Уақыт — өлшемдер жүйесінің оқиғаларды реттеу, олардың ұзақтығын және араларындағы интервалдарын сипаттауда, және нәрселердің қозғалысын сипаттауда пайдаланатын маңызды мүшесі. Уақыт мифология, философия және ғылымның әр салада пайдалану үшін қарама-қайшылысыз сипаттау, зерттеу нысаны болып, талай-талай ұлы ғалымдарды өмірге әкелген.[1]
Уақыт - оқиғаның ұзақтығы және тізбектілігін сипаттайтын физиканың негізгі түсініктерінің бірі.[2]
Физика мен басқа ғылымдарда уақыт іргелі өлшем болып табылады, яғни ол басқа өлшемдер арқылы өрнектелмейді, себебі басқалары — жылдамдық, күш, қуат сияқты өздері іргелі өлшемдермен өрнектеледі (атап айтқанда бұл жағдайда — уақыт, әрі кеңістік деп аталатын келесі іргелі өлшемдермен). Ғылымда керектігі, әрі мүмкіндігі — өлшем үшін пайдаланатын және таңдалынып алынған өлшем бірлігі бар уақыт — операциялық анықтамасы қолданылады. Философтар арасында екі түрлі уақытқа деген көзқарас бар. Біріншісіне сәйкес уақыт — ғалам құрылымының іргелі бөлігі, оқиғалардың қатар-қатар жүруінің өлшемі. Бұл сэр Исаак Ньютон жататын реалистік көзқарас, сондықтан бұны Ньютондық уақыт деп те атайды. Бұған қарсы көзқарасқа сәйкес уақыт — адамзат соның көмегімен оқиғаларды реттеп, салыстыратын, интеллектуалды құрылымның (кеңістіктік пен сандармен қатар) іргелі мүшесі. Готфрид Лейбниц пен Иммануил Кант дәстүрі болатын осы екінші көзқарасқа сәйкес уақыт «арқылы өтетін» «ағатын» затқа жатпайды, немесе оқиғаларға ыдыс бола алмайды, және өзі өлшене алмайды.
Технологтар мен ғалымдар мезгілдік уақыт өлшеумен айналысқан, және астрономияның негізгі зерттеу нысаны болған. Периодты оқиғалар мен периодты қозғалыстар уақыт өлшем бірлік стандарты ретінде ұзақ уақыт пайдалылып келеді. Мысалы, күннің аспан бойымен қозғалысы, маятник тербелісі, айдың фазалары және жүрек дүрсілі. Уақыттың әлеуметік маңызы да зор (“уақыт – ақша”), ол адамның күнделікті уақыттың шектеулілігін сезінуі мен адам өмірінің шектеулілілігі
Прообразы систем компьютерного перевода появились в начале 1930-х годов, работали такие системы по принципу словарей: на вход механизму подавались специально подготовленные наборы слов, которые переводились машиной, результат интерпретировался человеком, создававшим из него осмысленный текст.
Первые системы компьютерного перевода появились после второй мировой войны, содержали списки переводов слов и небольшой набор правил грамматики. В первой публичной демонстрации машинного перевода (1954 год, Джорджтаун) использовалась система, основанная на словаре из 250 записей, и всего на 6 правилах грамматики. Несмотря на позитивный настрой разработчиков, значительное финансирование и интерес со стороны средств массовой информации, переводчик был скорее игрушкой, качество перевода было невысоким. В последующие годы предпринимались многочисленные попытки улучшить качество перевода.
В 1980-х годах обрели широкое рас микрокомпьютеры, на базе которых были созданы портативные компьютерные переводчики. Это подогрело интерес к системам компьютерного перевода со стороны промышленности и, как следствие, и мотивацию учёных. В это же время начали развиваться системы распознавания и генерации речи, что давало надежды на машинный перевод в режиме "on-air", во время разговора.
В настоящее время используется множество систем компьютерного перевода. К системам с заранее заданными правилами перевода добавляют статистические модели, самообучающиеся алгоритмы. Популярен подход с использованием нейронных сетей - алгоритмов, которые состоят из множества изменяющихся под действием обучения частей (нейронов), которые выдают ответ, интерпретируя сигналы, возвращаемые нейронами. Усложнения используемых алгоритмов позволяют получать результаты, приближенные к переводам переводчиков-людей.