Мезолит (мезо… және грек. lіthos – тас) — орта тас ғасыры, палеолит пен неолит аралығындағы тас дәуіріне жататын кезең. Бұл терминді 19 ғасырдың 70-жылдарының аяқ кезінде швед ғалымы О.М. Торелль енгізді. Еуропа мезолитті шамамен б.з.б. 9 — 5-мыңжылдықтарды, Таяу Шығыста ол б.з.б. 10 — 7-мыңжылдықтарды қамтиды. Ғалымдар арасында мезолиттің тарихи-мәдени, хронологиялық шегі жөнінде әртүрлі пікірлер бар. Материалдық мәдениеттің даму тұрғысынан қарағанда мезолит палеолиттің жалғасы болып табылады, бірақ бұл дәуірде өнім өндірудің алғышарттары қалыптаса бастайды, ол өз кезегінде мезолитті неолит дәуірімен тығыз байланыстыра түседі. Сондықтан бірқатар археологтар бұл термин орнына эпипалеолит (палеолиттен кейінгі), ал кейінгі мезолитке протонеолит сөзін қолданып келді. Кейбіреулері жоғары палеолит пен мезолитті қосып миолит деп , өсімдіктер мен жануарлар дүниесінің қазіргісіне жақын құрамы қалыптасады. «Мамонттық» жануарлар түрлерінің жойылуы тамакқ табудың бұрынғы әдістерін (камалап аулау және т. б.) жарамсыз етіп, тіршілік кұралдарын қамтамасыз етудің жаңа әдістерін жедел іздестіру қажеттігін тұгызды. Мейлінше елеулі фауналық өзгерістер болган бір аймақтарда егіншілік және мал шаруашылыгы элементтері пайда болып, баскаларында балық аулау және жинау — аңшылык кәсібі калыптасады. Әдебиетте мезолиттің мейлінше әp түрлі хронологиялық шеңберлері мен оның ерекше сипаттамалары бар. Қазақстан аумағының далалық өңірі үшін ең қолайлысы мезолиттің б. з. б. X — VII мыңжылдықтар бойы болуын мойындау керек. Садақ пен жебенің кеңінен қолданылуын, еңбек құралдарын дайындауда сына техникасының таралуын, халықтың орың ауыстыруының артуын мезолиттің ең жалпы ерекше белгілері деп санауға болады. Мәдени-шаруашылық үлгілердің және еңбек құралдарын дайындау технологиясы сипатының аймақтық ерекшеліктері археологиялык мәдениетті бөліп көрсетуге мүмкіндік береді. Тас ғасырының аяғына карай далалық-орманды далалық өңірдегі жабайы жануарлардың түр кұрамы едәуір артып: жылқы, коян, сутышқан, кұндыз, касқыр, түлкі, аю, кабан, елік, бұлан, қарақұйрык, киік, бизон, түр болды . Олардың арасында жануарлар үйірлерінің саны жеткіліктігіне байланысты сонау палеолит дәуірінде калыптаскан тобырлы түрде қамалап және қуалап аулау дағдысы жойылмады. Бірақ Қазақстан тұргындарының өмірінде аң аулаудың жеке әдістері жетекші маңыз алады. Алғашкы аншылар жоғарғы палеолиттің өзінде-ақ жайғаскан жерлерінен аңды қамалап аулауға тиімді орындарға қоныс аударды. Бұл табиғат аймақтарының ауысуына ғана емес, халык санының ұлғаюына да байланысты: аң аулайтын жер таршылық етіп, тұрғындардың бір бөлігі барған сайын алыс солтүстікке, Ертіс, Есіл, Тобыл, Торғай, Орал озендерінің аңғарлары- на қоныс аударады. Мезолиттік тұрактар осы кезге дейін палеолитгік орындар табылмаған жерлерде пайда болады. Сонымен бірге бүкіл Қазақстан аумағында осы кезге дейін жиырма шақты ғана мезолиттік тұрактар мәлім және солар ғана жақсы зерттелген, ал палеолитгік (неғүрлым ертедегі) тұрактардың қазірдін өзінде тіркелгені жүзден астам. Бұл тұрғындар санының кемігенін білдірмейді. Ежелгі адамның өмір салты өзгерді, олар неғүрлым жиі қозғалып, аң аулауға қолайлы алаптарды іздестіріп жиі коныс аударып отырды. Сондықтан бүгінгі күні ортаңғы тас ғасырының тұрақтарын табуға байланысты қиындыктар туып отыр: өйткені олар көбінесе небәрі бір маусым ішінде ғана болып, олардың орнында материалдық калдыктар калмады деуге болады. Сонымен бірге б. өзара тығыз байланысты31. Маңғыстаудың мезолипіктүрағы (Кызыл- су- 1 және баскалар) мен Солтүстік-Батыс (Айдабол тобы
1.Кельтские народы-ирландцы,валлийцы,Британские острова были захвачены Римом,сперед падением Рима Британию захватывают-англы,саксы,юты,а в 1066 Британию захватывает Вильгельм Нормандский.
