түркістан (қаз. تركستان) — қазақстандағы қала. [4]. облыс орталығына дейінгі қашықтық: 225 км[1]. түркістан – v-vі ғасырларда іргетасы қаланған. есім ханнан бастау алып, xіv-хviiі ғасырларда қазақ хандығының астанасы болған. оңтүстік қазақстан облысында орналасқан. хіv ғасырда ақсақ темір іргетасын қалаған қожа ахмет ясауи кесенесі бар. бұл қалада қожа ахмет ясауи өзінің уағызшылық қызметін жүргізген. кесене аумағында қаз дауысты қазыбек би, абылай хан, есім хан, хақназар хан, тәуке хан, қанжығалы қарт бөгенбай батыр тағы басқалар жерленген қаланың іргетасы біздің заманымыздың 1-мыңжылдыктың бас кезінде каланған. археологтар түркістан қаласының тарихы тереңде жатқанын дәлелдеп отыр. түркістан қаласының айналасындағы аймақта тас дәуірі ескерт¬кіштері — шоқтас, қошқорған бұл өңірде әуелгі кем дегенде 550 мың жыл бұрын мекен еткенін көрсетеді. біздің заманымыздан бұрынғы 1-мыңжылдықтан түркістан қаласы төңірегінде қазақстанның басқа да өңіріндегідей андронов мәдениетін жасаушылар тұрған. түркістанның ежелгі аты — ясы. архео¬логтар ертедегі ясының орны қазіргі күлтөбеге сәйкес келетінін дәлелдеп отыр. 7—12 ғасырлар- да түркістан төңірегі шауғар өңірі атанған. бұл өңір түрік қағанатына қарады. 9 ғасырда қарлұқтар мен оғыздардың қол астында болды. бұл өңірге 809-819 жылы аралығында хорасан билеушісі әл-манун, 10 ғасырдың соңында саманилік билеуші наср жаулаушылық жорықтар жасаған. 12 ғасырдың 1-ширегінде қидандар шабуылынан шауғар құлағаннан кейін, ясы өлкенің орталығына айналды. қожа ахмет ясауи осында келіп қоныс тепкен кезде атақ-даңққа бөленді. қожа ахмет ясауи қайтыс болғаннан кейін оның қабірі басы¬на мазар тұрғызылды. ол касиетті орын деген атқа ие болды. қаланың ұлы жібек жолының бойында, дешті қыпшақ пен орта азияның аралығында болуы, қ жағдайдың қолайлылығы, сонымен бірге ң мазарға төуөп етуі, сауданың қызу жүруі елді мекеннің өркендеуіне ықпал етті.
известно, что эхнатон был самым необычным из всех фараонов. он был мятежникам и пытался максимально ограничить власть жрецов, которые обнаглев, все меньше считались с фараонами. молодой фараон объявил, что существует только один бог достойный почитания, некий атон, а он, якобы, сын этого бога. отсюда и его имя эхнатон («угодный атону»). этот бог изображался в виде солнечного диска с лучами, заканчивающимися ладонями. жрецы не знали, как молиться новому богу. это было отступление от традиций, но им приходилось мириться, они терпели. поэтому, когда фараон эхнатон умер, жрецы с удовольствием объявили верховным богом в египте прежнего амона-ра, а самого эхнатона предали проклятью.
ОбъясненС середины III века до н.э. Рим ведет активную завоевательную политику. В результате, которой в Римском государстве появилось большое количество дешевых рабов. Оторванные от своих семей, от родной земли, они были глубоко несчастны. Они мечтали о свободе. В связи с захватническими войнами в Италии скопилась масса рабов. Не дорожа жизнью рабов, римляне прибегали к жестоким мерам, чтобы заставить их работать, насильно заставляли учиться ремеслу гладиаторов. В 74 г. до н.э. в одной из гладиаторских школ города Капуи возник заговор. “Лучше умереть за свободу, — говорил Спартак, — чем убивать друг друга для забавы римлян”. Заговор был раскрыт по доносу, но 78 человек все же успели убежать. По пути они встретили несколько повозок, которые везли в другой город оружие для гладиаторских школ, расхитили груз и вооружились. Заняв затем укрепленное место на вершине вулкана Везувий. Спартака за силу и знание военного дела избрали предводителем. У Спартака в ходе восстания был план – собрать как можно больше рабов и вывести их через Альпы, что позволит им за пределами Италии стать свободными. Большой отряд рабов во главе с Криксом, не пожелавших уйти из Италии, отделился от армии восставших, но был разбит римлянами. Спартак двигался к Альпам. Один из консулов опередил его и встал на пути, а другой догонял сзади. Тогда рабы внезапно повернули назад и первыми нанесли удар и разгромили врагов. Затем Спартак устремился вперед и заставил бежать другое консульское войско.
Новую победу восставшие одержали в долине реки По над наместником провинции Галлия. Путь через Альпы был свободен. Но тут Спартак изменил планы и повернул на юг. ... К Спартаку сбегались рабы со всей округи, и скоро собралось несколько тысяч человек. Сенат решил покончить с восстанием одним ударом. Против восставших был послан трехтысячный отряд. Римляне расположились у подножия Везувия. Чтобы не тратить силы на штурм, они перекрыли единственную тропу. Тогда восставшие сплели из лоз дикого винограда лестницы и по ним ночью спустились с Везувия, зашли римлянам в тыл и напали на них. Римляне не ожидали удара и были разгромлены.Римский сенат полностью осознал опасность. И принял чрезвычайные меры: НА Крассу прибыли со своими войсками полководцы Помпей и Лукулл.