Во-первых, религиозная реформа оказалась не окончательно преодолеть центробежные силы местной знати, которые мешали становлению молодого государства. Поэтому и создание языческого пантеона в Киеве во главе с Перуном как общеплеменным богом и идеологической опоры проводимой политики объединения, не получило повсеместного признания. Многие князья сохраняли веру в свои местные племенные божества [9].
Во-вторых, создание иерархичной структуры пантеона влекло за собой ответные изменения в самом культе, а это, в свою очередь, сказалось как ограничение сферы влияния отдельных племенных верований. Естественно, что это не было одномоментным решением проблемы.
В-третьих, некоторые божества пантеона не имели широкого распространения среди славянских племен и, следовательно, неоднозначно воспринимались соседскими племенными союзами.
В-четвертых, культ бога Перуна также не получил широкого признания. Основная масса населения Киевской Руси воспринимала его лишь как покровителя князя и его дружины.
Однако доминирующей причиной, которая определила неудачную попытку создания единой государственной монотеистической религии стало то, что новому общественному строю, который зарождался на восточнославянских землях на основе формирования древнерусской этнической общности, необходима была более развернутая система религиозных верований. Язычество, даже реформированное, уже этим требованиям не отвечало. Поэтому религиозная реформа 980 - 988 гг. не оправдала надежд, и ситуация, по сути дела, зашла в тупик. И перед князем Владимиром стал вопрос: какую из существующих религий выбрать, учитывая альтернативность вариантов, благодаря тесным контактам Киевской Руси с другими странами и народами.
Объяснение:
Объяснение:
Күштеп ұжымдастыруІрі жазу 1927 жылы партияның ХV съезінде елді коллективтендіруге бағыт алуға шешім қабылданды. Бұл науқан 1929 жылы Сталиннің „Правда” газетінде жарияланған „Ұлы бетбұрыс” деген мақаласынан кейін аса қарқынмен жүргізілді. 1928 жылы Қазақ АКСР Атқару комитеті мен халық комиссарлар Кеңесінің „Бай шаруашылықтарын тәркілеу” туралы қаулысы шықты. Осы қаулының негізінде жеті жүзге жуық ірі бай шаруашылықтары тәркіленіп олардың иелері қанаушы тап ретінде атылды. Осы саясат кейіннен колхоздастыру кезінде де жалғасып, оған орта шаруалар да ұшырады. Қазақстандағы коллективтендіру аса жылдамдықпен жүргізілді. 1928 жылы Қазақстанда барлық шаруа қожалықтарының 2% колхоздарға біріксе, 1930 ж. Олардың саны 50% -ке жетті. 1931 ж. Олардың саны 65% болды. Қазақстандағы коллективтендіру қазақ халқының ғасырлардан бері қолданып келе жатқан көшпелі тұрмысын, әдет-ғұрпын, салт-санасын ескерілместен жүргізілді. Шаруаларды еріксіз, зорлап колхоздарға кіргізді. Қазақтарды күштеп отырықшылыққа көшірді. Халықтың қолындағы мал еріксіз колхозға тартып алынды. Бұл істердің барлығы дайындықсыз жүргізілгендіктен және қысқы жем шөптің болмауынан Қазақстандағы мал шаруашылығы үлкен апатқа ұшырады. 