак
Автократия җимереклегендә
Алар безнең исемнәрне язарлар!
Объяснение:
-_-