Брестская крепость – одно из знаковых мест Беларуси, символ советского сопротивления во время Второй мировой войны.
Гарнизон Брестской крепости одним из первых принял на себя удар немецкой армии во время начала Великой Отечественной войны.
Мужество и героизм ее защитников навеки вписаны в аналоги мировой истории, которую невозможно забыть или переврать.
Вероломное нападение
Неожиданный штурм крепости начался в 4 часа ранним утром 22 июня 1941 года ураганным артиллерийским огнем.
Прицельный и сокрушительный огонь уничтожил склады боеприпасов и повредил линии связи. Гарнизон сразу понес значительные потери в живой силе.
Результатом этой атаки был разрушен водопровод, что в дальнейшем значительно усложнило положение защитников крепости. Вода требовалась не только для бойцов, которые были обыкновенными живыми людьми, но и для пулеметов.
После получасовой артиллерийской атаки, немцы бросили в атаку три батальона, которые входили в состав 45-й пехотной дивизии. Численность нападавших составляла полторы тысячи человек.
Немецкое командование посчитала такое количество вполне достаточным, чтобы справиться с гарнизоном крепости. И, поначалу, гитлеровцы не встретили серьезного сопротивление. Эффект неожиданности сделал свое дело. Гарнизон перестал быть единым целым, а оказался разбит на несколько не скоординированных между собой очагов сопротивления.
Немцы, ворвавшись в крепость через Тереспольское укрепление, довольно быстро через Цитадель и вышли к Кобринскому укреплению.
Присоединение земель к литве началось во второй трети xiii века при великом князе литовском миндовге. в период правления гедимина и его сына ольгерда территориальные приобретения литвы продолжались. в ее состав вошли полоцкое, витебское, минское, друцкое княжества, турово-пинское полесье, берестейщина, волынь, подолье, черниговская земля и часть смоленщины. в 1362 году под власть литовского князя был киев. коренная литва окружалась поясом подвластных ей земель которые составили 9/10 всей территории образовавшегося государства, простиравшегося от до черного моря.
Бекініс, қорған, қамал — тұрақты әскері, қару-жарағы бар, қажетті азық-түлік, т.б. нәрселермен қамтамасыз етілген, әскери-стратегиялық тұрғыдан маңызды, жау қоршауында қалған жағдайда ұзақ уақыт қарсыласуға мүмкіндігі мол әскери тұрақ. Ол теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі және құрлықтық Бекініс болып бөлінеді. Теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі әскери флот күштерінің шұғыл әрекет тірегі ретінде қызмет етеді. Мұндай Бекіністер құрамында теңізге, ішкі рейдтерге шығуға оңтайлы бірнеше (жабық) аралдар, сондай-ақ, қорғанысқа, кемелер мен қайықтарды жөндеуге, жабдықтауға қажетті құралдар болады. Теңіз жағалауында Бекіністік құрылыстар жүргізу, қорғану туралы алғашқы жазба деректер Филон Византийский (б.з.б. 3 ғ.), Витрувий (б.з.б. 1 ғ.), Аполлодар (2 ғ.), Вегеция (4 ғасырдың соңы — 5 ғасырдың бас кезі) еңбектерінде кездеседі. Құрлықтық Бекініс алғашында топырақ үйіндісімен, таспен, ағашпен, т.б. материалдармен қоршалған елді мекен түрінде болды. Ал көшпелілер әскерлері жылжымалы Бекіністер құру әдістерін қолданған. Кейін қалалық мәдениеттің өркендеуіне байланысты қорғаныс құрылыстары бар Бекіністер, қамалдар салына бастады. Мұндай елді мекенді, қамалдарды қорғау тұрғындардың өз күшімен жүзеге асырылған. Ертедегі мемлекеттер мен қалаларда әскер пайда болып, құрылыс өнерінің дамуы мен арзан жұмыс қолдарының (құлдар) көбеюіне байланысты көне қалалар айналасы мұнаралы қабырғалармен, ормен қоршалатын болды. Мысалы, парсылар астанасы Сузы үш қатар мұнаралы қабырғалармен қоршалған. Орта Азия мен көне Қазақстан жерінде де мұндай көп қатарлы Бекіністер аз болмаған. Олардың орындары ондап саналады. Б.