1. Внутреннее положение Казахского ханства. В годы правления хана Тауке Казахстан оставался централизованным государством. В Казахском ханстве царило спокойствие, соблюдались законы, реже случались межплеменные распри. Крупные конфликты разрешались при посредничестве авторитетных биев. Были устранены разногласия по поводу распределения пастбищных угодий и водных источников. Российский исследователь XIX века И. Крафт подчеркивал: «Он ...разграничил земли между родами и установил порядок пользования ими». Прекратилась барымта. Каждый казахский род получил свою тамгу и родовые метки (ен). Повысилась бое народного ополчения.
Внутреннее единство позволило удерживать огромную территорию от вторжений иноземных завоевателей. На севере казахи занимали земли до российского города Тары (Омская обл.) и до Ташкента - на юге, от Жайыка (Урала) - на западе и Среднего Прииртышья - на востоке. Были случаи кочевания казахов в районе низовьев Волги, которую казахи издревле называли «Едiл» (Едиль).
Являясь представителями кочевого образа жизни, казахи в то же время занимались земледелием и ремеслами. Города и земледельческие оазисы входили в экономическую систему Казахского ханства. Города являлись и центрами обмена, и ремесел. В начале XVIII века кочевое скотоводческое хозяйство казахов было тесно связано с земледельческими и городскими центрами. Стабильное развитие ремесел и караванной торговли формированию мощного экономического потенциала, на котором долго существовало Казахское ханство.3Наказной атаман — должность (чин, звание), присваивавшееся в казачьих войсках; предводитель казаков.
Қазақ Автономиялы Социалистік Кеңес Республикасы (Қазақ АКСР, Қазақстан) (қаз. Qazaq Aptonom Sotsijalistik Sovettik Respublikasь, Qazaƣьstan, қаз. Қазақ Автономиялы Социалистік Кеңестік Республикасы, Қазақстан) — Қазақстан аумағындағы РКФСР құрамындағы әкімшілік-шекаралық бірлік, Қазақ ұлттық автономиясы. 1925 жылдың 15 маусымынан 1936 жылдың 5 желтоқсанына дейін өмір сүрді. Бастапқыда бұл автономия Қырғыз Автономиялы Социалистік Кеңес Республикасы (1920-1925)деп аталып келді, кейіннен 1925 жылы ҚазАКСР орталық атқару комитетінің төрағасы "қырғыз" деген атауды "қазақ" деген атаумен алмастыру туралы қаулысымен Қазақ АКСР-ы деп аталынды.
ҚазАКСР-ның әкімшілік орталығы - алдымен Қызылорда (1920-1924), кейіннен 1927 жылдан бастап Алматы қаласына көшірілді.[1].
Мазмұны
1 Шекарасы
2 Ауданы және Халқы
3 Қазревком мүшелері
4 Дереккөздер
Шекарасы
1932 жылдары батысында Төменгі-Волжск өлкесімен. солтүстік-бастысында - Ортаңғы-Волжск өлкесімен, солтүстігінде - Орал облысымен, солтүстік-шығысында Батыс Сібір өлкесімен, оңтүстігінде - Орталық Азия Кеңестік республикаларымен, оңтүстік-шығысында Қытаймен шекарала жатты.
Ауданы және Халқы
Ауданы (1933 жылғы 1 қаңтарында) 2 853 мың шаршы км. құрады. Халқы - 1931 жылдың 1 қаңтарындағы санағы бойынша - 7 260,5 мың адам, оның ішінде қала тұрғындары (1926 жылығы санақ) - 911,2 мың адам болды.
Қазревком мүшелері
С.Меңдешев (1882-1937)
Толық мақаласы: Сейітқали Меңдешұлы Меңдешев
1912 жылы коммунистік партия мүшесі, Бөкей губерниялық атқару комитетінің төрағасы;
1919 жылы Қазревком төрағасының орынбасары;
1920-1925 жылдары Қазақ АКСР Атқару Комитетінің төрағасы;
1937 жылы репрессия құрбаны болды.
Ә.Т.Жангелдин(1884-1953)
Толық мақаласы: Жангелдин Әліби Тоғжанұлы
1915 жылы коммунистік партия мүшесі;
1916 жылы ұлт-азаттық көтеріліс басшыларының бірі, Торғай әскери комиссары;
1918 жылы Торғай облыстық Кеңесі атқару комитетінің төрағасы;
1918 жылы Қазревком төрағасының орынбасары.
А.Байтұрсынұлы(1873-1937)
Толық мақаласы: Ахмет Байтұрсынұлы
"Алаш" партиясын құрушылардың бірі - "Қазақ" газетінің редакторы;
1919 жылдан Қазревком мүшесі, оқу министрі;
1937 жылы репрессия құрбаны болды.
Объяснение:
Христиане XI века вовсе не были фанатичными параноиками. Мусульманская угроза была реальностью. Хотя мусульмане могут быть и миролюбивы, ислам родился в огне войны, и войною же развивался. Со времен Мухаммеда средством распространения мусульманства был меч. Исламская мысль делит мир на две сферы: Обитель ислама и Обитель войны. Христианству — равно как, собственно, и любой другой немусульманской религии — места на карте не отводится. Христиан и иудеев можно терпеть в исламском государстве под исламской властью. Но традиционный ислам учит, что христианские и иудейские государства надлежит разрушить, а земли их — завоевать. Когда в VII в. Мухаммед начал войну против Мекки, христианство доминировало в мире, обладало властью и богатством. В качестве официальной религии Римской империи оно охватило все Средиземноморье, включая и свою родину — Ближний Восток. Таким образом, для ранних халифов Христианский мир стал главной мишенью. Ею же оставался он для мусульманских вождей еще тысячу лет.