НАЦИОНАЛЬНЫЕ ПАРКИ И ЗАПОВЕДНИКИ – ОДНИ ИЗ НЕМНОГИХ МЕСТ С ПОЧТИ НЕТРОНУТОЙ ПРИРОДОЙ. ДЕВСТВЕННЫЕ ЛЕСА, ЧИСТЕЙШИЕ ОЗЕРА, РЕДКИЕ И ИСЧЕЗАЮЩИЕ ВИДЫ ЖИВОТНЫХ – ВСЕ ЭТО МОЖНО УВИДЕТЬ СВОИМИ ГЛАЗАМИ ЗА НЕБОЛЬШУЮ ЦЕНУ ИЛИ ВОВСЕ БЕСПЛАТНО. МЫ ХОТИМ РАССКАЗАТЬ ВАМ О КРУПНЕЙШИХ И САМЫХ ПРИМЕЧАТЕЛЬНЫХ ПРИРОДНЫХ ПАРКАХ И ЗАПОВЕДНИКАХ В РАЗНЫХ ПРИРОДНЫХ ЗОНАХ РОССИИ.Забайкальский национальный парк
Площадь: 269 тыс. га
Расположение: Республика Бурятия
Дата основания: 12 сентября 1986 г.
Средняя температура: в январе −18…−19 °С, в июле +12…+14 °C
Животный мир: заяц-беляк, ондатра, белка, бурый медведь, лось, горностай
Здесь встречаются животные, занесенные в Красную книгу, − редких и исчезающих видов в Забайкальском парке насчитывается более 40. Разнообразен и мир птиц: в парке могут повстречаться черный журавль, черный аист, лебедь-кликун. Особую ценность представляет растительность: многим сосновым, кедровым и пихтовым лесам более 200 лет. На территории парка расположено множество уникальных природных памятников – мысы, острова, пещеры, водные источники, а также археологические памятники, например следы древних поселений.
В состав территории парка вошло несколько природных комплексов: полуостров Святой Нос, острова Чивыркуйского залива, Ушканьи острова. Последние, кстати, особенно облюбовали муравьи: на островах находится более шести тысяч муравейников, некоторые из них достигают высоты человеческого роста! А еще Ушканьи острова знамениты нерпами: летом на крупных камнях собираются сотни особей. Нерпы – животные пугливые, поэтому администрация парка ограждает их от чрезмерного внимания посетителей – без специального разрешения на острова попасть не удастся.
Забайкальский национальный парк
Объяснение:
Казка — жанр вуснай народнай творчасці, звы-чайна празаічнае апавяданне фантастычнага або сацыяльна-бытавога зместу з выкарыстаннем вымыслу (выдумкі). Казка вылучаецца сярод іншых празаіч-ных твораў сваёй паэтычнай мовай, незвычайнай пабудовай, для якой характэрны зачын і канцоўка.
Легенда (лац. legenda — вартае прачытання) — невялікае фальклорнае або літаратурнае фантастычнае апавяданне, у аснове якога ляжыць расказ пра нейкую незвычайную падзею або геройскі ўчынак выдатнага чалавека, успрынятыя як цуд. Дзеянне легенды праецыруецца адначасова на мінулае, цяперашняе і будучае.
Гэтым легенду часам адрозніваюць ад блізкага да яе падання, якое захоўвае памяць пра розныя з’явы і падзеі нацыянальнай гісторыі (бітвы з ворагамі, будаўніцтва храмаў, узнікненне тапанімічных назваў і інш.).
Прытча — невялікі алегарычны аповед павучальнага характару. Яна блізкая да байкі, але, у адрозненне ад апошняй, не мае традыцыйных умоўных персанажаў. У прытчы, паводле Ф. Скарыны, схавана «мудрасць, як моц у дарагім камені, і золата ў пяску, і ядро ў арэху».
Алегорыя (ад стар.-грэч.) — іншасказанне, ўвасабленне ў канкрэтным мастацкім вобразе абстрактнага паняцця, выраз якой-небудзь адцягненай ідэі.
Метафара — троп, ужыванне слова ці выраза ў пераносным значэньні праз супастаўленьне пэўнай з’явы ці прадмета зь іншай з’явай ці прадметам на аснове агульных для іх адзнак і ўласьцівасцей.
Персаніфікацыя (ад лац. persona — асоба і facio — раб-лю) — наданне чалавечых уласцівасцей асобным рэчам, прадметам, з’явам прыроды. Так, прыроду нярэдка «ачалавечвае» Янка Купала («Шэпчуцца явар з калінаю…»). У драматычнай паэме «Адвечная песня» ўласцівасці чалавека нададзены нават такім абстрактным паняццям і з’явам, як жыццё, бяда, голад, холад, асобным порам года (вясна, лета, восень, зіма). Часам у гэтым значэнні ўжываецца тэрмін «увасабленне».
Сімвал — гэта знак, выява якой-небудзь рэчы або жывёлы для абазначэння сутнасці прадмета; умоўны знак якіх-небудзь паняццяў, ідэй, з'яў.
Паняцце сімвала цесна звязана з такімі катэгорыямі як мастацкі вобраз, алегорыя і параўнанне.