Севан Рабдан, Севан Рабдан, Цеван Рабтан, Цеван Рабдан, Цон Араптан, Шаған Рабдан (1663 – 1727 жылдары өмір сүрген) – жоңғар ханы (1697 - 1727), мемлекет қайраткері, мәмлігер және қолбасшы. Жиырма жыл бойы Маньчжур әулетінің билеушілерімен, Циндік Қытаймен қақтығысқа жол бермей Жоңғар хандығын тез арада нығайтып алып, өзінің күш-жігерін қазақ қоныстарын, Тянь-Шань қырғыздарының жерін, Шығыс Түркістанды, Саян-Алтай және Барабы даласын қоныстанған халықтарды жаулап алуға бағыттады.
Жоңғарлар қазақтарға үсті-үстіне шапқыншылық жасап, адамдары мен малдарын айдап әкетті, жайылымдары мен мүліктерін тартып алып, кейде тұтас рулар мен ауылдарды қырып-жойды. Үздіксіз жасалған сыртқы шабуылдар мен ішкі алауыздықтан бытырап, әлсіреген қазақ халқы бұл кезеңде асқан зор қайғы-қасіретті бастан кешірді. Сыбан Раптан Шығыс Түркістанды бағындырып, Тибетке басып кіреді.
1716 жылы Сыбан Раптан әскерінің негізгі бөлігін қазақтарға қарсы аттандырады. 1718 жылы көктемде жоңғарлар Түркістанға тақап келген еді.
1722 жылы Қытай императоры Канси қайтыс болып, 1723 жылы жоңғар-қытай бітімі жасалды. Соғысқа мықтап дайындалып алған Сыбан Раптан 1723 жылы көктемде қазақ жеріне жеті тұстан басып кіреді. Бұл шабуыл қазақ халқына ауыр қасірет әкеліп, «Ақтабан шұбырынды, алқакөл сұлама» деп аталып кетті. Сайрам, Түркістан, Ташкент қалаларын басып алды.[1] 1726 жылы барлық қазақ руларын басқыншыларға қарсы біріктіру қолға алынып (Ордабасы кеңесі), үш жүздің қолы жоңғар әскеріне соққы бере бастайды.
Следует заметить, что нацисты, чувствуя свой конец, уничтожили многие документы.Так, например, до нас не дошёл в полном виде многотомный план "Ост" касающийся "освоения" Германией советской территории.Из сохранившихся документов можно сделать следующие выводы. 1. Предполагалось физическое уничтожение народов Восточной Европы. а) Отправки в концлагеря.Про это написано и снято много. Суть в том, что путём непосильного труда и отвратительных жизненных условий из заключённого получался ходячий скелет.Таких отправляли в газовую камеру. б) Уничтожение в газенвагенах. В Белорусии и Украине фашисты распространили уничтожения путём удушения выхлопными газами в автомобилях.Существовали и рекомендации как правильно применять такую технику. А на машинах рисовали домики с окошками, чтобы местное население не боялось и послушно шло на гибель. В Украине таким освобождали сёла для немецких колонистов. в) Отправка на работу в Германию.На первый взгляд звучит безобидно. Реально это была та же голодная смерть, что и в концлагере. Владельцы "остовских" работников при болезнях и истощении отправляли их в ближайший лагерь смерти. г) Прокормление оккупационных войск за счёт местного гражданского населения.Забирали всё съестное, что попадалось. д) Истребление военнопленных. е) Особо следует отметить истребление детей, Использование для забора крови, экспериментов. 2. Мероприятия для ограничения рождаемости. В концлагерях активно проводились работы по изучению различных методов стерилизации.От простой кастрации до рентгеновского облучения и различных химических 3.Мероприятия по воспитанию в немецком духе. В школах, где они работали, висели портреты Гитлера. Учителя должны были рассказывать о высокой немецкой культуре, давать начальные знания немецкого языка.Поощрялось религиозное воспитание в духе покорности властям.
Основные факторы деградации окружающей среды конец xx века поставил человечество и биосферу в совершенно новые условия существования, для которых традиционные стандарты жизни вряд ли станут пригодными. (м. н. моисеев) . начало xxi века - тоже чрезвычайно сложный, решающий период в человечества - период невиданного доселе, угрожающего существованию цивилизации усиление ряда негативных факторов, к которым прежде относятся: упадок человеческой морали; рост бедности, преступности; повышение агрессивности; распространение болезней (особенно спида и злокачественных опухолей) ; деградация природы; обострения до критического уровня конфликта между техносферой и биосферой. обеспокоенные сложившейся ситуацией на планете в последние десятилетия, ведущие ученые, мыслители и политические деятели большинства стран мира прилагают огромные усилия, чтобы найти выход из нее: изучаются причины, динамика и особенности развития указанных негативных факторов и проявляются закономерности формирования сложных взаимосвязей между ними; моделируются многочисленные сценарии различных природных и антропогенных процессов; составляются прогнозы и разрабатываются рекомендации по эколого- развития общества и биосферы в целом; подробнее исследуются особенности функционирования экосистем всех уровней в условиях роста загрязнений; проявляются новые закономерности во взаимоотношениях человека и природы; заключаются новые международные соглашения в области охраны биосферы и ее составляющих.
Севан Рабдан, Севан Рабдан, Цеван Рабтан, Цеван Рабдан, Цон Араптан, Шаған Рабдан (1663 – 1727 жылдары өмір сүрген) – жоңғар ханы (1697 - 1727), мемлекет қайраткері, мәмлігер және қолбасшы. Жиырма жыл бойы Маньчжур әулетінің билеушілерімен, Циндік Қытаймен қақтығысқа жол бермей Жоңғар хандығын тез арада нығайтып алып, өзінің күш-жігерін қазақ қоныстарын, Тянь-Шань қырғыздарының жерін, Шығыс Түркістанды, Саян-Алтай және Барабы даласын қоныстанған халықтарды жаулап алуға бағыттады.
Жоңғарлар қазақтарға үсті-үстіне шапқыншылық жасап, адамдары мен малдарын айдап әкетті, жайылымдары мен мүліктерін тартып алып, кейде тұтас рулар мен ауылдарды қырып-жойды. Үздіксіз жасалған сыртқы шабуылдар мен ішкі алауыздықтан бытырап, әлсіреген қазақ халқы бұл кезеңде асқан зор қайғы-қасіретті бастан кешірді. Сыбан Раптан Шығыс Түркістанды бағындырып, Тибетке басып кіреді.
1716 жылы Сыбан Раптан әскерінің негізгі бөлігін қазақтарға қарсы аттандырады. 1718 жылы көктемде жоңғарлар Түркістанға тақап келген еді.
1722 жылы Қытай императоры Канси қайтыс болып, 1723 жылы жоңғар-қытай бітімі жасалды. Соғысқа мықтап дайындалып алған Сыбан Раптан 1723 жылы көктемде қазақ жеріне жеті тұстан басып кіреді. Бұл шабуыл қазақ халқына ауыр қасірет әкеліп, «Ақтабан шұбырынды, алқакөл сұлама» деп аталып кетті. Сайрам, Түркістан, Ташкент қалаларын басып алды.[1] 1726 жылы барлық қазақ руларын басқыншыларға қарсы біріктіру қолға алынып (Ордабасы кеңесі), үш жүздің қолы жоңғар әскеріне соққы бере бастайды.