По фамилии конструктора; У пулемета было водяное охлаждение ствола; Он стрелял водой; Его производили на заводе имени Водохлебова.
Объяснение:
У пулемета были и минусы. Главный - быстрый нагрев ствола в процессе стрельбы, что ухудшало стрельбу. Для охлаждения был придуман специальный кожух, наполненный водой. Всего в первоначальных моделях использовалось порядка 4 литров воды. Но и вода не может нагреваться бесконечно. При нагревании до 100 градусов по Цельсию она закипает и испаряется. Такой нагрев происходит достаточно быстро, за 200 выстрелов. Учитывая, за секунду "Максим" выстреливает около 10 раз, вода может закипеть через 20 секунд.
Для решения проблемы быстрого нагревания разрабатывались различные системы усовершенствования. Самыми известными стали расширение верха емкости для увеличения объема жидкости охлаждению.
Қазіргі кезде барлық табиғи орталарда бақыланып отырған ластаушы химиялық заттардың негізгілерінің бірі – ауыр металдар. Ауыр металдар – тығыздығы темірдің тығыздығынан (7,874 г/см3) артық болатын түсті металдар тобы. Оларға мырыш, қорғасын, қалайы, марганец, висмут, мыс, сынап, сүрме, никель, кадмий жатады. кейбір бүйрек, бауыр, буын сияқты мүшелерде жинақталып, адам денсаулығына үлкен қауіп төндіреді. Көптеген ауыр металдар, олардың ішінде қорғасын, кадмий, хром, никель улы заттардың қатарына жатады. Олар тағам, су, ауа арқылы организмге түскенде ыдырамайды, керісінше, тірі организмдерде жинақталып, ұзақ уақыт бойы сақтала алады және аккумуляцияланған у ретінде әсер етеді. Сондықтан, ауыр металдардың қоршаған ортадағы мөлшері белгіленген шамадан аспауы керек [1].
Металдардың осы қасиеттеріне және қоршаған ортаның бақылаусыз ластануына байланысты, өткен ғасырдың 50-ші жылдарынан кейін тірі организмдердің жаппай улануы байқала бастаған.
Ауыр металдардың ауа, топырақ және су арқылы өсімдіктерге әсері орасан зор. Зерттеушілердің мәліметтері бойынша ауыр металдар (Zn,Cu) мен күкірт тотығы (SО2) ағаш жапырақтарында жүретін метоболизм процестеріне ингибитор ретінде әсер етеді.
Объяснение:
В слизистой оболочке языка находятся небольшие возвышения — вкусовые сосочки, имеющие грибовидную, листовидную форму Каждый сосочек сообщается с ротовой полостью небольшим отверстием — порой. Она ведет в небольшую камеру, на дне которой располагаются вкусовые рецепторы. Они представляют собой волосковые клетки, волоски которых погружены в жидкость, заполняющую камеру.
Когда пища оказывается во рту, она растворяется в слюне, и этот раствор попадает в полость камеры, воздействуя на реснички. Если рецепторная клетка реагирует на данное вещество, она возбуждается, и информация в виде нервных импульсов поступает в мозг.