Проблема идентификации древнетюркской письменности - одна из самых сложных и трудных проблем, усугублена не только крайней скудостью источников по этой теме, но и многовековой предвзятостью ученой братии, до последнего времени отрицающей в большинстве своем наличие у кочевников письменной культуры, письменной (светской литературы. Особенно большой вред правильному пониманию этой проблемы нанесли ученые-востоковеды Х1Х в., которые, не обнаружив книжной (типографской) продукции у древних тюркских народов, делали выводы об отсутствии у них, в том числе и у кочевников, культуры вообще. Лучший из этих исследователей истории и культуры Казахстана Х1Х в. А.Левшин пишет следующее: "Ни образ жизни, ни нравы, ни религия не позволяют киргизам-казахам быть образованными.
1.Тю́рки (тюркские наро́ды, наро́ды тю́ркской языково́й гру́ппы) — этноязыковая общность народов, говорящих на тюркских языках и имеющих тюркское происхождениеБольшинство современных тюрок — мусульмане, но есть также православные христиане (основная часть гагаузов, чувашей, часть татар и якутов), иудеи (крымчаки и караимы), буддисты (тувинцы, жёлтые уйгуры и часть саларов), бурханисты (алтайцы), тенгрианцы и шаманисты (хакасы, шорцы, телеуты, якуты и долганы).
2.Будун состояние на следующий день после алкогольного опьянения, похмелье.
3.Медресе Надир Диван-беги – это часть архитектурного комплекса, расположенного вокруг знаменитого Ляби-Хауза в Бухаре. Само здание медресе, как и ханака, находящаяся рядом, получили своё название в честь визиря Надира, по приказу которого они были построены.
4. Ашина такого слова нет. А если есть поищите в других источниках информации.
Другая сусветная вайна — глабальная вайна, якая працягвалася з 1939 па 1945 год, але звязаныя канфлікты пачаліся раней. У ёй прымала ўдзел пераважная большасць краін свету — у тым ліку ўсе вялікія дзяржавы — якія ў канчатковым выніку ўтварылі два супрацьлеглыя ваенныя саюзы: «саюзнікі» (англ.: Allies) і краіны Восі. Гэта была найбуйнейшая вайна ў гісторыі чалавецтва, непасрэдны ўдзел у якой прынялі больш за 100 мільёнаў чалавек з больш чым 30 краін свету. У стане «татальнай вайны» асноўныя ўдзельнікі кінулі ўсе свае эканамічныя, прамысловыя і навуковыя магчымасці на ваенныя дзеянні, сцёршы грань паміж грамадзянскімі і ваеннымі рэсурсамі. Вайна была адзначана масавай гібеллю мірных жыхароў, у тым ліку Халакостам (у выніку якога загінулі каля 11 мільёнаў чалавек) і стратэгічнымі бамбардзіроўкамі прамысловых і населеных пунктаў (у якіх былі забітыя каля мільёна чалавек і якія ўключалі ў сябе атамныя бамбардзіроўкі Хірасімы і Нагасакі), што прывяло, паводле ацэнак, да ад 50 да 80 мільёнаў загінулых. Гэта зрабіла Другую сусветную вайну самым смяротным канфліктам у гісторыі чалавецтва.