2.Все они родом з севера-Скандинпвии тоесть Норвеги,Швеции,Дании.
3.Викинги покидали родные места потому что климат и земли Скандинавии не были пригодными для обработки земли,а та что была,ее не хватало вмем потому часть ишла грабить и убивать насиление Западной,Южной и Восточной Европы.
4.Их внезапные атаки вселяли ужас в серца врагов,быстроходные дракки могли с легкостью уйти от преследования,это были жестокие и сильные воины,потому что они были язычниками и виерили что их бог Вотан дает им силы.
5.Дания,Норвегия,Швеция,Королевство Англя(1066год),Герцоство Нормандия,Королевство Апулии и Сицилии.
6.Скандинавы открыли Исландию,Гренландию и Северную Америку.
Объяснение:
После падения III династии Ура в Двуречье на протяжении двух с лишним столетий наблюдается усиление центробежных сил, политическая раздробленность и междоусобные войны.
Завоеватели-амореи основали несколько государств, из которых два оказались более сильными, и властители их наименовали себя царями Шумера и Аккада, т.е. претендовали на власть над всей страной. Этими государствами были Исин и Ларса. Однако, ослабляя друг друга, они не в силах были осуществить свои притязания. Ларса находилась к тому же под сильным влиянием соседнего Элама, цари которого сажали на престол этого города-государства своих ставленников. Самостоятельную роль играли аморейские царства за переделами собственного Двуречья. Кроме того в дела Двуречья пытается вмешиваться семитический город государство Ашшур (на среднем Тигре, ядро будущей Ассирийской державы). Наконец возвышается город, которому суждено было стать на много веков основным центром в долине Тигра и Евфрата и затмить своим блеском более древние города. Это был Вавилон (точнее, Бабили – «врата Бога»). Около 1895 г. до н. э. вновь вторгшимся аморейским племенам удалось захватить северную часть царства Исин и создать здесь самостоятельное государство, столицей которого и стал город Вавилон. Новое государство в течение примерно столетия не играло большой роли. Но к началу XVIII в. до н. э. Исин, ослабленный отпадением Вавилона, потерял прежнее значение, а Ларса незадолго до этого (в 1834 г. до н. э.) была завоёвана эламитами. На севере наступил период временного усиления Ассирии, поставившей в зависимость от себя некоторые области Аккада, в частности, области городов Мари и Эшнунны.
Рис. 2. Древний Вавилон
Эти обстоятельства и были использованы вавилонским царём Хаммурапи (1792—1750). Чтобы развязать себе руки в борьбе за господство в Двуречье, Хаммурапи, как кажется, временно признал свою зависимость от ассирийского царя Шамшиадада I. Уже в 7-м году своего царствования Хаммурапи завоевал Урук и Исин, использовав при этом Римсина, представителя эламской династии в Ларсе, с царями которой поддерживались в то время дружественные отношения. Соорудив в 9-м году имевший большое хозяйственное значение канал, получивший название “Хаммурапи—изобилие”, он пытался примирить население завоёванных областей со своей властью. Достигнув первых значительных успехов, Хаммурапи стал опасаться вмешательства со стороны ассирийского царя Шамшиадада I и его союзников — степных племён. Он стал принимать меры к укреплению своих северных границ и начал завоевание пограничных областей.
До XIX. до н.э. этот город, расположенный на левом берегу Евфрата, не играл самостоятельной политической роли и отнюдь не отличался большими размерами. В дальнейшем, однако, Вавилон усиливается экономически и политически, используя упадок и разорение ближайших соседей – Киша и Аккада. Выгодное расположение на скрещении речных и караванных путей его превращению в крупный торговый центр. Население увеличивалось за счёт притока аморейских переселенцев, двигавшихся из Сирийской степи.