По наскальным рисункам можно четко проследить всю эволюцию человека. Не только догадываться или делать выводи из археологических раскопок, а и посмотреть реально на картины которые создавали древние люди. Древние рисовали то чем жили, их традиции, их быт, вся что окружало, и что для них было важно в этот момент. Есть сцены охоты на горного козла, ритуальные пляски с копьями – это самый древний отрезок времени, эпоха мезолита.
Можно наблюдать изображения конной и пешей охоты, батальные сюжеты, сцены коллективного труда, жатвы, женщины у очага -это уже первые века нашей эры – переход на новый уровень общественного строя.Мы видим как развивались племена. Ближе к средневековью рисунки уменьшаются в размерах, становятся более схематичными. Наскальные изображения навсегда запечатлели рисунки животных, обитавших здесь последние 10 тысяч лет - диких коз, оленей, диких свиней, лошадей, львов..., а также встречаются изображения птиц, рыб, змей, ящериц и насекомых. Среди множества рисунков изображения лодок с гребцами, что указывает на то, что древние поселенцы были хорошими мореходами.
Объяснение: все
Оғыз мемлекеті (IX ғасырдың соңы— XIғасырдың ортасы). IX ғасырдың ортасында Сырдарияның орта және төменгі ағысында, сонымен қатар Батыс Қазақстанды да қосып алатын территориясында оғыз тайпаларының саяси бірлестігі құрылды. «Оғыз» деген терминнің этимологиясы әлі де анықталмаған. Алайда "оғыз" сөзінің пайда болуы туралы әр түрлі пікірлер жоқ емес. Кейбір ғалымдар "уыз" сөзінен шықты десе, екінші біреулері "садақтың оғы" деген сөзден пайда болған дейді. Ал үшінші бір ғалымдар "өгіз" деген тотемдік сөзден пайда болды деп дәлелдеуге тырысады. Махмуд Қашқари, әл-Марвази еңбектерінде, оғыздарға жататын руларды атап кеткен: қынық, баят, язғыр, имур, қарабулақ, тутырка, т.б. Оғыздар 2 экзогамды фрактриядан құрылған. Бұлар — боз оқ және үш оқ (учук). VIII ғасыр ортасында түргештер мұрасы үшін қарлұқтармен болған күресте оғыздардың едәуір бөлігі Жетісуды тастап, Шу алқабына кетеді. Осы жерде олардың «Көне Гузия>> деп аталатын ордасы болды. IX ғасырдың бас кезінде оғыздардың көсемі қарлұқтармен, қимақтармен одақтасып, кангар-печенег бірлестігін күйретеді, сөйтіп Сырдың төменгі жағы мен Арал өңірі мен даласын басып алады. IX ғасыр соңында олар хазарлармен одақ құрып, печенегтерді жеңеді де, Орал мен Еділ арасын қол астына қаратады.
Печенегтермен соғыс олардың саяси бірлігін күшейтіп, тайпалардың оғыздық одағын құруға мүмкіндік берді. Оғыздар құрамына Сырдария алқабы мен Арал-Каспий далаларының үнді-еуропа, финн-угор тектес ежелгі компоненттері және Жетісу мен Сібірдің халаджылар, жағарлар, чаруктер, қарлұқтар, имурлер, байандұрлар тайпалар кірді. Оғыздардың этникалық қауымдастығының құрылуы ұзақ процесс болды.
IX ғасырдың соңы мен XI ғасырдың басында оғыз тайпалары Сырдың төменгі ағысынан Еділдің төменгі бойына дейінгі орасан зор территорияны мекендейді. Оғыздар туралы алғашқы деректер IX-X ғасырлардың басанда араб деректерінде (мысалы, әл-Якубидің (IX ғасыр) еңбегінде) айтылады.
Орта Азия мен Шығыс Еуропаға және Орталық Азияға баратын керуен жолдарының тоғысқан жерінде жатқан Янгикент қаласы 10 ғасырда оғыз мемлекетінің астанасына айналды. Оғыз мемлекетінің халқы түркі және иран тілінде сөйлеген. «Жабғу» атағы бар жоғарғы билеуші Оғыз мемлекетінің басшысы болған. Оғыз жабғуларының орынбасарларын Күл-еркін деп атаған. Жоғарғы билеушілер өкіметі мұрагерге — «иналға» беріліп отырған. Жабғу мемлекетінде оғыз әскерінің сюбашиы» деп аталатын бас қолбасшысы маңызды рөл атқарған. Оғыздар мал шаруашылығымен айналысты. Отырықшылық та қатар дамыды. Жент, Сауран, Қарнақ, Сүткент, Фараб, Сығанақ деген қалалары болды. Құл саудасы дамыды. Оғыздар мәжусилер болып, бақсы-балгерлерге табынды. Біртіндеп ислам діні де ене бастады.
Оғыз мемлекеті Еуразияның саяси және әскери тарихында маңызды орын алды. 965 жылы олар Киев Русымен одақтасып хазар қағанатын талқандайды. 985 жылы оғыз жабғуы орыс кінәздарымен бірлесіп Еділ Булғариясын талқандады. Осының бәрі оғыз мемлекетінің саяси күш-қуаты өсуіне әсер етті.
X-XI ғасырлар Оғыз мемлекеті елеулі дағдарысқа ұшырайды. Оған алым-салыққа қарсылық білдірген оғыз тайпаларының көтерілістері себеп болды. Салжұқтармен, қыпшақтармен болған соғыстарға шыдамай, оғыз мемлекеті XI ғасырдың ортасында біржола құлайды. Жартысы қыпшақтардың қысымынан Шығыс Еуропа мен Кіші Азияға, жартысы Мәуереннахрдағы қарахандарға, Хорасан салжұқтарына, қалғаны Дешті-Қыпшақ тайпаларына араласып кетті.[1][2]
Объяснение:
СВЯТОСЛАВ-батько Олега ,ВОЛОДИМИРА та ЯРОПОЛКА.
ВОЛОДИМИР-батько Мстислава, ЯРОСЛАВА, Ізяслава,Всеволода.
ЯРОПОЛК-батько СВЯТОПОЛКА
Ярополк
972-980
Олег
інші дружини
Володимир
960-1015
Рогніда
Святополк
1015-1019
Вишеслав
Святослав
Мстислав
Ярослав
1019-1054
Ізяслав
Предслава
Всесолод
Прямислава
Станіслав
Борис
Гліб
Судислав
Ізяславичі Полоцькі
Володимир
Святослав
1073-1076
Ігор
Анна
Всевлод
1078-1093
Єлизавета
Вячслав
Ізяслав
1054-1073
Анастасія
Ростислав
Олег
Давид
Ярослав
Володимир
1113-1125
Святополк
1093—1113
Ростиславичі Галицькі
Ольговичі
Давидовичі
Ярославичі Рязанські
Мономаховичі