Люди вместе могут совершить то, чего не в силах сделать в одиночку; единение умов и рук, сосредоточение их сил может стать почти всемогущим. Да если взять четырех сильных одиночек и заставить их работать вместе - это будет самый сильный коллектив.Я понял(а) уже давно, что команда всегда одержит верх над одиночкой, а если у тебя команда супер-звезд, то появляется шанс создать целую династию.Работа в команде всегда должна строиться вокруг великого игрока, но и великий игрок должен всегда работать.Любая критическая ситуация мгновенно делит коллектив на четыре примерно равные части - и никто не считает себя лучше .Нет никакого смысла двигаться дальше, если все мы, в том числе и я, не научимся быть командой.
Объяснение:
1. Метание мяча из И.н. левая нога впереди.
2. Метание мяча с места, стоя боком к направлению метания.
3. Метание мяча после выполнения 2—4 скрестных шагов.
4. Метание мяча после выполнения бросковых шагов.
5. Имитация движений разбега в ходьбе — 4 обычных шага, 2 шага с отведением руки с мячом назад, скрестный шаг и шаг (последний) с постановкой ноги в упор.
6. То же, что упр. 5, но выполнять в медленном беге.
7. Бег но дорожке разбега: 4 шага с мячом в согнутой руке на уровне головы, после попадания левой ногой на контрольную отметку 4 бросковых шага. Первые попытки без имитации финального усилия, последующие — с имитацией броска.
8. Метание малого мяча с короткого разбега.
9. Метание малого мяча с короткого разбега в коридор шириной 10 м (на результат).
Объяснение:
Примерно вот что нашел
Бацькі і дзеці (В. Карамазаў. “Дзяльба кабанчыка”)
У апавяданні В.Карамазава «Дзяльба кабанчыка» расказваецца пра звычайны для вясковага жыцця эпізод — дзеці прыехалі ў вёску да маці «на свежыну». Але пісьменнік звяртае нашу ўвагу на паводзіны дзяцей, іх адносіны да маці.Маці вырасціла, выпеставала трох дзяцей: Веру, Ніну і Сцяпана. Мы даведаліся, што ўсе яны добра ўладкаваліся, жывуць у горадзе, не адчуваюць сябе беднымі, а дапамагае маці толькі адзін Сцяпан. Вера і Ніна нават не адчуваюць сваёй віны за тое, што даўно не былі на магіле бацькі, забыліся туды дарогу. Не заўважаюць, што іх маці стала зусім старэнькай, а даглядае такую вялікую гаспадарку. I даглядае не для сябе, а для таго, каб дзеці, прыехаўшы, маглі чаго ўзяць. Пісьменнік не апісвае знешнасці сясцёр, а ўсю ўвагу надае адзенню малодшай сястры Ніны — белы плашчык, чырвоны берэцік, лакавыя чаравічкі. Яна прыехала не дамоў, а ў госці. Ці можна ў белым плашчыку і лакавых чаравічках дапамагчы маці па гаспадарцы? Канешне, не. Ды яна і не збіралася дапамагаць. Яе не ўразілі словы маці аб тым, што цяжка стала «цягнуць» гаспадарку — рукі ломіць і не хапае сіл. Але найбольш яскравы эпізод, які характарызуе ўсіх дзяцей — сцэна дзяльбы кабанчыка. «Смешна было глядзець, як маці бярэ з агульнай кучы кавалак, варочае яго з боку на бок, перакладае з рукі ў руку, гадаючы, каму пакласці, а сёстры і Коля ўважліва сочаць за матчынымі рукамі, маўчаць, ані слова — не да размоў…» Сясцёр і зяця турбуе толькі адно, каб толькі іх не абдзялілі. Адзін толькі Сцяпан заўважае, што маці недзе парэзала палец і ён, заматаны ў белую анучку, «падобны на белую каціную лапку». Аднаму Сцяпану няёмка, што маці ўсё мяса аддае ім, а сабе нічога не пакінула. Менш за ўсё маці думае пра сябе, а дарослыя дзеці нават не заўважаюць гэтага ў прагным жаданні атрымаць найлепшы кавалак.З усіх дзяцей мне падабаецца Сцяпан. Толькі ён зразумеў сваю памылку і вярнуўся да маці. Ён не прымае жорсткасці і абыякавасці іншых дзяцей. Яму сорамна перад бацькам, што не спраўдзіў яго надзеі і з’ехаў у горад. Сцяпан — адзіны чалавек, якога і можна назваць сапраўдным сынам, а астатнія дзеці ўжо «страцілі святое штосьці», «ачарсцвелі душою».
Объяснение: