1)Bir so'zdan iborat bo'lib, boshqa so'zlar bilan kengaya olish imkoniyatiga ega bo'lmagan gaplar so'z-gaplar deyiladi. Masalan: ha, mayli, ho'p, albatta, yo'q.
2) –Men sizlar bilan sayohatga bora olmas ekanman.
–Attang
3) –Hali ham ishlab bo'lmadingmi?
–Yo'q.
–Mendan ko'chirib olmaysanmi?
–Aslo. O'zim yecha qolaman.
–Men yaxhsi yechgandim.
–Aksincha. Men sendan yaxshiroq ishlayman.
4) Mening do'stim menga juda yaxhshi munosabatda bo'ladi. O'zi xushchaqchaq, aqlli va xushmuomala. Uy ishlarini ham tayyorlashda bir-birimizga yordam beramiz. U menga juda yoqadi. Biz u bilan inoqmiz.
Класічная паэзія выпрацавала ўстойлівыя віды верша — так званыя «цвёрдыя» страфічныя формы: санет, трыялет, актава і інш. Для іх характэрна дакладна вызначаная колькасць радкоў у вершы, пэўная сістэма рыфмоўкі, якую вы паспрабавалі вызначыць пры вывуіэнні канкрэтных твораў, і адметная для кожнага віда верша кампазіцыя. Так, санет, які складаецца з чатырнаццаці напісаных ямбам радкоў, выразна дзеліцца на дзве часткі: у першых васьмі радках падаецца развіццё тэмы, у наступных — кульмінацыя і развязка, падагульненне. У трыялеце (від васьмірадковага верша, у якім два першыя і два апошнія, а таксама першы і апошні радок аднолькавыя) радок, які паўтараецца тройчы, завастрае ўвагу чытача на асноўнай думцы твора. Актава — таксама васьмірадковы верш, шэсць першых радкоў у якім звязаны перакрыжаванай рыфмоўкай, а два апошнія — сумежнай, што прыцягвае ўвагу да галоўнай думкі твора. Класічныя віды верша існуюць на працягу многіх стагоддзяў ва ўсіх еўрапейскіх літаратурах, апрацаваны талентам выдатных майстроў слова і заключаюць у сабе законы пры-гажосці і гармоніі. Таму яны актыўна ўжываюцца і ў сучаснай лірыцы.
Объяснение:
Санет, трыялет, актава
Бог Перфон. Перфон- был богом благородия. Все, кого он касался, становились в тот же миг благородными. Сидел он на троне своём, как к нему привели якобы простолюдина, которого обвинили в том что он не благороден к другим. У юноши,которого привели , была опущена голова. Его звали Адермис. В тот же миг Перфон встал, чтобы подойте к Адермису и дотронуться до него. Как только Перфон встал и подошёл к юноше, то Адермис сразу же поднял голову, чтобы посмотреть на того Древнегреческого бога, о котором так много говорили в народе. Поднявший голову, Перфон сразу взглянул в глаза Адермиса. В этих глазах он увидел своего сына, но его сын был не Богом, т.к. был рождён от простолюдинки.После того , как Перфон узнал, что у него будет сын, он тот час же ушёл от простолюдинки. Он не хотел этого. И вот, после того как сын родился, он хотел уберечь его от всякого сглаза, колдовства и прочего. И тогда попросил он Богиню заклятий Кактеру, что бы он заколдовала его сына. И вот много лет. Адермис уже вырос и стал человеком плохим. И никакими не мог Перфон сделать его благодарным, потому что ошибку которую он совершил, заклиная сына, уже было не исправить. Так его сын навсегда остался плохим человек, а Перфон, всё судил себя, за ошибку, сделанную им.
Что-то придумала:DD Сама не знаю что)