1932 жылдың ақпан айына дейін колхоздардағы малдың 87% -і апатқа ұшырады. Сонымен бірге индустрияландыру жылдарында Ресейдің орталық аудандарындағы ірі құрылыстардағы жұмысшыларды етпен қамтамасыз ету мақсатында малдың біраз бөлігі Ресейге жіберілгеннен кейін 1928 жылға дейін Қазақстанда 40 миллион мал болса 1933 жылғы Қазақстанда 5 миллионға жуық қана мал қалды. Қолындағы күн-көріс малынан айырылғаннан кейін және көптеген салықтардың салынуына байланысты қазақтардың өзі де аштыққа ұшырады. Коллективтендіру жылдары жіберілген өрескел қателіктердің салдарынан 2 миллион 200 мың адам қазаға ұшырады. Бұл сол кездегі қазақ халқының 49% -і еді. 1 миллионға жуық адам шет мемлекеттерге кетті. Қазақстандағы коллективтендіру жылдарындағы жіберілген қателіктер тікелей жауапты адам 1925-1933 жылдар аралығында Қазақстан аймақтық коммунистік партиясының бірінші хатшысы болып істеген Голощекин еді. Ол жергілікті халықтың әдет-ғұрпын білместен Қазақстанда ойына келгенін істеп, елді басқаруда командалық-бюрократиялық әдісті қолданды, өзінің жеке билігін орнатты. Голощекин Қазақстанда „Кіші Қазан” идеясын жүргізді. Оның бұл идеясына Рысқұлов, Нұрмақов, Сәдуақасов, Төрегожин сияқты қайраткерлер қарсы шықты. Бірақ Голощекинді Сталин қолдап отырды. Қазақстандағы аштық және оның себептері туралы Тұрар Рысқұлов Сталинге бірнеше рет хат жазды. Зорлап ұжымдастыру салықтың көп салынуы және Кеңес өкіметінің мұсылман дініндегі мешіттерді жауып тастауы, мұсылман әдет-ғұрыптарына тиым салуы халықтың наразылығын туғызды. Соның салдарынан 1929-1932 жылдар аралығында Қазақстанның көптеген аймақтарында шаруалар көтерілістері болды. Алғашқы осындай көтерілістің бірі Қазақстанның оңтүстігінде Бостандық ауданында басталды. Сондай-ақ көтеріліс Қостанай округінің Бетпаққара ауданында, Оңтүстіктегі Созақ ауданында, Қызылқұмда, Ырғызда, Маңғыстауда, Қарақалпақстанда ірі шаруалар көтерілістері болды. Бұл көтерілістерді Кеңес үкіметі арнайы әскери бөлімдер күшімен басып, оған қатысқандары қатаң жазаға тартты. 5551 адам сотталып, олардың 883-і атылды.
саттілік
У 1919р. було встановлено репарації для Німеччина в розмірі 269 млрд марок.
Паризька конференція 1921р. скоротила суму репарацій до 226 млрд марок, яку вона мала виплатити протягом 42 років. Лондонська конференція 1921р. ще скоротила реперації до 132 млрд марок, які мали були сплачені протягом 37 років.
Але у 1922р. Німеччина відмовилася сплачувати, тому що держави-переможниці не надали їй п'ятирічну мораторію. Була ще пропозиція Лондона про зменшення суми до 50 млрд марок, але це дуже обурило президента Франції Р. Пуанкаре і він відхилив це. 11 січня 1923р. франко-бельгійська армія окупувала Рур. Причина: несплачування реперацій Німеччиною. У 1924р. у Лондоні скликано міжнародну конференцію. На ній 16 серпня конференція затвердила "план Дауеса", розроблений амер. банкіром Чарльзом Дауесом. Відповідно до нього Німеччина мала сплатити в перші п'ять років 1-1,75 млрд марок репарацій на рік, а далі - по 2,5 млрд марок на рік. Вона отримувала позики із яких 70% були від США. З Руру відійшли франко-бельгійські війська. Німеччина отримала кредитів на 32 млрд марок і сплатила репарацій на 11,5 млрд марок. 1929-1930рр. у Гаазі відбулася міжнародна конференція, яка прийняла "план Юнга", розроблений амер. банкіром Оуеном Юнгом. Скорочення суми репарацій до 113,9 млдр марок, а щорічних виплат - до 2 млрд марок. Термін виплати - 55 років. План став нечинним у за рішення Лозаннської конференції 1932р. ВИПЛАТА ПРИПИНЯЛАСЬ. За весь час Німеччина сплатила 21,8 млрд марок, натомість отримала 39 млрд марок.