1361 жылы Ақ Орданың билеушісі болған Ұрыс хан өз жағдайын біраз күшейтіп, енді Алтын Орда тағын иемденуге күш салды. Сөйтіп, 1374-1375 жылдары Еділ бойымен жорыққа шыққан ол Сарайды өзіне қаратып, Хажы-Тарханды (Астраханды) қоршауға алды. Кама бұлғарларының жерін бағындырды. Бірақ Ұрыс ханның үстемдігі ұзаққа созылмай, келесі жылы ол Еділ бойынан кетіп, Алтын Ордадағы билікті Мамайға беруге мәжбүр болды. 1377 жылы Ұрыс хан қайтыс болды.
Ақ Орда иелігі енді Ұрыс ханның баласы Темір Мәлікке көшті. Бірақ осы кезде Маңғыстау үстіртінің билеушісі - Жошы әулеті Түй хожа оғланның баласы Тоқтамыс Орта Азия әміршісі Ақсақ Темірге сүйеніп, Темір Мәліктің әскерін талқандайды. Өзін 1379 жылы Ақ Орда ханы етіп жариялайды. Ақ Орда әмірлерінің қолдауына ие болған ол, 1380 жылы Сарайды, Қажытарханды, Қырымды және Мамай Ордасын басып алды. Тоқтамыстың бұл табысы орыс жеріне басып кірген Алтын Орда ханы Мамайдың 1380 жылы Куликово даласында орыс әскерлерінен жеңілуі себебінен мүмкін болды. Тоқтамыс мұнымен тоқтаған жоқ. Атап айтқанда, Тоқтамыс Ақсақ Темірдің қамқорынан босануға тырысады. Бірақ, 1380, 1391, 1395-жылдары Ақсақ Темірдің Тоқтамысқа қарсы жасаған аса үлкен үш жорығынан кейін Алтын Орда тас-талқан болып қирайды. Темірдің басқыншылық соғыстарының нәтижесінде және ішкі талас-тартыстан ХЫВ ғ. соңы мен ХВ ғ. бас кезінде Ақ Орда да әлсіреп қалады.
1. Определите страну по описанию черт абсолютизма:
1) Речь идёт об определенном периоде в Англии.
2) Россия.
3) Испания.
2. Особенности английского абсолютизма
1) Единоличная власть: все полномочия законодательного, судебного и административного характера сосредотачивались у короля;
2) Действовал парламент, но был под сильным влиянием короля;
3) Отсутствие регулярной армии;
Абсолютная монархия, возникшая в ранней современной Европе и основанная на сильных отдельных лидерах новых национальных государств, которые были созданы при распаде средневекового порядка. Власть была связана с личностью правителя; чтобы укрепить обе, необходимо было ограничить централизованное управление, которое осуществлялось церковью, феодалами и средневековым обычным правом. Утверждая абсолютную власть государства против таких прежних ограничений, монарх как глава государства претендовал на собственную абсолютную власть – божественную власть данную Богом (сакральная власть).
4) Существование местного самоуправления.
3. Фактически, османские султаны никогда не были абсолютными монархами, как европейские правители, потому что были ограничения для правителя, такие как религия и традиции. Даже султан не мог изменить это.