з-дың алғашқы ғасырларында Сырдың оң жағасынан бой көтерген Сауран қаласының да бірнеше бекініс қабырғалары болған. Бекіністің сыртқы қоршауы құлаған жағдайда, ең соңғы кедергі есебіндегі тірек-қорғаны — цитаделі (гректерде — акрополь, римдіктерде — капитолий) салынған. Үлкен аумақты ел шетінен қорғауға арналған шекаралық Бекіністер Қытайда (Ұлы Қытай қорғаны), Мысырда, Ассирияда, Вавилонда, Иранда, Римде, т.б. елдерде қолданылған. Орта ғасырларда Батыс Еуропада ірі жер иелерінің қорған-сарайлары (замоктар), қорғандары күшейтілген қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар түріндегі Бекіністер пайда болды. Қорған-сарайлар ірі жер иелерінің тұрғын жайы мен қол астындағы халықтан алым-салық жинау, ұрыс қимылдарын жүргізу мақсатында жасақталған қарулы әскері орналасатын тұрақ қызметін атқарды. 13 — 14 ғасырларда тек Францияда ғана 50 мыңға жуық қорған-сарайлар, қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар болды. Оқ-дәрімен атылатын қарулардың пайда болуына байланысты (18 — 19 ғасырлардан бастап) теңіз жағалауындағы Бекініс қабырғаларының алдыңғы жағынан қосымша форттар салына бастады. 19 ғасырдың аяғында Бекініс құрылысына бетон және оқ өтпейтін құрылымдар қолданылатын болды. 1-дүниежүзілік соғыс қарсаңында Еуропа территориясында әр түрлі дәрежедегі 150-ден астам Бекініс болды. Қару-жарақтар мен әскердің Бекіністерге топталуы қарсыластарға артиллериядан бастырмалата соққы беру арқылы бас көтертпей тастауына мүмкіндік беретін. Сондықтан, қарулы күштерді әр жерге бөліп орналастыру қажеттігі туындады. 1-дүниежүзілік соғыстан кейін Бекіністер орнына әскери шептер өмірге келді.[1]
Объяснение:
Брестская крепость – одно из знаковых мест Беларуси, символ советского сопротивления во время Второй мировой войны.
Гарнизон Брестской крепости одним из первых принял на себя удар немецкой армии во время начала Великой Отечественной войны.
Мужество и героизм ее защитников навеки вписаны в аналоги мировой истории, которую невозможно забыть или переврать.
Вероломное нападение
Неожиданный штурм крепости начался в 4 часа ранним утром 22 июня 1941 года ураганным артиллерийским огнем.
Прицельный и сокрушительный огонь уничтожил склады боеприпасов и повредил линии связи. Гарнизон сразу понес значительные потери в живой силе.
Результатом этой атаки был разрушен водопровод, что в дальнейшем значительно усложнило положение защитников крепости. Вода требовалась не только для бойцов, которые были обыкновенными живыми людьми, но и для пулеметов.
После получасовой артиллерийской атаки, немцы бросили в атаку три батальона, которые входили в состав 45-й пехотной дивизии. Численность нападавших составляла полторы тысячи человек.
Немецкое командование посчитала такое количество вполне достаточным, чтобы справиться с гарнизоном крепости. И, поначалу, гитлеровцы не встретили серьезного сопротивление. Эффект неожиданности сделал свое дело. Гарнизон перестал быть единым целым, а оказался разбит на несколько не скоординированных между собой очагов сопротивления.
Немцы, ворвавшись в крепость через Тереспольское укрепление, довольно быстро через Цитадель и вышли к Кобринскому укреплению.