Өңдеу
Табиғат зоналары - Табиғат зоналарын ең негізгі сыртқы факторлар қалыптастырады. Олар көп жағдайда күн жылуының таралуына (яғни географиялық ендікке) тәуелді. Тағы бір фактор - аумақтың ылғалдылығының әртүрлілігі. Жылу мен ылғалдың арақатынасы нәтижесінде әр түрлі табиғи зоналар пайда болады. Мәселен, аумаққа күн жылуы көп түссе, оның біраз ылғалдылығы жеткіліксіз (К=0,3) болса, онда шөлді аймақтар пайда болады. Әрбір зона өзіне тән климатымен, топырағымен, өсімдік және жануарлар дүниесімен ерекшеленеді. Кейде бір зонаның ішінде басқа зоналарға ұқсас жеке үлескілер де кездеседі.
Қазақстанның жазық бөлігінде солтүстіктен оңтүстікке қарай бірте-бірте орманды дала, дала, шөлейт және шөл зоналары ауысып отырады. Сонымен бірге бұл зоналарда топырақ және өсімдік жамылғысы батыстан шығысқа қарай да өзгереді. Оның себебі осы бағытта климаттың континенттігі артады. Республиканың биік таулы аудандарында зоналар биіктікке байланысты (зоналар немесе биіктік белдеулер) ауысып отырады.
Пово́лжье — в широком смысле — вся территория, прилегающая к течению Волги, хотя правильнее определить эту территорию как Приволжье (см. Приволжский федеральный округ). Под Поволжьем чаще понимают более или менее определённую полосу вдоль собственного течения Волги, без крупных притоков (например, жители Верхнего и Среднего Прикамья волжанами себя никогда не считали). Чаще термин используется в узком смысле — территория, прилегающая к среднему и нижнему течению Волги (от впадения Оки до устья) и экономически тяготеющая к ней, что соответствует выше изложенному взгляду. Территории, расположенные по Волге выше впадения Оки (в частности, города Тверь, Ярославль, Рыбинск, Кострома), к Поволжью относить не принято; для них существует более специфический термин Верхняя Волга. В пределах Поволжья (Приволжья) выделяются сравнительно приподнятое правобережье с Приволжской возвышенностью и левобережье — Заволжье. В природном отношении к Поволжью (Приволжью) иногда относят также районы, находящиеся в верхнем течении Волги.