Японская Імперыя задалася мэтай дамінавання ў Азіі і Ціхім акіяне і ўжо ў 1937 годзе знаходзілася ў стане вайны з Кітайскай Рэспублікай, але, як правіла, лічыцца, што сусветная вайна пачалася 1 верасня 1939 года з уварвання Германіі ў Польшчу і наступнага аб'яўлення Францыяй і Вялікабрытаніяй вайны Германіі. З канца 1939 да пачатку 1941 года, дзякуючы серыі кампаній і дамоваў, Германія захапіла або кантралявала вялікую частку кантынентальнай Еўропы і сфармавала альянс Восі з Італіяй і Японіяй. На падставе пакта Молатава-Рыбентропа ў жніўні 1939 года Германія і СССР падзялілі і далучылі да сябе тэрыторыі сваіх еўрапейскіх суседзяў: Польшчы, Румыніі, Фінляндыі і краін Балтыі. Вайна працягвалася, перш за ўсё, паміж краінамі Восі і кааліцыяй Вялікабрытаніі і Брытанскай Садружнасці і ўключала ў сябе заходнеафрыканскую і ўсходнеафрыканскую кампаніі, бітву за Брытанію, кампанію бамбардзіровак «бліц», балканскую кампанію і працяглую бітву за Атлантыку. У чэрвені 1941 года войскі краін Восі пачалі ўварванне ў СССР, адкрываючы найвялікшы тэатр ваенных дзеянняў у гісторыі, які ўцягнуў вялікую частку ваенных сілаў Восі ў вайну на знясіленне. У снежні 1941 года Японія напала на ЗША і еўрапейскія тэрыторыі ў Ціхім акіяне і хутка заваявала яго заходнюю частку.
Прасоўванне Восі было спынена ў 1942 годзе, калі Японія пацярпела паразу ў бітве за Мідуэй недалёка ад Гаваяў, а Германія была пераможана ў Паўночнай Афрыцы, а таксама ў бітве за Сталінград у СССР. У 1943 годзе пасля серыі паразаў Германіі на Усходнім фронце, уварвання саюзных войскаў у Італію, што прывяло да капітуляцыі Італіі, і перамог саюзнікаў у Ціхім акіяне, краіны Восі страцілі ініцыятыву і пачалі стратэгічнае адступленне на ўсіх франтах. У 1944 годзе заходнія саюзныя войскі здзейснілі ўварванне ў захопленую Германіяй Францыю ў той час, як СССР аднавіў усе свае тэрытарыяльныя страты і пачаў уварванне на тэрыторыю Германіі і яе саюзнікаў. На працягу 1944 і 1945 гадоў Японія панесла буйныя няўдачы ў мацерыковай Азіі, у паўднёвым Кітаі і Бірме, а саюзнікі знішчалі японскі флот і захапілі ключавыя выспы ў заходняй частцы Ціхага акіяна.
Вайна ў Еўропе скончылася ўварваннем заходніх саюзнікаў і СССР у Германію, якое прывяло да ўзяцця Берліна войскамі СССР і Польшчы і наступнай безумоўнай капітуляцыі Германіі 8 мая 1945 года. Пасля апублікавання Патсдамскай дэкларацыі 26 ліпеня 1945 года і адмовы Японіі капітуляваць на яе ўмовах ЗША скінулі атамныя бомбы на японскія гарады Хірасіму і Нагасікі 6 жніўня і 9 жніўня адпаведна. Пасля аб'яўлення СССР вайны Японіі і ўварвання ў Маньчжурыю і з улікам непазбежнага ўварвання ў японскі архіпелаг і магчымасці іншых атамных бамбардзіровак Японія капітулявала 15 жніўня 1945 года. Такім чынам, скончылася вайна ў Азіі, замацаваўшы агульную перамогу саюзнікаў у вайне.
Другая сусветная вайна змяніла палітычную расстаноўку і сацыяльную структуру свету. Для садзейнічання развіццю міжнароднага супрацоўніцтва і прадухілення будучых канфліктаў была створана Арганізацыя Аб'яднаных Нацый (ААН). Вялікія дзяржавы-пераможцы — ЗША, Вялікабрытанія, Францыя, СССР і Кітай — сталі пастаяннымі членамі Савета Бяспекі ААН. ЗША і СССР сталі канкуруючымі звышдзяржавамі і праціўнікамі ў халоднай вайне, якая доўжылася на працягу наступных 46 гадоў. Між тым сусветны ўплыў еўрапейскіх дзяржаў аслабеў разам з пачаткам дэкаланізацыі Азіі і Афрыкі.