Империалистік дәуірде жеке елдердің біркелкі дамымауының нәтижесінде бірінші дүниежүзілік соғыс болды. XX ғасырдың басында халықаралық жағдай күрт шиеленісіп, ірі мемлекеттер арасындағы бақталастық күрес күшейді. Англия дүниежүзілік шеберхана атанған дәрежесінен өнеркәсібі дамудағы бірінші орнынан айрылды. Елдің басын біріктіру арқасында және Француз–прусс соғысының нәтижесінде бес миллиард марк контрибуция алған Германия өз экономикасын жедел дамыту мүмкіндігіне жетіп, өнеркәсіп өнімдерін шығаруда Англияны үшінші орынға ығыстырып, дүние жүзінде АҚШ-тан кейінгі екінші орынға шықты. 1912 жылы мысалы, Германияда 17,6 миллион тонна шойын қорытылса, Англияда 9 миллион тонна ғана болды. Экономикалық қуатының шапшаң өсуін пайдаланған жас герман империалистері жаңа нарықтық аймақтарды алуға, отарланған жерлерді қайта бөлісуге, еуропалық континентте билік жүргізуге тырысты.
Рабочее движение в Казахстане в 1905—1907 гг. вступило в новый этап своего развития. В эти годы произошел ряд крупных политических и экономических выступлений рабочих, тесно связанных с общим ходом революционных процессов в России: забастовки на Успенском медном руднике в декабре 1905 г медеплавильном заводе, в Карагандинских копях и на Успенском руднике в июне 1907 г., на предприятиях Семипалатинска, Уральска, Актюбинска, Верного, Кустаная и.т.д.
Наибольшего размаха забастовки и стачки рабочих в Казахстане получили на железнодорожном транспорте. В годы революции на линиях края неоднократно прекращалось движение поездов, железнодорожники явочным порядком вводили 8-часовой рабочий день, добивались ряда уступок со стороны администрации, создавали профсоюзы, брали в свои руки руководство станциями, участками, а иногда целыми дорогами; организовывали боевые дружины и т. д. Возникшие в период высшего подъема революции в октябре-декабре 1905 г. железнодорожные комитеты Перовска, Петропавловска, Уральска и других стран .